ความแตกต่างทางสำเนียง

ว่าด้วยเรื่องสำเนียงภาษาของคนจีนกันสักหน่อย ปัญหาใหญ่ที่ต่างชาติทุกคนต้องประสบในยามมาร่ำเรียนแดนอาตี๋แห่งนี้.....

ยังจำได้ว่าเมื่อครั้งที่ไปเรียนยังเมืองต้าเหลียน（大连）ใหม่ๆ สักประมาณเกือบสองปีที่ผ่านมา ด้วยความที่เราแอบมั่นอยู่ในใจ อย่างน้อยเราก็เคยเรียนมาตั้งหกปีแต่นั่นมันอดีตเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน (ผมเรียนภาษาจีนตั้งแต่ป.1-ป.6เหมือนพี่น้องทุกคนในบ้าน).... ก็เลยต้องออกไปลองของกันสักหน่อย และยังแอบมั่นอยู่ในใจด้วยว่าภาษาอังกฤษเราเองก็ไม่ได้ขี้เหร่ ต้องคุยกันรู้เรื่องบ้างสินะ แต่ปรากฤว่า เมื่อเจอพนักงานซุปเปอร์มาเก็ตคนแรก ตอนที่ยืนเลือกไม้ถูพื้น... โอ้พระเจ้า พูดอะไรมาเป้นชุด ไม่รู้เรื่องสักนิด เอ๋อทั้งคนขาย เอ๋อทั้งคนซื้อ ฮ่าๆๆๆ แต่สาเหตุการเอ๋อมันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

คนซื้อ : หน้าเอ๋อ งงเป็นไก่ตาแตก เนื้่องจากเพราะว่า ฟังไม่รู้เรื่องอย่างที่สุด
คนขาย : พูดภาษาจีนมาทุกประโยคประกอบด้วยเสียงเอ๋อร์（儿） นี่มันอะไรกันนี่ ？？？？？

เขาว่าภาษาจีนสำเนียงมาตรฐานนั้นคือสำเนียงคนทางเหนือ จากคำบอกเล่าของเหล่าซือที่นี่และจากการขุดค้นข้อมูล สำเนียงภาษาจีนมาตรฐานที่สุดนั้นคือ สำเนียงคนเมืองฮาร์บิน（哈尔滨）หาใช่เมืองปักกิ่ง（北京）ไม่ แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ เพราะคนต่างชาติอย่างเราๆนี้หาความแตกต่างไม่เจอหรอก เพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะอยู่เมืองใดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคเหนือของจีน คุณจะได้พบคนจีนเป็นโรคเอ๋อกันทั่วหน้า ทั้งเด็กน้อย เด็กมาก หนุ่มสาว คนแก่ ทุกคนเป้นโรคเอ๋อกันทั้งนั้น พบได้มากเป็นพิเศษในมณฑล เฮยหลงเจียง（黑龙江） เหลียวหนิง（辽宁） ซานตง （山东）เหอเป่ย（河北）

หลังจากตัดใจจากหนึ่งในเมืองที่ได้ชื่อว่าน่าอยู่ที่สุดในเมืองจีนอย่างต้าเหลียนมาได้ จุดมุ่งหมายต่อมาคือเฉิงตู（成都）ซึ่งก็เพิ่งย้ายมาได้ประมาณเดือนเศษๆ ความมั่นกลับมาสถิตภายในใจอีกครั้ง แต่แล้ว ความรู้สึกนั้นมันก็กลับมาอีกครั้ง หลังจากการไปเดินเที่ยวเล่นในเมืองคนเดียวตอนมาดูที่เรียน...

โอ้ว พระเจ้า อาการเอ๋อกลับมาอีกครั้งหนึ่ง แต่มันเอ๋ออย่างแตกต่างกับคราวก่อน เนื่องจากเราพอคุ้นเคยกับภาษาจีนบ้างแล้ว แต่ความรู้สึกเหมือนกับการคุยกับคนจีนชาวเขายังไงยังงั้น แม้ว่าจะเป็นคนเมืองก็เถอะ ทำไมมันช่างเหน่อได้ขนาดนี้ ไม่ว่าจะเด็กเสิร์ฟ คนขับรถแท็กซี่ หรือแม้กระทั่ง หนักงานโรงแรม(และแน่นอนภาษอังกฤษอย่าได้หวัง)

โดยธรรมชาติของคนเฉิงตู เป็นคนค่อนข้างเนิ่บๆ แต่ก็เหมือนคนจีนทั่วไปนั่นแหละ ยามหงุดหงิด โวยกันด่ากันกะให้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด แค่พูดธรรมดาๆ ไอ้เราก็ฟังไม่รุ้เรื่องอยู่แล้ว ก็เลยมักจะโดนด่าฟรีไปเป็นประจำ

เคยได้ยินพี่แท็กซี่คนนึงบอกให้เราฟังว่า คนเฉิงตูนั่นภูมิใจในตัวเองมาก นอกจากอาหารเฉิงตูที่ได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสี่สุดยอดอาหารจีนแล้ว คนเฉิงตูภูมิใจมากกับการพูดภาษาจีนสำเนียงท้องถิ่น ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ เรียกได้ว่า นอกจากอาจารย์สอนภาษาจีน และวัยรุ่นบางกลุ่มแล้ว หาได้น้อยมากที่จะพูดภาษาจีนสำเนียงกลางมาตรฐาน สาเหตุเป็นเพราะว่า เฉิงตูเป็นดินแดนแห่งประวัติศาสตร์อันยาวนานและยิ่งใหญ่ นอกจากนั้น คุณพี่แท็กซี่ยังบอกด้วยว่า คนเฉิงตูฟังคนปักกิ่งพูดรู้เรื่อง แต่คนปักกิ่งฟังคนเฉิงตูพูดไม่รู้เรื่อง(ฮ่าๆๆ)

นี่ขนาดแค่สองพื้นที่นะเนี่ย มันยังขนาดนี้ ยังไม่นับ ภาษาฉงชิ่ง（重庆）ซ่างไห่（上海）และอื่นๆอีกมากมาย คนจีนมักพูดกันว่า ภาษาเซี่ยงไฮ้ เป็นสำเนียงที่ฟังยากที่สุด โดยส่วนตัวไม่รู้ในเรื่องนี้ว่าจริงหรือไม่ เพราะก็ไม่เคยไปเสียด้วย แต่สักวันคงมีหวัง

ก็ถือได้ว่าเป็นประสบการณ์อีกอย่างนึงของผม ที่ตัดสินใจย้ายที่เรียนมาแบบว่า ข้ามฝั่งประเทศกันเลย จาก๖ะวันออกเฉียงเหนือ สู่ ตะวันตกเฉียงใต้ จุดประสงค์หลักก็เพื่อเรียนรู้สำเนียงที่แตกต่างออกไป และถือโอกาสมาแอบหนีเที่ยวด้วย ก็สมใจไปล่ะ

ปิดท้ายบล็อกครั้งแรกนี้ด้วยเรื่องขำขันสั้นๆจากเมืองเฉิงตู อาจจะฝืดไปนิด เพราะถ่ายทอดไม่เก่ง แต่ก็คงทำให้อมยิ้มได้
ตอนที่เมืองเฉิงตูเกิดแผ่นดินไหวในปีที่แล้วนั้น ในตอนที่เกิดแผ่นดินไหวนั้นเอง มีสองสามีภรรยาชาวต่างชาติกำลังเดินเที่ยวชมเมืองอยู่ในบริเวณจัตุรัสใจกลางเมือง(และแน่นอน คุณน้าเหมาเจ๋อตุงต้องยืนอยู่ด้วย) แรงของแผ่นดินไหวครั้งนั้น แรงขนาดที่ทำให้รูปปั้นคุณน้่าเหมาที่จัตุรัสใจกลางเมืองโยกคลอน แต่ว่า...คุณสองสามีภรรยาไม่ได้มีความตืนกลัวกับแรงแผ่นดินไหวใดๆ แต่กลับน้ำกล้องถ่ายรูปมาบันทึกภาพไว้ว่า คุณน้าเหมาเจ๋อตุงโบกมือทักทายพวกเขา (คิดไปได้แฮะ ฮ่าๆๆๆ) เรื่องนี้ถูกเปิดเผยโดยนักข่าวที่บังเอิญถ่ายภาพอยู่แถวนั้นพอดี

ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่สำหรับเรื่องนี้ แต่ผมฮาแตกในห้องเรียนมากตอนที่เหล่าซือเล่าให้ฟัง

ขอบคุณผู้มาทักทายทุกท่าน นอนหลับฝันดีครับ

Create Date : 11 เมษายน 2552 Last Update : 14 เมษายน 2552 14:18:24 น. Counter : 4803 Pageviews.		2 comments
Share Tweet