Bloggang.com : weblog for you and your gang
Blog บ้าๆ ของคนจิตตก คนปกติไม่ควรอ่าน
งานของฉัน.........
งานของฉันคนทั่วไปเรียกว่า เซลล์ หรือ Sale ภาษาเป็นทางการคือ พนักงานขาย
ขายอะไร?
ที่ฉันใส่ ? ก็เพราะมันเป็นงานที่อยู่เหนือความคาดหมายหรือเรียกได้ว่าไม่เฉียดผ่านความสนใจของฉันเลยซักนิด หากแต่เป็นสิ่งที่คุ้นเคย คลุกคลีอยู่เป็นประจำ เพื่อนฝูง คนรู้จัก หรือแม้แต่แฟนของฉันก็ทำงานด้านนี้
สมัยก่อนตอนที่ฉันยังว่างงานเป็นแม่บ้านอยู่ ก็ได้แต่คิดฝันไปว่าจะได้เริ่มทำงานอีกครั้ง จะบริษัทหรือตำแหน่งอะไรก็ได้ เพราะนั่นหมายความว่าฉันไม่ต้องนั่งจับเจ่าอยู่บ้าน ทำแต่งานบ้านซึ่งคนทั่วไปมองว่าด้อยคุณค่า แฟนมักพูดเสมอๆ(อันที่จริงฉันเรียกว่าเหน็บแนม)ว่า เธอหน่ะโชคดีกว่าคนอื่นๆนะ อยู่บ้านสบาย มีแฟนคอยหาเลี้ยง งานบ้านก็ไม่มาก ดูแลลูกอย่างเดียว ใครๆก็อิจฉาเธอทั้งนั้น
อิจฉา?
ถ้าไม่ติดว่าคนที่ทำงานหาเลี้ยงครอบครัวจะต้องได้อภิสิทธิ์พิเศษทุกอย่างหล่ะก็ ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องการให้เขาอยู่กับครอบครัว เขามักบ่นว่าต้องสังสรรค์กับเพื่อน เพราะการทำงานต้องมีสังคม และคำพูดติดปากของเขาก็คือ เธอไม่เข้าใจหรอก สุดท้ายฉันเองก็อยากรู้ว่าสังคมเนี่ยให้อะไรกับเขาบ้าง คอยดูแลเวลาเขาป่วย? หรือ รับฟังเวลาเขาทุกข์?
เพราะฉะนั้นฉันไม่อยากถูกมองว่าด้อยคุณค่า ไม่อยากถูกปฏิบัติแบบกบในกะลา ถึงแม้มันต้องแลกกับการมีเวลาให้ลูกน้อยลง บางครั้งฉันก็พยายามทำใจปลอบตัวเองว่า ยังไงเสียวันนั้นก็ต้องมาถึง น้องเดียร์ต้องโตขึ้นเรื่อยๆและคงปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมได้เอง ฉันจึงได้ลองทำงานอีกครั้งและงานที่ฉันเลือกจะต้องพอมีเวลาให้ลูกบ้าง ต้องไม่เป็นงานรูทีน ที่เข้า 8.00 เลิก 5.00 และ ไม่ไกลจากบ้านมากนัก
แฟนทนฉันรบเร้าอยากทำงานไม่ไหวจึงเสนองานที่หนึ่งให้อย่างเอือมระอา เขารู้จักกับผู้จัดการบริษัทรถยนต์แห่งหนึ่ง ซึ่งงานที่นี่น่าจะเหมาะกับฉัน เวลาเข้างานฟิกเฉพาะวันเวร นอกนั้นตามแต่บริษัทจะมีบูธ ซึ่งฉันตกลงทันที ถึงแม้จะรู้ว่างานขายนั้น มี เป้าชัดเจนและค่อนข้างกดดัน ฉันอยากทดสอบตัวเองว่าพอจะทำได้ไหมเพราะตนเองก็คลุกคลีอยู่กับคนในวงการมานาน ตื้นลึกหนาบาง scope ของงานก็พอรู้บ้าง ยังไงก็ต้องลองดูซักตั้ง ถ้าพลาดก็ไม่เสียหาย เพราะใกล้บ้าน ต้นทุนการทำงานต่ำ ใช้เพียงความตั้งใจและมุ่งมั่น
สุดท้ายแฟนก็ยังไม่วายสบประมาท อย่างเธอจะทำได้นานซักแค่ไหนเชียว
ก็คอยดูละกัน ว่าอย่างฉันเนี่ยจะทำได้นานแค่ไหน
Create Date : 24 ตุลาคม 2552
Last Update : 24 ตุลาคม 2552 22:30:35 น.
2 comments
Counter : 423 Pageviews.
Share
Tweet
สู้นะค่ะ
เป็นกะลังใจให้
เพื่อนเราก้อขายประกันบ้าง รายได้ดีจะตาย
โดย:
petite_corner
วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:15:11:39 น.
เอาใจช่วยด้วยคนนะครับ
แต่ถ้างานนี้ยังไม่ท้าทายพอ หรือยังไม่สามารถตอบโจทย์ได้ ลองมาศึกษาธุรกิจเครือข่าย ปูแดง ไคโตซาน ดูนะครับ ผมเขียนบล็อกไว้ด้วย สามารถเข้าไปอ่านได้ที่ //www.myPooDangway.in.th ครับ
โดย: A PooDang (
<'))))-<
) วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:19:18:38 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
multisync
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Group Blog
บันทึกประจำวัน
สัพเพเหระ
ซ้อมเปียโน
ครอบครัวตัวดี
งานคือเงิน
เย็บปักถักร้อย
บันทึกคนอ้วน
ตุลาคม 2552
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
24 ตุลาคม 2552
งานของฉัน.........
All Blogs
งานของฉัน.........
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add multisync's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เป็นกะลังใจให้
เพื่อนเราก้อขายประกันบ้าง รายได้ดีจะตาย