Group Blog |
Paranoid Day. วันนี้วันแม่ เป็นวันแม่ ที่ไม่ได้อยู่กับแม่อีก1ปี เฮ้อ แม่ทำงาน ลูกก็ทำกิจกรรม อาศัยโทรหากันเอา วันละหลายๆรอบ ค่าโทสับเดือนเป็นพันๆทั้งคู่ แต่วันนี้ไม่ได้ นอยด์เรื่องไม่ได้อยู่กับแม่หรอก เพราะให้การ์ด+กราบงามๆไปเรียบร้อยแล้ว อิอิ นอยด์เรื่องมะหมาต่างหาก ดูข่าว TITV สุนัขเพศเมีย ชื่อโทน วิ่งตามเจ้าของบ้าน เพื่อออกจากบ้าน แล้วหัวเข้าไปติดในประตูรั้ว ที่เป็นรูกลม พนักงานกู้ภัย ทำได้แค่เอาเลื่อยๆ ใช้เวลา40 นาที เอาโทนออกมาได้ แต่ ก็สิ้นใจแล้ว ตอนเอาออกมาได้ เจ้าของเป่าปาก ปั๊มหัวใจ ก็ไม่ตื่นขึ้นมา มีคนพูดว่า เอาไปหาหมอมั๊ย เจ้าของเป็นผู้ชาย หน้าเศร้ามาก ตอบว่าไม่ต้อง แล้วก็จับหน้าโทน ปั๊มหัวใจ เค้าคงรู้ว่าโทนไปแล้ว เราดูข่าวเมื่อกี๊ โทนดิ้นหนักมาก ดิ้น จนหงายท้อง ยอมรับว่าดูแล้ว เสียใจ+จิตตกด้วย รั้ว นี้ก็ดูกว้างดี แต่พอวิ่งหัวเข้าไปติด แล้วมันออกไม่ได้ + น้องหมาดิ้น จนหมดแรงตาย หดหู่เลย หดหู่ก่อนนอน จนไม่ได้นอน เช้าแล้วนี่หว่า ไม่รู้จักทั้งเจ้าของและโทน แต่เสียใจด้วยน่ะคะ เราฟังเสียงคุณในข่าว คุณเสียใจมาก นานแล้วที่ไม่ได้เห็นหมาตาย ทุกครั้งที่เห็น ก็จะซึมไปเลย ครั้งนี้ แม้ไม่ได้เห็นต่อหน้า แต่ดูภาพข่าวแล้ว ก็เหมือนมันเกิดขึ้นตรงหน้าเหมือนกัน เฮ้อ เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นสัจธรรม แต่เป็นสัจธรรมที่ยอมรับยากจริงๆ เฮ้อ หมดแรงตายไปต่อหน้า เป็นเราคงใจสลายอ่ะ เมื่อเกือบ2ปีที่แล้ว เคยเสียน้องอายไป ร้องไห้กับการเสียน้องอายไป1ปี ยอมรับว่า ครั้งนั้นทำผิดพลาดเอง ไม่เคยให้อภัยตัวเอง เหมือนกัน จนมาเลี้ยงหมี่จุ๊ โชคร้ายของหมี่จุ๊ ที่เกิดมาก็เป็นโรคหัวใจ เราก็หวุดหวิด จะเสียหมี่จุ๊ไปหลายทีหล่ะ ยื้อกันมาตลอด เสียเงินเสียทองเท่าไหร่ไม่ว่า แค่ขอทำให้ดีที่สุด ไม่อยากรู้สึกผิดแบบเรื่องน้องอาย ทุกวันนี้ เรื่องน้องอายก็ยังคงหลอกหลอนใจเรา ทุกครั้งที่คิดถึงลูกสาวคนนี้ ทุกครั้งก็มีน้ำตา วันนี้ดูข่าวนี้ วันนี้ก็มีน้ำตา วันนี้ดูข่าวนี้ ก็ทำให้คิดถึงน้องอาย ดูข่าวนี้ก็ทำให้กลัวจะเสียหมี่จุ๊ไป ดูข่าวนี้ ก็เป็นห่วงมูซ่า ที่เป็นไฮเปอร์ จนต้องเตรียมตัวจับทำหมัน ข่าวเดียว ทำให้เราจิตตกขนาดนี้เลย อาจเป็นเพราะครั้งนึง เราเคยช่วยหมาจรจัดเพศเมีย แถวหมู่บ้าน ชื่อถั่วงอก ตั้งให้เค้าเองเลย สุดท้ายก็ตาย เพราะมะเร็งกินทั้งช่องปาก+ จมูก + ลูกตาข้างซ้าย + สมองส่วนล่าง ลากสังขารเจ้าถั่วงอกมาถึงโรงพยาบาล มันก็มาตายที่โรงพยาบาล หมอPut to sleep ให้มันไป ภาพนั้นยังติดตา อารมณ์นั้นเราไม่เคยลืม อารมณ์ อยากจะเห็นมันรอด อารมณ์ว่า วันนึงมันหาย จะดูแลมันอย่างดี ให้สมกับที่เราเจอมัน สุดท้าย เราเองหรือต้องเป็นคนตัดสินใจ ว่าให้putไป โคดเกลียดคำนี้เลย แย้งในใจตลอดมา เรามีสิทธิ์ไร ไปสั่งให้เค้าตาย มีสิทธิ์อะไร หรือใช้สิทธิ์ว่า ความสงสาร ที่เห็นมันทรมาน กินไม่ได้ หายใจไม่ได้ ไม่อยากให้มันตายทรมาน แล้วแน่ใจหรอว่าที่putถั่วงอกไป เค้าไม่ทรมาน เรื่องถั่วงอกผ่านมาเป็นปีเช่นกัน แต่ไม่เคยลืม วันนี้มานั่งคิด ถ้าวันนี้เกิดมีถั่วงอก2ขึ้นมา คราวนี้ เราจะทำอย่างไร เราจะปล่อยให้เค้าตายไปเอง หรือพาไปหาหมอ แล้วรอให้หมอลงความเห็นว่า รักษาไม่ได้ แล้วต้องput หรือถ้ารักษาไม่ได้ จะเอาเค้ากลับมาที่เดิม ให้เค้าค่อยๆตายเอง เราจะทำยังไง วันนี้สับสนหลายเรื่องจัง แค่ข่าวเดียว ทุกความรู้สึก ประดังประเดเข้ามา จนเราเองก็ปวดหัวเสียจริง ใครเข้ามาอ่านคง งง ว่า ยายนี่พล่ามอะไร เราก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ ว่าพล่ามอะไร มันเรียงเป็นคำพูด ให้เข้าใจง่ายๆไม่ถูกเหมือนกัน เพราะมันก็เครียดเหมือนกัน เฮ้อ my paranoid day. 
เหอ..เศร้าวุ้ย..เปนเราคงคิดไม่ตกเหมือนกันว่า..จะรั้งเค้าไว้แล้วให้เค้าทรมานแต่ยังมีหวังที่จะรอด..หรือให้เค้าไปเพื่อที่เค้าจะได้ไม่ทรมานแต่ถ้าเค้าอยู่สู้อาจจะรอด..เรื่องนี้..ไม่ใช่คนก้อไม่รู้หรอก..เพราะเค้าพูดไม่ได้..ทำตามหัวใจตัวเอง..ดีที่สุด..
โดย: I'mLonelyWolf
 วันที่: 14 สิงหาคม 2550 เวลา:1:01:29 น. |
JikKaRoO
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog Link |
||||||||||||
 |
คุณเป็นคนดีน่ะค่ะ เลยพาลเคลียดกับเรื่องนี้
เร็ว ๆ นี้กระต่ายน้อยชื่อเดวิล เป็นกระต่ายที่น้องสาวของเราเลี้ยงไว้ และเราก็รักเค้าเหมือนหลาน เพราะดูเค้าตั้งแต่เกิด เค้ามาจากไป ทั้ง ๆ ที่ตอนเริ่มมีอาการไอ มีน้ำมูกก็พาไปหาหมอแผนกฉุกเฉิน หมอฉีดยาให้ นึกว่าไม่เป็นไร แต่พอนั่งรถกลับห้อง เค้าหมดลมตั้งแต่ในรถ น้องเราโทรมาร้องไห้ตอนเกือบตีสาม
เราเองก็ช็อก เสียใจไม่แพ้กัน แต่ก็ต้องทำน้ำเสียงเข้มแข็ง บอกเค้าว่า เราช่วยเค้าเต็มที่แล้วนะ ทำสิ่งที่เหลือที่เราพอทำได้ เอาเค้ากลับมาอยู่บ้าน เอากลับมาอยู่กับพี่น้องของเค้าใต้ต้นขนุน
ตอนใกล้เช้าน้องสาวขับรถมาถึงพอดี
น้อง เพื่อนน้อง เรา แม่ ช่วยกันฝังเดวิลไว้ใกล้ๆกับที่เคยฝังพี่ชายของมัน
น้องเราร้องไห้ตาบวม เราเองก็ร้องค่ะ แต่พอนึกว่า เราทำเพื่อเค้าดีที่สุดแล้วใช่มั้ย
ถ้าคำตอบมันคือใช่ อะไรที่มันรั้งไม่ได้ ยื้อไม่ได้ ก็ต้องปล่อยไปค่ะ
การเสียใจเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าต้องเสียสิ่งที่รักแล้วไม่รู้สึกอะไรนั่นสิแปลกค่ะ