WALL-E : เพราะเราคู่กัน

WALL-E (หุ่นจิ๋วหัวใจเกินร้อย) : เพราะเราคู่กัน / 4 ดาว

ดารานำ : (หนังการ์ตูน)
กำกับฯ : แอนดรูว์ สแตนตัน
ความยาว: 97 นาที
ประเภท : ดูได้ทั่วไป

พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ แจ้งเกิดครั้งแรกในฐานะของสตูดิโอผลิตหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” เรื่องยาวกับหนัง “ทอย สตอรี่” เมื่อปี 1995 ด้วยการฉายแววให้เห็นว่า นี่จะเป็น “ความหวังใหม่” สำหรับอนาคตอันสดใสของหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” มาถึงวันนี้ พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ ผ่านทศวรรษแรกไปแล้ว จนก้าวมาอยู่ในฐานะเป็น “เสาหลัก” ของหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ยุคใหม่แถวหน้าเจ้าหนึ่ง พอ ๆ กับความสำเร็จจากหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” จากค่าย พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ ก็จุดประกายให้สตูดิโออีกหลาย ๆ เจ้าในฮอลลีวู้ด ต้องตื่นตัวหันมาเปิดสตูดิโอที่เป็น “ไลน์” ในการผลิตหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ออกมาอย่างคึกคัก เรียกว่า มาถึงวันนี้ พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ ก็ไม่ได้ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยว แถม สตูดิโอ แอนิเมชั่น เจ้าอื่น ๆ ก็มองเป็นเป้าหวังจะเทียบความสำเร็จ พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ ให้ได้

แต่ พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ ก็ไม่ได้ “ซอยเท้า” หยขุดนิ่งอยู่กับที่ หากยังคงมีการพัฒนาหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ของตนออกมาแตกต่างไปจากหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ทั่ว ๆ ไป กล่าวคือ หนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ของ พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ ไม่เพียงแต่จะให้ความบันเทิง “เด็กดูได้ ผู้ใหญ่ดูดี” ที่เป็นคุณสมบัติพื้นฐานของหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ทั่ว ๆ ไป แต่ช่วงหลังยังแฝงแนวคิดเชิงปรัชญาที่สอดแทรกแง่คิดให้กับคนดูหนังอีกด้วย ซึ่งว่ากันว่านี่ก็เป็นคุณสมบัติของเทพนิยายปรำปราทั้งหลาย เพียงแต่ในช่วงที่กระแส “คอมเมอเชียล” มาแรง ความบันเทิงก็เลยแซงความมีเนื้อหาสาระไป

“วอลล์-อี” เป็นหนังการ์ตูน “แอนิเมชั่น” เรื่องยาวเรื่องที่ 9 ของ พิซาร์ แอนิเมชั่น สตูดิโอ และเป็นการก้าวออกมายืนอยู่ในฐานะผู้กำกับฯเดี่ยวเต็มตัวเป็นครั้งแรกของ แอนดรูว์ สแตนตัน “ลูกหม้อ” อีกคนหนึ่ง หลังจากร่วมกำกับฯ “อะ บั๊ก’ส ไลฟ์” และ “ฟายดิ้ง นีโม” มาแล้ว



หนังเล่าเรื่องของโลกอนาคตในอีกราว 700-800 ปีข้างหน้า ซึ่งโลกที่ได้พบเห็นนั้น ไม่มีทั้งมนุษย์ สิ่งมีชีวิตเพียงสิ่งเดียวที่เห็นอยู่ก็คือ เจ้าแมลงสาบตัวน้อย ซึ่งกลายเป็นเพื่อนเพียงตัวเดียวของ วอลล์-อี หุ่นยนต์กำจัดขยะที่ถูกสร้างขึ้นในอดีต โดยทำงานด้วยพลังจากแสงอาทิตย์ มีคุณสมบัติที่จะไปเก็บรวบรวมขยะทั้งหลายมาแล้วอัดเป็นก้อนสี่เหลี่ยมวางซ้อน ๆ กันไว้ และ วอลล์-อี กลายเป็นหุ่นกำจัดขยะโดดเดี่ยวผู้น่ารักเพียงตัวเดียวในรุ่นที่ยังคงยังทำงานด้าน ในขณะที่หุ่นรุ่นเดียวกันตัวอื่นกลายเป็นขยะไปแล้ว และโลกตอนนั้นนอกจากจะมีขยะแทบจะล้นโลกไปแล้ว ก็ยังเต็มไปด้วยสารพิษที่เป็นอันตรายต่อสิ่งมีชีวิต แม้แต่ต้นสีเขียวสักต้นก็ไม่มีให้เห็น มนุษย์โลกส่วนหนึ่งก็ถูกนำขึ้นไปใช้ชีวิตในยานอวกาศแอ็กเซี่ยมนอกโลก วิถีชีวิตของ วอลล์-อี เปลี่ยนไป กับการมาถึงของหุ่นยนต์อีฟ หุ่นยนต์ที่ถูกส่งจากนอกโลกเพื่อมาสำรวจความเป็นไปของโลกในยุคนั้น และ วอลล์-อี ก็หลงรัก อีฟ ตั้งแต่แรกพบ และพยายามทุกอย่างเพื่อทำคะแนนชนะใจ อีฟ ให้ได้

แม้จะเป็นหนังที่มีตัวละครหลักเป็นหุ่นยนต์ แต่หนังกลับให้ความรู้สึกละเอียดอ่อน และเติมเต็มที่อาจจะดูเป็นมนุษย์แท้ ๆ มากกว่าหนังที่มีตัวละครเป็นคนแต่ดันทำตัวเป็นเสมือนหุ่นยนต์ ไร้สมอง ไร้ความรู้สึก ไร้ความคิดต่อผิดชอบชั่วดีด้วยซ้ำ และ สแตนตัน ก็ใส่รายละเอียดประกอบ ซึ่งสะท้อนภาพของโลกในยุคทศวรรษที่’60-’80 จากรายละเอียดของข้าวของต่าง ๆ ที่ วอลล์-อี นำมาเก็บสะสมไว้ในโกดังของเขา โดยเฉพาะม้วนวิดีโอเทปหนังเก่าที่ทำให้ วอลล์-อี หลงใหล และมีอารมณ์โรแมนติค อยากมีคนรักเดินจูงมือ อยู่เคียงใกล้ นั่นคือ หนังเพลง “เฮลโล,ดอลลี่” ของผู้กำกับฯ ยีน เคลลี่ ในปี 1969 แถม สแตนตัน ยังมีลูกเล่นใช้เพลงรักยอดฮิต “LA VIE EN ROSE” ของ หลุยส์ อาร์มสตรอง ที่หลายคนได้ยินเมื่อไหร่ก็ละลายเมื่อนั้นมาบรรยายอารมณ์ “อิน เลิฟ” ของ วอลล์-อี รวมถึงยังเอา “สกอร์” เพลงท่อนฮิตจาก “ซาวน์แทร็ค” หนัง “2001:อะ สเปซ โอดิซี่ย์”ของผู้กำกับฯ สแตนลีย์ คิวบริค ในปี 1968

“วอลล์-อี” เป็นหนังที่จัดว่าเข้าข่ายเป็นหนัง “ฟิล กู้ด” อีกเรื่องที่ดูแล้วก็ยังให้ความรู้สึกดี ๆ ไม่ไร้ซึ่งความหวัง (แล้วเรื่องราวของหนังก็ไม่ได้มีแค่ วอลล์-อี กับ อีฟ ด้วย) ในขณะที่รายละเอียดด้านเส้นสายของภาพที่ปรากฎก็เนี้ยบ โดยเฉพาะช่วงที่ไม่มีตัวละครที่เป็นคนเข้ามานี่ให้ความรู้สึกแทบจะเหมือนสมจริงก้าวพ้นจากความเป็นเส้นสายการ์ตูน “แอนิเมชั่น” ด้วยซ้ำ แต่พอหนังจบเห็นเครดิต “เอนด์ ไตเติ้ล” ที่ขึ้นชื่อตำแหน่งผู้กำกับภาพ (ถ่ายภาพ) ผู้กำกับแสง (จัดแสง) ด้วย จึงเข้าใจว่า ส่วนหนึ่งของหนังมีการสร้าง “โมเดล” หุ่นขึ้นมาแล้วมีถ่ายทำนำมาใช้กับงาน “ซีจี” ผสม “แอนิเมชั่น” อีกทีหนึ่ง

หนังมีอะไรมากกว่าหนังการ์ตูน “แอมิเมชั่น” หรือเรื่องรักข้ามภาพ แต่ไม่ข้าม “สปีชี่ส์” ก็เพราะพระเอก-นางเอกในเรื่องนี้ล้วนแต่เป็นหุ่นยนต์ทั้งคู่ แล้วก็ยังเป็นหุ่นยนต์ที่มีหัวใจ และเกิดมาคู่กันซะด้วย.

Create Date : 16 สิงหาคม 2551 Last Update : 16 สิงหาคม 2551 1:38:53 น. Counter : 1699 Pageviews.		8 comments
Share Tweet