lOVE ICHIHARA HAYATO

ฮายาโตะ เรื่องนี้ บางมุมดูคล้าย ทั๊กกี้ มากเลยนะคะ
น่ารัก
แต่เศร้าหมอง

เอ เขียนเพิ่มหรือเปล่าคะเนี่ย เหมือนตอนนั้นไม่มีครึ่งหลัง

เพื่อนร่วมงานก็เหมือนเพื่อนบ้านนั่นแหละค่ะ ลองว่าได้เจอะเจอแล้วไม่มีทางที่เราจะหลีกเลี่ยงหรือเปลี่ยนใหม่ได้ นอกจากย้ายงาน หรือย้ายบ้านหนี บางทีก็สุดจะเหลืออดเหลือทน แต่เราก็ทำได้อย่างเดียวอยู่ดี ก็คือ "ทน" เพราะถ้าเมื่อไหร่เราหมดความอดทน เพื่อนบ้านก็จะเป็นศัตรูตลอดไป ถามว่าแล้วเราอยู่ได้ไหม จริงๆ เราก็อยู่ได้นะคะ แต่อย่าหาเรื่องให้ชีวิตต้องตกอยู่ในอันตรายเพราะมีศัตรูใกล้ตัว 5555 ทนดีกว่าค่ะ

เรื่องของการยอม บ่อยครั้งที่มีคนบอกว่า บางครั้งคนเรามันก็ต้องแข็งบ้าง สู้บ้าง มันก็จริงหรอกค่ะ แต่ขอให้มันจำเป็นสุดๆ ก่อนก็แล้วกัน ถ้าเพือนบ้านทะเลาะกันแล้ว เป็นอันว่ายากจะฟื้นฟู และชีวิตการทำงานที่เหลือก็ค่อนข้างจะลำบาก ยังมีอะไรๆ ที่ต้องร่วมมือกันรออยู่อีกมาก คิดเหมือนกันค่ะ การยอมไม่ได้หมายความว่ายอมแพ้ ยังไงเสีย การอ่อนน้อมถ่อมตนก็เป็นสิ่งที่ดี ที่คนสมัยนี้ก็หากันไม่ได้ง่ายนัก

LiLi Chou Chou ดูแล้วเครียดนะคะ แต่เป็นหนังที่ชอบมากค่ะ อิชิฮาระ ฮายาโตะ นี่เป็นคนโปรดที่สุดแล้วในบรรดานักแสดงชายเชื้อสายญี่ปุ่น

ขอบคุณกำลังใจนะคะ คุณ prysang
ใช่ค่ะ บล็อกนี้มีการเข้ามาเปลี่ยนแปลงข้อมูลนิดหน่อย ^ ^
คิดว่า พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับตัวเองขึ้นมาแล้ว
ทำให้อดคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาไม่ได้
......
อะไรที่เป็นสาเหตุ ให้โฮชิโนะ เด็กหนุ่มผู้ซึ่งเคย อ่อนโยน รักเพื่อน
เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือขนาดนี้
......
ส่วนนักแสดงชายคนโปรดนี่ ฮายาโตะอาจจะเป็นอันดับท้ายๆ(แต่เราก็ยังแอบนิยมคุณอยู่ในใจนะ555)
ที่ชอบมากก็ยามะพี กับ อาคานิชิ จิน แล้วก็...ป๋า ทาคุยะ และทั๊กกี้ค่ะ(แอบเยอะ ^^)

เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ตัดใจว่าจะไม่ดู
เพราะเห็นว่ามันเครียด

มีหนังญี่ปุ่นอยู่ 2-3 เรื่องที่อยากดู
แต่พอรู้ว่า มีประเด็นเกี่ยวกับการข่มขืน
หรือความรุนแรงบางอย่าง
เราหดหู่กับเรื่องพวกนี้
ก็เลยไม่ดูซะดีกว่า แหะๆ

ตอนที่ดูเรื่องนี้จบก็เกิดความรู้สึก งวยงุน งุนงง
อยู่หลายตลบเหมือนกันค่ะ555(สงสัยว่าตัวเองอาจจะยังเข้าไม่ถึงสารที่หนังต้องการจะบอกเท่าไหร่นะ ..i) แต่พอได้มาอ่านรีวิวหนังและจากคอมเม้นท์ของเพื่อนๆในอินเตอร์เนต ก็ค่อยๆที่จะเข้าใจตัวละครแต่ละตัวมากขึ้นค่ะ ....การกระทำบางสิ่งบางอย่างของคนคนหนึ่งนั้น มีที่มาและที่ไปเสมอ ...และด้านมืดของที่ชีวิตวัยรุ่นที่เราได้เห็นนั้น มันอาจจะมืดหม่น แต่มันก็มีอยู่จริง....

ดูเพราะเป็นหนังในดวงใจใครหลายคน
แม้จะหม่นแต่ให้ข้อคิดสินใจดีเหมือนกันครับ
วัยรุ่นเป็นวัยที่ทุกคนเคยผ่าน และมีเรื่องราวมากมายผ่านมาในชีวิตครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=amp-atom&month=06-2011&date=27&group=2&gblog=263

เ็ป็นหนังเรื่องแรกของ ชุนจิ ทีเราดู

ทำเอาอึ้ง...หนังไรวะ...เศร้า...ซึม...รุนแรง... ฯลฯ ทำเอาเราซึ่งไม่รู้จักชุนจิ อิวาอิ เท่าไหร่ก็เอาปูนหมายหัวเลยว่าต้องเป็น ผกก ที่ชอบทำหนังอาร์ตๆ ประเภทปีนกระไดดูแน่

แทบตัดขาดจากผู้กำกับคนนี้เลย จนกระทั่งไปเจอ Love Letter เลยเปลี่ยนความคิดกับ ผกก คนนี้ใหม่ ว่าเขาก็เจ๋งในแบบเขา

แบบว่า...มนุษย์เราก็ต้องการอะไรงดงามมาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ