Bloggang.com : ลูกกาหยูของแม่นก : หนูรักแม่

หนูรักแม่

พระคุณใดไหนเล่าจะเท่าแม่
รักเราแท้กว้างไกลในไพศาล
เลี้ยงดูเรามาอยู่แสนทรมาน
พระคุณใด ไหนจะปาน
พระคุณของแม่เอย

กลอนบทนี้เป็นกลอนที่ได้รับรางวัลชนะเลิศในการประกวดคำขวัญวันแม่ ปี 2528 (ป.5)ในงานวันแม่ ได้ไปอ่านหน้าห้องประชุมและมีผู้ปกครองอยู่เต็มห้องประชุมรวมทั้งแม่ด้วย ความรู้สึกตอนอ่านกลอนแอบตื่นเต้นเล็กน้อยแต่ความรู้สึกดีใจมีมากกกว่า พอตอนอ่านจบเราแอบมองหน้าแม่ด้วยจำได้ว่าสายตาของแม่ดูปลาบปลื้มมาก ความรู้สึกตอนนั้นยังตรึงใจเราเสมอมา

เล่าอดีตแม่นึดนึง แม่เป็นลูกสาวคนโตของตากับยาย ซึ่งมีฐานะดี มีรถสองแถวหลายคัน วิ่งระหว่าง บ่อลูกรัง-ตาคลี ตอนเป็นสาวแม่เล่าว่าแม่เป็นสาวสวยประจำตำบลเลยทีเดียวมี หนุ่มๆ มาจีบแม่หลายคน ตำรวจ ทหาร ช่างตัดเสื้อ นักจัดรายการวิทยุ(ชื่อดังในตอนนนั้น)

ตาหวงแม่มาก มีหนุ่มมาชวนไปเที่ยวตาก็จะตามไปคุมด้วย หนุ่มๆขับรถมารับไปเที่ยว ตาก็ตามไปอีกตามเคย แถมพกปืนไปด้วย บ่งบอกว่าหวงลูกสาวสุดๆ แต่แม่บอกว่าไม่ว่าหนุ่มคนไหนไม่ถูกชะตาแม่ซักคน หลานแม่แต่ละคนจะได้กินขนมของฝากจากหนุ่มๆ ของแม่ทุกวัน (หัวบันไดไม่แห้งจริงๆ)

แม่เป็นสาวจะขายไอติมอยู่ที่ตลาดทางแยก อยู่มาปีหนึ่ง ตากับยายได้มาซื้อที่อีกหมู่บ้านนึง ซึ่งเป็นที่ที่อยู่ใกล้ๆ กับไร่พ่อของเราเอง และแล้วศรรักก็ปักอกของแม่พ่อเข้าอย่างจัง พ่อจีบแม่อยู่ไม่กี่เดือน พ่อก็สามารถ เอาชนะใจพ่อตากับแม่ยายและแม่ได้สำเร็จ เพราะพ่อไปเที่ยวหาแม่ทุกวัน

และแล้ว พ่อก็มาสู่ขอแม่ตามประเพณี แต่งงานแล้วแม่ก็ย้ายมาอยู่บ้านปูย่าซึ่งอยู่ห่างจากบ้านตายายประมาณ 10 กว่ากิโล แต่เป็น 10 กิโลที่เหมือนไกลกันมากเพราะบ้านตายาย อยู่ที่ชุมชนติดถนนใหญ่ลาดยางส่วน บ้านปู่ย่า อยู่ในไร่เป็นทางลูกรัง ถ้าฝนตกก็เป็นดินโคลน และชีวิตแม่ก็เริ่มเปลี่ยนไป ปู่กับย่าของเราซึ่งเป็นชาวไร่ กำลังสร้างตัว จึงทำแต่งานกับงาน กับข้าวก็กินอย่างประหยัดและอดออม ส่วนใหญ่จะเป็นน้ำพริก ผักต้มทุกมื้อ แม่เล่าว่าวันหนึ่งเปิดสำรับเจอน้ำพริกถ้วยเดียว แม่ร้องไห้ พ่อถามว่าร้องไห้ทำไม แม่บอกกับพ่อว่าคิดพ่อแม่ แต่ป่าวหรอกที่แม่ร้องไห้เพราะ แม่ไม่มีอะไรกิน(แม่เล่าให้ฟังตอนเราโตแล้ว)

พอแต่งงานได้ไม่กี่เดือน แม่ก็ท้องเรา ตอนแพ้ท้องแม่บอกว่าไม่มีอะไรกิน กินแต่ฝรั่งต้นข้างบ้าน กับข้าวก็มีแต่น้ำพริกเหมือนเดิม พอเราอายุได้ ขวบกว่าๆ พ่อกับแม่ก็ได้แยกบ้านจากปู่ย่ามาปลูกบ้านเป็นของตัวเองเพราะแม่มีน้องเราอีกคน

ตอนเป็นเด็กจำได้ว่าเห็นพ่อกับแม่ลำบาก ทำไร่มาโดยตลอด ไม่เคยมีวันหยุด กลางคืนพ่อก็จะไปนอนไร่ อาศัยเดือนหงายพ่อก็จะไปถางหญ้า พอถึงเวลาเย็นแม่จะให้เรากับน้องหิ้วปิ่นโตข้าวมาส่งให้พ่อเสมอ

เราจึงซึมซับความลำบากของพ่อกับแม่มาโดยตลอด ตอนเราเป็นเด็กๆเราตั้งความหวังไว้ว่า สักวันหนึ่งเราจะต้องทำให้พ่อแม่สบายหายเหนื่อยยากซักที และถึงตอนนี้ความหวังของเรา เราทำได้สำเร็จแล้ว

และเรารับรู้แล้วว่าที่พ่อแม่เหนื่อยมาตลอดเพื่อใคร ถ้าไม่ใช่เพื่อลูก พ่อมีไร่อยู่หลายสิบไร่ และเคยพูดไว้เมื่อไม่นานนี้ว่า พ่อทำไว้ให้ลูกๆ ให้ลูกรักษาไว้ให้ดี ๆ (แอบเสียน้ำตาตอนพิมพ์) ลูกจะจำคำ คำ นี้ไว้ตลอดไปและจะรักษาทรัพย์สมบัติของปู่ย่าตายายของพ่อกับแม่ให้ได้อย่างที่พ่อหวังไว้ และสุดท้ายนี้ หลานจะไม่ลืมพระคุณของปู่ย่าเลยที่ลำบาก อดทน อดออมทำเพื่อลูกและเพื่อหลาน ให้ลูกหลานได้มีวันนี้ (เล่าไปเล่ามาทำไมยาวจัง)

วันเวลาผ่านไปจนเราแต่งงานตอนแรกเราจะยังไม่ปล่อยให้มีลูก แต่แม่บอกว่าอายุเยอะแล้วปล่อยให้มีลูกได้แล้ว เราจึงปล่อย พอรู้ว่าเราท้องแม่ดีใจใหญ่

เวลากลับบ้านแม่ก็จะสรรหาทำอาหารที่เราชอบมาให้(ตอนเราท้องยังคิดถึงแม่ตอนแพ้ท้องเราได้กินแต่ฝรั่งจากต้นข้างบ้าน แต่ตัวเราเองอยากกินอะไรก็ได้กินทุกอย่าง) ไปฝากท้อง หมอนัด ทุกครั้งแม่ก็ต้องไปด้วย (เราฝากท้องที่นครสวรรค์) จนถึงวันเราคลอดลูก แม่ไปโรงพยาบาลกับเราตั้งแต่เช้า 8 โมงเช้ารอจนถึงเวลาคลอด 2 ทุ่ม ระหว่างรอให้ยาเร่งคลอด(ไม่ปวดท้อง)นอนรอไปรอมาเราร้องไห้คิดถึงแม่ (แม่รออยู่ข้างนอก) จับใจ น้ำตาไหลแบบกลั้นไม่อยู่ ความรู้สึกอยากร้องไห้มากๆ คิดถึงแบบอธิบายไม่ถูก พยาบาลเดินมาคงเห็นว่าเราร้องไห้ มาบอกว่าให้เปิดซีดีฟังจะได้ผ่อนคลาย ในใจคิดเปล่าเลยไม่ได้กลัวการคลอดแต่คิดถึงแม่มากกว่า ตลอดเวลาที่อยู่โรงพยาบาล 6 วันแม่จะ ช่วยจับหลานให้ดูดนม ช่วยเช็ดอึ ได้ยินเสียงหลานร้องแม่ต้องตื่นมาดูทุกครั้ง ดูว่าฉี่ไหม อึไหม อดหลับอดนอนไปกับเราด้วยตลอด

จนกลับบ้านแม่ก็ หาอาหารบำรุงน้ำนมให้ทานทุกมื้อ ตอนกลางคืนก็มานอนกับเราด้วย กลัวเราไม่ตื่นให้นมลูกแม่จะคอยปลุก เช้ามาแม่ก็จะต้มน้ำเกลือใส่ไหมานาบหน้าท้องให้ถึงที่นอน เป็นแบบนี้ทุกเช้าตลอดเวลา 3 เดือน เราแทบไม่ได้จับอะไรเลยเพราะแม่ทำให้หมดยกเว้นผ้าอ้อมลูกเราจะซักเองเพราะเห็นแม่ทำทุกอย่างให้หมดแล้ว

หลานท้องผูกไม่อึ พ่อกับแม่เราก็พลอยไม่หลับไม่นอน ข้าวก็ไม่ยอมทานไปด้วย

ทุกวันนี้เวลากลับบ้านแม่ก็จะต้องทำกับข้าวใส่ปิ่นโตมาให้ทานที่กรุงเทพทุกครั้ง เราซึ้งใจกับคำว่าแม่จริงๆ สุข ทุกข้างๆลูกเสมอ ตอนนี้แม่มีก็มีห่วงเพิ่มขึ้นมาอีก 1 คน (หลานกาหยู)

แม่เป็นเบาหวานต้องหาหมอตรวจเบาหวานทุกเดือนแต่แม่ก็ชอบดื้อชอบทานหวาน ทานแป้ง ลูกห้ามก็ไม่ค่อยฟัง แม่จ๋าลูกอยากจะบอกกับแม่ว่าลูกเป็นห่วงแม่และลูกรักแม่ที่สุด ถึงแม้ลูกนกคนนี้จะดื้อกับแม่ไปบ้างแม่อย่าถือโกรธลูกคนนี้เลยนะคะ

มีคนเคยบอกไว้ว่า ถ้าเรามีลูก เราจะรักแม่มากขึ้น คำพูดนั้นเป็นจริงทุกประการ

ป.ล เสียดายจังรูปแม่กับเราตอนเป็นเด็กๆ อยู่ที่บ้าน ตจว. ทั้งหมด ไม่งั้นได้ย้อนอดีตอีกไกลเลย

รูปแม่ตอนไปวัดล่องขุ่น

พาแม่ไปทานข้าว

ยายกับหลาน

ตากับหลาน (หวงหลานสุดๆ )

แม่+เรา+หลาน (ตอนท้อง 5 เดือน)

รูปยายเป็นที่รักของแม่มากๆ (แป้งหมดป๋องยังยาย)

ย่าเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกหลานทุกๆ คน

ลาไปด้วยรูปสุดท้าย ด้วยรูปปิ่นโตที่แม่ทำกับข้าวกลับมาให้ทานที่ กทม.ทุกครั้งที่กลับบ้าน ตจว.

Create Date : 10 สิงหาคม 2553

Last Update : 11 สิงหาคม 2553 10:48:55 น.

14 comments

Counter : 1073 Pageviews.

ซึ้งมากเลยนะ แม่นกน่ารักมากๆ เลยอ่ะ ดีประเสริฐที่สุด พี่ว่าผู้หญิงที่เราเรียกว่าแม่เนี่ยประเสริฐทุกคนเลยว่ามะ อินจริงๆ
เห็นปิ่นโตรูปสุดท้าย ก็อิ่มแล้วอ่ะ

โดย: พี่เกด IP: 58.181.138.99 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:11:01:59 น.

เล่าเรื่องได้ซึ้งจังเลยนก โดยเฉพาะตอนที่เราคลอด แม่เหนื่อยยิ่งกว่าเราอีกเนอะ หลานร้องหน่อยแม่ก็มาช่วยดูแล้ว เลี้ยงลูกแล้ว ยังช่วยเลี้ยงหลานให้อีก พระคุณแม่ยิ่งใหญ่เหลือคณานับจริงๆ

คิดถึงยายของลูกมากๆเลยตอนนี้ บ่ายนี้จะกลับไปหาแม่แล้ว

โดย: แม่พี่บูมน้องเบลล์ IP: 61.19.78.5 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:11:02:44 น.

ซึ้งงงงง มาก ๆ เลยอ่ะ

อ่านแล้วคิดถึงแม่

โดย: บ้านฟ้าซอย 5

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:11:11:09 น.

อ่านแล้วซึ้งหงะ พี่นก พี่นกบรรยายซะละเอียดเลยอะ

โดย: รักเธอหมดใจ

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:12:27:40 น.

สวัสดีค่ะ น้องนก^6
อ่านแล้วรู้สึกดี สัมผัสได้ถึงความรักความอบอุ่นของครอบครัวมากมายเลยค่ะ

รักแม่ค๊า รักทุกวันไม่มีวันหยุด รักที่ซู้ดดดดด

โดย: หมีสีชมพู

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:12:44:55 น.

อ่านแล้วรู้ได้ถึงความรักที่นกมีต่อแม่และผู้มีพระคุณ อ่านแล้วแอบซึ้ง ถ้ากลับบ้านไปหาแม่ อย่าลืมเอารูปนกตอนเด็กที่ถ่ายกับแม่มาให้ดูนะ

โดย: น้องพอใจลูกคนแรก IP: 124.157.160.95 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:13:00:49 น.

ไม่ว่าเราจะอายุเท่าไหร่
พ่อแม่ก็ยังมองว่าเราเป็นเด็กเสมอเนอะ
พี่นกโตแล้วยังทำกับข้าวให้กลับมาทานทุกครั้งเลยดีจังนะ

โดย: แม่ปูจ๋า IP: 113.53.89.185 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:13:04:12 น.

พี่นก แอบน้ำตาไหลเลย เข้าใจคำว่ารักของแม่
อยากให้แม่สบาย ท่านลำบากเพื่อลูกๆมานานแล้ว
ตอนนี้ก็ดูแลท่านทุกๆวัน ทุกครั้งที่มีโอกาศ
รักท่านมากๆนะคะ

โดย: พี่ปันปันกะน้องปาย IP: 1.47.79.84 วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:14:57:51 น.

สุขสันต์วันแม่นะค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆๆค่ะ

โดย: MomTaWan

วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:17:55:36 น.

นก ทำพี่ซึ้งรับเช้าวันแม่เลย ความรักของแม่นี่ไม่มีวันหมดจริงๆ นะ ไม่ว่าลูกจะโตจนมีลูกของตัวเองแล้วอย่างงี้ แล้วยังแบ่งปันความรักมาให้ลูกเราอีก

ไปโทรหาแม่ดีกว่า

โดย: noomind

วันที่: 12 สิงหาคม 2553 เวลา:6:36:51 น.

อ่านแล้วซึ้งจังเลยนก ทำเอาพี่น้ำตาซึมเลย

คิดถึงวันที่คลอดลูกเหมือนกัน แม่ดูแลอย่างดีแบบนี้เลยค่ะ

โดย: Winny_Mic_Max IP: 10.0.2.79, 182.52.77.0 วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:9:43:34 น.

หวัดดียามเย็นค่ะ

น่ารักมากเลยค่ะ ความรักแม่ๆ ลูกๆ
ซึ้ง ซึ้งเลยค่ะ ชอบ ปิ่นโตจังเลยค่ะ

โดย: MomTaWan

วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:16:23:29 น.

สวัสดีค่ะคุณนก เข้ามาอ่านแล้วดันร้องให้เฉยเลย
ขอบคุณที่เล่าเรื่องดีๆให้ฟังนะคะ :)

โดย: k-GOLDING IP: 120.17.226.140 วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:15:20:08 น.

แวะมาทักทายเช้าวันหยุด วันอาทิตค่ะ

ขอให้มีความสุขวันนี้นะค่ะ

โดย: MomTaWan

วันที่: 26 กันยายน 2553 เวลา:8:50:30 น.