ครั้นเห็นพม่าข้าศึกพลาดท่าเสียที จะหยิบกิ่งไม้ข้างฉิมพลีมาบั่นคอไพรี ก็หาทำได้ไม่

อ้ายบุญโทนไม่ใช่ไซมึ่งชวยเสาะเทพพระเจ้าแห่งกระบี่ กระบี่อยู่ที่ใจหยิบจับอะไรก็เป็นกระบี่

พม่าส่งยิ้มให้ก็แล้ว อ้ายบุญโทนเราก็ยังเฉยๆ 

พม่าเดินมาขอชนแก้ว นี้มันสาส์นท้ารบชัดๆ อ้ายบุญโทนคิดในใจ มีหรือจะยอมให้เสียชื่อ

บุรุษร่างสันทัดผู้เติบโตมาด้วยน้ำนมไก่แห่งหมู่บ้านบางระัจัน เดินตรงเข้าไปในดงพม่า

ควักโนเกีย6300 พลาสติกสีดำภายนอกมีล่องลอยการหลุดลอกเป็นจ้ำๆ

สภาพปุ่มที่ผ่านการกดมาอย่างแสนสาหัส จนดูไม่ชัดว่านี้มันปุ่มภาษาอะไร

ตัวหนังสือสีขาวที่เดิมเป็นคำว่า NOKIA เหลือเพียงแค่อักษรภาษาปะกิดตัว N กับ O

มันคงอยากบอกเป็นนัยว่า "ไม่" อย่าหยิบกูขึ้นมาขอเบอร์ใคร

กูมีหน้าที่แค่รับสายโทรออกและดอกจันเท่านั้น

เหมือนชักกระบีี่ออกจากฝัก แล้วกระบี่เกิดหักกลางลำ

สายตาของเพื่อนชาวพม่าทั้งโต๊ะจับจ้องมาที่โฟนที่ไม่ค่อยสมาทของอ้ายบุญโทน

หนุ่มกระทงของเราเขารู้สึกว่าตัวเองตัวลีบเล็กลง 

มันคงลือกันทั้งหงสาวดีว่า อ้ายบุญโทนดาบหัก

รู้งี้น่าจะหล่อปืนใหญ่ตั้งแต่เมื่อวานซืน อ้ายบุญโทนคิด

เพราะถึงแม้มันจะแตกเหลือแต่ด้าม แต่อย่างน้อยก็ได้ยิงใส่กันตู้มต้าม

โอ้ย ก็ตอนนี้ เขาไม่มีเงินเดือน จึงไม่อาจหยิบยืม เฟิสช้อยมาสอยไอโฟน