เมื่อน้องเมษลูกชายแม่เป็นโรค "มือ เท้า ปาก"

15-18 ก.ค. 54 น้องเมษเป็นไข้ มีน้ำมูก เสมหะ และไอค่อกแค่ก

21-24 ก.ค. 54 แม่เปื่อยอย่างรุนแรง

2 ส.ค. 54 น้องเมษเริ่มกลับมาไอ มีน้ำมูก มีเสมหะ แต่คราวนี้ไม่มีไข้ ก็ให้ไปเรียนปกติ

3 ส.ค. 54 วันนี้อาการดีขึ้น ก็ไปเรียนปกติ แต่ครูแจ้งว่า น้ำมูกเขียวอยากให้หยุดเรียน

4 ส.ค. 54 วันนี้เมษหยุดอยู่บ้าน อาการก็ไม่น่าห่วง แม่ยังว่า ครูให้หยุดทำไม นอน ๆ เล่น ๆ ชิล ๆ ไปลูก

5 ส.ค. 54 วันนี้ที่ รพ.มหิดล ศาลายา โทรมานัดไปตรวจฟันครบ 6 เดือน เอาล่ะ ไหน ๆ ก็หยุดและ ไปเช็คฟันเลยแล้วกัน หยุดเรียนอีก 1 วัน

6 ส.ค. 54 วันนี้ก็ปกติเหมือนเดิม กินได้ นอนหลับ แต่เริ่มงอแงตอนบ่าย ๆ เย็น ๆ แล้วก็เริ่มมีไข้ต่ำ ๆ เย็นวันนั้นแม่เลยแค่เช็ดตัวแล้วก็ให้กินยาลดไข้

คืนวันนั้น น้องเมษไข้ขึ้นสูง ๆ ต่ำ ๆ แม่กะป๊าคอยเช็ดตัวให้หนู จริง ๆ อยากให้ลูกกินยา แต่ลูกไม่ยอมเลย เราก็เลยได้แค่เช็ดตัวกันไป

7 ส.ค. 54 เช้านี้น้องเมษไม่กินไรเลย นอกจากนม 1 กล่อง ถามไรก็ไม่กิน ทุกอย่างที่ชอบกินไม่ ไม่ ไม่ และก็ไม่ โชคดีในตู้เย้นมีวุ้น น้องเมษยอมกิน 1 ถ้วยครึ่ง พอกินข้าวเสร็จ ป๊ากะแม่ก็พาหนูไปหาหมอที่ ธนบุรี 2

ตอนไปถึง รพ น้องเมษไข้ 38.7 หมอตรวจๆๆ แจ้งว่า มี่เม็ดที่คอ ให้ยาแก้อักเสบ ซิทโทรแมค กินวันละ 4 มล. เราก็พากันกลับบ้าน

ถึงบ้าน น้องเมษไข้ขึ้น ๆ ลง ๆ ร้องไห้งอแงมากมาย ร้องแต่ "แม่เช็ดน้ำตาหน่อยครับ" ซ้ำๆๆๆๆ หลับหูหลับตาร้องจนหน้าแดงไปหมด ทำไรไม่ได้แม่ก็นั่งร้องไห้ไปกับลูก พอลูกได้ยินแม่ร้องไห้ ลูกก็ลืมตามาเช็ดน้ำตาให้แม่บ้าง ขนาดป่วยยังน่ารักเลยลูกจ๋า



กินก็ไม่กิน นอนก็หลับ ๆ ตื่น ๆ แม่สงสารลูกจับใจ ทำได้แค่ คอยเช็ดตัวให้ลูก แล้วก็ให้ยาทุก 4 ชม.

รอจนเกือบ 5 โมงเย็น หลังจากโทรปรึกษาหลาย ๆ คน เลยตัดสินใจได้ว่า เราจะพาลูกไปนอนที่ รพ ดีกว่า เพื่อความสบายใจ กลัวลูกชัก กลัวไปหมด

แม่โทรไปที่ รพ เพื่อเช็คห้อง ห้องพร้อม เราเตรียมตัว เตรียมกระเป๋า ไปรับยาย แล้วก็ไป รพ. ธนบุรี 2 กันอีกรอบ

รอบนี้เราได้พบหมอผู้หญิงอีกหนึ่งท่าน (เดี๋ยวจะมาอัพเดทชื่อคุณหมอ น่ารักที่สุด หมอ ....พิมพ์ ตรวจวันอาทิตย์ 17.00-20.00 น.) หมอถามว่าอาการเป็นอย่างไร เราดูแลอย่างไร

แล้วหมอก็ตรวจเช่นเดียวกับเมื่อเช้า และแจ้งว่าไข้โดยปกติ 24 ชม.จะเป็นแบบที่คุณแม่ว่า เมื่อดูจากอาการของน้องตอนนั้นที่พูดจ้อยๆๆๆๆ เดินไปเดินมา โต้ตอบกับหมอ ก็ดูโอเค ไม่น่าเป็นห่วง ส่วนที่แม่ห่วง หมอให้เป้นยาชา กินก่อนกินข้าว แล้วก็ให้ยาแก้ไอ แล้วก็สเปรย์มา คิดค่าหมอก็แสนถูก ขอบพระคุณคุณหมอมาก ๆ ค่ะที่ทำให้แม่ใจชื้นขึ้นมาเยอะเลย

กลับบ้านอย่างสบายใจ คืนนี้โชคดีที่น้องเมษไม่มีไข้แล้ว

8-9 ส.ค. 54 แม่หยุดอยู่กับเมษ 2 วัน เพราะเป็นห่วงลูก ลูกอาการดีขึ้นมากแล้ว แต่อาการเจ็บปากเจ็บคอคงยังไม่ทุเลา แผลเริ่มมาภายนอกที่สามารถมองเห็นได้ แต่คุณหมอบอกว่าจะหายไปเองภายใน 1 สัปดาห์

10 ส.ค. 54 น้องเมษเิริ่มทานได้เยอะขึ้น แม่สบายใจมากขึ้น หลังจากนี้แม่จะดูแลน้องเมษให้ดีกว่านี้ ไม่ให้ลูกเป็นไร ถ้าจะเป็นก็ไม่เป็นมากแบบนี้นะลูกนะ

แม่รักเมษที่สุดในโลกเลยครับ

Create Date : 10 สิงหาคม 2554		3 comments
Last Update : 10 สิงหาคม 2554 9:52:48 น.
Counter : 1112 Pageviews.
Share Tweet