....กาลครั้งหนึ่งเมื่อสมัยที่ยังเป็นเพียงเด็กประถม5เป็นวัยที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงตัวเองครั้งแรกหลายๆคนอาจสงสัยว่า "เห้ยเปลี่ยนแปลงตัวเองตั้งแต่ยังเด็กขนาดนี้เลยหรอ?" (ในสมัยนั้นนะคะ) เริ่มตัดผม ซอยผม จัดฟันและอื่นๆอีกมากมายค่ะ แม่เป็นคนเลี้ยงเรามาตั้งแต่ยังเล็กๆ พ่อจะไม่ค่อยแตะเราเท่าไหร่ ขออนุญาตแทนตัวเองว่า "99" ละกันนะคะเรียก "เก้า" หรือ "นาย" ก็ได้แล้วแต่สะดวกใจ5555 ก็ค่ะจุดเริ่มต้นมันมาจากตรงนี้ค่ะจู่ๆวันนึงเพื่อนๆของเรา(ผู้หญิงเกือบทั้งห้อง)ไม่คุยกับเราไม่เล่นกับเราค่ะ เราเองก็ไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกตอนนั้นว่าอ้าวเกิดอะไรขึ้นกบเรา? เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าเราก็ได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอด1ปีค่ะจนจบประถม6ตอนนั้นแม่ของเราป่วยกระทันหันมากค่ะ ท่านอายุ48ได้ค่ะประมาณและช่วงเวลาที่เด็กคนนึงกำลังมีความสุขกับการจะจบเรียนชั้นประถมแต่กลับมีอีกคนหนึ่งที่กำลังป่วยหนักเรากลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยค่ะว่าแม่ของเราเป็นอะไรและเกิดอะไรขึ้นกับแม่ของเรา
เรายอมรับว่าตอนนั้นต้องเหมือนแกล้งโง่มากๆที่โดนเพื่อนทิ้งโดยไม่รู้สาเหตุอะไรเลย ปล.เราเป็นคนที่เพื่อนผู้ชายเยอะแต่เด็กๆแล้วค่ะ เพื่อนผู้หญิงของเราไม่มีใครคุยกับเราเลยค่ะกว่าเราจะผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายแบบนั้นมาได้ก็เกือบแย่เหมือนกัน5555 ยิ่งพอรู้ว่าแม่เส้นเลือดในสมองแตกเราก็ยิ่งเครียดมากกว่าเก่าค่ะ ใครๆก็อาจบอกได้ว่า "เวลาที่ไม่เหลือใครเพื่อนนั้นแหละสำคัญที่สุด" สำหรับเราตอนนั้นตัวเราเท่านั้นค่ะที่จะสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปค่ะ
ตอนแรกที่เรารู้ข่าวเราใจหายมากเรารู้สึกแย่มาก รู้สึกหดหู่มากค่ะ ทั้งเพื่อนทั้งครอบครัวอยู่ในช่วงที่ดิ่งมากค่ะ ดิ่งจนเราเคยรู้สึกอยากจะฆ่าตัวตายค่ะ เราเป็นเด็กวัยเพียง 12 ปีเท่านั้นที่คิดอยากจะทำอะไรบ้าๆแบบนี่เนื่องจากว่าเราค่อนข้างติดแม่และกลัวพ่อมากค่ะเลยไม่อยากจะอยู่กับพ่อซักเท่าไหร่ค่ะพอช่วงโตมากขึ้นมาหน่อยขึ้นมัธยมศึกษาชั้นต้นค่ะ เราก็เจอเพื่อนใหม่ๆที่เรารู้สึกว่าโอเคกับเรามากเรามีความสุขมากค่ะ แต่ก็แน่นอนที่สุดคือความสุขอยู่กับเราได้ไม่นานความทุกข์ก็เช่นกันค่ะๆเราโดนเพื่อนสมัยมัธยมต้นแอนตี้ค่ะ
โดนแอนตี้แบบงงกว่าเดิมเรามีส่วนผิดกับเรื่องนี้ค่ะและเราพร้อมที่จะแก้ไขเสมอ และที่สำคัญนะคะคือเขาเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของคนรอบข้างมากค่ะถ้าเพื่อนของเราไม่พูดเตือนสติเราตอนนั้นเราอาจมองว่าเขาเป็นคนงี่เง่าไปอีกนานเลยละคะเรายอมรับว่าเราเคยหักหลังเขา และการกระทำผิดเพียงครั้งเดียวเขาคงไม่มีวันลืมทำดีร้อยครั้งเขายังไม่จำเลยค่ะ เราไม่โทษใครนะคะนอกจากตัวเราเอง แต่พอนานๆไปเราก็เริ่มสงสัยอีกแล้วค่ะว่าทำไมจู่ๆเราถึงโดนอีกแล้วเหมือนเป็นวนลูปเดิมๆที่เราเจอบ่อยๆคือการที่เราโดนแอนตี้ค่ะ
โดนเพราะแฟนเก่าเราก็เคยนะคะเรารู้สึกแย่มากตอนนั้นเราคิดว่าเราจะขอพ่อย้ายห้อง
ย้ายโรงเรียนหรือทำอะไรก็ได้ค่ะเราเป็นคนที่เพื่อนน้อยมาก(เพื่อนที่จริงใจกับเราค่ะ) แน่นอนค่ะเป็นเพราะว่าเราไม่จริงใจกับคนๆเดียวจนทำให้หลายๆคนไม่จริงใจกับเราค่ะ
แต่เราก็พยายามปรับเปลี่ยนตัวเองใหม่จนเรารู้สึกว่าสิ่งที่เราปรับที่เราเปลี่ยนมันอาจอึดอัดใจ
แต่เชื่อเถอะค่ะถ้าทำแล้วมีความสุขเราก็เลือกที่จะทำค่ะ
ผ่านไป3ปีกับการผ่านเรื่องราวต่างๆ ทุกๆคนมองว่า 3ปีเป็นระยะเวลาที่นานมากค่ะ แต่สำหรับเรามันนานมากกว่านั้นเพราะกว่าเราจะผ่านช่วงเวลาที่โหดร้ายไปได้ในแต่ละครั้งไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ พอผ่านมาได้มานั่งเล่าให้ใครหลายๆคนฟัง ก็แอบขำนะคะ
ตลกดีในหลายๆเรื่อง
แต่ก็ต้องขอบคุณอดีตที่เลวร้ายขนาดนี้ทำให้เราเข้มแข็ง และทำให้เรามีความรู้สึกว่าเราควรทำอย่างไงต่อเราควรรับมือกับใครหลายๆแบบ เรารู้สึกดีใจมากค่ะที่ขึ้นมัธยมปลายมาเราได้เจอเพื่อนดีๆทั้งหมด 5 คนค่ะ(เราอยู่สายวิทย์คณิตวิศวะซึ่งผู้ชายเยอะอีกแล้วจ้า) เพื่อนของเรามีชื่อว่า "เอิง หญิง ฟ้า จีว่า และแบม" สมัยนั้นเราค่อนข้างสนิทกันจน "แบม" ย้ายออกไปตอนม.5เนื่องจากว่าแบมเรียนไม่ไหวแล้ว แบมเป็นเพื่อนที่น่ารักมากๆ ทำให้เราเรียนรู้อะไรมากมายจากแบม และขอโทษที่อาจเคยทำให้แบมต้องรู้สึกแย่
แต่ก็ขอบคุณมากๆที่ทำให้เรียนรู้อะไรเยอะแยะเลย
ส่วนฟ้าเป็นอีกตัวละครนึงในละครชีวิตที่มีบทบาทมาก
เขาเป็นคนที่จริงใจกับเรามาตลอดเราไม่เคยเจอเพื่อนที่จริงใจกับเรามากขนาดนี้เราตกใจมากที่มีเพื่อนที่ดีแบบนี่เข้ามาในชีวิตของคนที่ล้มเหลวเรื่องเพื่อนมานับไม่ถ้วน เพราะการกระทำของตัวเราเองค่ะ ตอนเด็กๆเราโทษคนอื่นจนไม่เคยมองตัวเองเลยว่าตัวเองเป็นอย่างไร ทำอะไรลงไปบ้าง พอโตขึ้นมาก็เริ่มคิด คิดได้และเปลี่ยนตัวเองใหม่ค่ะ
จนมีฟ้าที่เข้ามาหลายๆคนเคยถามค่ะว่าเรากับฟ้าเป็นแฟนกันหรอ? 555 ปล.เราชอบผู้หญิงนะคะเป็นเลสเบี้ยนค่ะ เราก็ต้องมาคอยตอบคำถามอยู่บ่อยๆ จนวันนึงฟ้าของเราได้มีแฟนเป็นผู้ชายค่ะเป็นเพื่อนร่วมห้องแรกๆเราสนิทกันมาก เราอยู่กับฟ้าตลอดเวลาเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากๆ
จนผ่านไปเรื่อยๆเราไปเชียงใหม่กับครอบครัวฟ้าและแฟนฟ้า เรารู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยแต่ด้วยความที่เราค่อนข้างสนิทกับแม่ของฟ้าค่ะเลยไม่มีอะไรที่ต้องกังวลใจมากนักคืนสุดท้ายก่อนกลับกรุงเทพค่ะเราดื่มพวกฟูลมูนดูดยาเส้นและดูดบุหรี่ค่ะ(สมัยนั้นเราค่อนข้างห้าวมาก) และเรากับฟ้าก็ออกมานั่งตรงท้ายกระบะกันค่ะเพราะว่าฟ้าทะเลาะกับแฟนอ๋อลืมบอกว่าแฟนเก่าของตัวผู้ชายก็มาด้วยค่ะ แน่นอนว่าเรื่องนี้ฟ้าเป็นนางเอกสุดๆไปเลยค่ะ ยอมเค้าหมดทุกอย่างเราทำได้แค่ปลอบใจเขาเท่านั้นค่ะ
เราพยายามไม่สนใจพยายามปลอบใจอย่างเดียว และผลสุดท้ายคนที่เราเคยคิดว่าเราไว้ใจเค้ามากๆ คนที่ดีกับเรามาตลอดเค้าคือคนเดียวกับคนที่หักหลังเราค่ะ
เรารู้เลยว่าเป็นเวรเป็นกรรมที่เราเคยทำเอาไว้ แต่เราก็พร้อมที่จะรับมันเอาไว้ค่ะคนที่เราคิดว่าเค้าไม่หวังดีกับเรา คนที่เค้าไม่โอเคกับเรา คนที่เค้าไม่แคร์เรามันตรงข้ามทุกอย่างค่ะ คนพวกนั้นคือคนที่จริงใจและหวังดีกับเราเสมอมา
เราอยากขออโหสิกรรมในทุกๆเรื่องที่ผ่านมา เราไม่สามารถแก้ไขอดีตได้แต่เราสามารทำปัจจุบันให้ดีขึ้นและส่งผลไปยังอนาคตได้....
