ทรมาน เจ็บปวด คิดถึง

เคยไหม...ทรมานจากความคิดถึงและรอคอย

...เวลาของความทรมานใจ...

O ทรมานเพราะความคิดถึง รอคอย เพราะสุขใจในรัก...
เคยไหม เคยรู้สึกคิดถึงใครคนหนึ่ง แม้แค่เพิ่งเจอหน้าหรือเพิ่งวางหูไปเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา อยากเห็น อยากคุยไม่รู้จักเบื่อ แต่ก็ต้องข่มใจ ทำไม่ได้ด้วยเหตุผลนานาประการ ต้องนั่ง ต้องคิด ต้องทรมาน หัวใจก็เหมือนจะวูบไหว ใจหายลึกลึก คิดถึง รอคอย ที่จะมีเวลาพิเศษ อีกครั้งและอีกครั้ง

O  และเคยไหม ที่บางครั้ง ในช่วงของการรอคอยนั้น มีเรื่องพิเศษเกิดขึ้น อย่าง.....เพิ่งวางหูจากคนพิเศษไปเมื่อครู่ ความชื่นหัวใจยังไม่จาง หยิบโทรศัพท์กำแน่นอยู่ในมือ อยากกดโทรศัพท์ ขอได้ยินเสียงของเขาอีกสักนิด แต่ก็กลัวเหลือเกินว่าจะดูวุ่นวายมากเกินไป คิดกลับไปกลับมา ในเวลานั้น เสียงโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้น จ้องไปที่โทรศัพท์..เขาคนนั้น คนพิเศษโทรมา...แค่นี้หัวใจมันก็เต้นแรง จนแทบหลุดออกมาข้างนอก รีบกดรับเอาโทรศัพท์แนบหู ...ประโยคแรกที่ได้ยิน คิดถึงจนทนไม่ไหว โทรมาขอได้ยินเสียงอีกนิด มันไม่ไหวจริงจริง... ความรู้สึกของความคิดและรอคอย ที่ทรมาน แต่แสนหวานจนลืมไม่ลงแบบนี้ คิดถึงทีไร ก็รอคอยให้เกิดความรู้สึกแบบนั้นอีก ครั้งแล้วครั้งเล่า 

O ถ้าความทรมานมันเป็นแบบที่รู้สึกได้อย่างข้อความด้านบน ฉันขอจมอยู่ในความทรมานนั้น แบบไม่เลิกไม่ลา

แต่ในความเป็นจริงน่ะเหรอ มันมีความทรมานเพราะความคิดถึงและรอคอยอีกแบบหนึ่ง ทีมันเจ็บปวด ร้าวในใจ...จนบางครั้งพูดไม่ออกเลยทีเดียว

O  เคยไหม เคยรู้สึกคิดถึงใครคนหนึ่ง แต่หัวใจมันเจ็บปวด รู้สึกร้าวไปทั้งหัวใจ น้ำตาก็คอยจะไหล เหมือนจะช่วยลดความรู้สึกปวดร้าวในใจนั้น บางครั้งจ้องมองโทรศัพท์ มองประตู เหมือนว่าอีกไม่นานแล้ว เค้าคนนั้น คนพิเศษ จะโทรเข้ามา จะเดินเข้ามา รอคอยไม่ว่าจะเช้าตรู่ จะแดดจ้า จะดึกดื่นแค่ไหน แต่ดูเหมือนการรอคอย และความคิดถึงนั้นจะว่างเปล่า จนหัวใจมันเหมือนจะตายไปด้วยความเจ็บปวดที่มี กับน้ำตาที่ไม่เคยแห้ง

O เคยไหม ที่ในที่สุดก็ทนไม่ไหว ทรมานจนทนความคิดถึงและการรอคอย นั้นไม่ไหว ทำแทบทุกอย่างที่ตนเองเห็นว่า พอจะทำได้ อย่าง.....โทรไปหา แค่หวังว่าเขาจะรับสาย ไปนั่งคอยในร้านประจำที่เคยไปด้วยกัน แค่หวังว่าเขาจะมา หรือแม้แต่ไปนั่งอธิษฐาน ให้วันเวลาที่มีใครคนนั้นอยู่ข้างข้าง ย้อนกลับคืนมา แต่สุดท้ายจบลงที่....ความว่างเปล่า การรอคอยและความคิดถึงนั้น ตอบกลับมาเพียงความว่างเปล่า แล้วมันก็ปล่อยให้เราแทบตายและจมอยู่กับความทรมานนั้น 

O ถ้าเป็นความทรมานแบบนี้ ฉันคงยังหวั่นเกรง กลัวอยู่เล็กเล็ก เพราะความทรมานแบบนี้ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้รู้ว่า อย่างน้อยน้อย ในหัวใจของเราก็มีสิ่งที่เรียกว่า...ความรัก....ให้เราได้เรียนรู้ ไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมนะ ทำไมถึงเจ็บปวด ร้าว ทรมานได้มากมายอย่างนี้นะ

O  คงเป็นเรื่องของความรัก ที่ใครหลายหลายคนคงต้องเรียนรู้สินะ รวมทั้งตัวฉันเอง ในความรักมีทั้งความทรมานเพราะความสุข มีทั้งทรมานเพราะความปวดร้าว หากเรามีความรัก คงต้องพร้อมที่จะรับมือกับมัน ยอมรับกับทุกสิ่งที่จะมาพร้อมกัน 

แล้วเคยไหมที่...ทรมานเพราะรอคอยและคิดถึง...ความรัก...

สงสัยของตัวเองจะเป็นแบบที่สองแน่ๆเลย เจ็บปวดและทรมานต่อไป 

เป็นเมือนในรูปก็คงดีเนาะ  แต่คงไม่มีทาง 

รักครั้งนึง....คิดถึงตลอดไป 

Create Date : 03 เมษายน 2557		0 comments
Last Update : 3 เมษายน 2557 20:20:42 น.
Counter : 883 Pageviews.
Share Tweet