Bloggang.com : mayawriter : 1 Litre of Tears ฉบับ จารุณี สุขสวัสดิ์

1 Litre of Tears ฉบับ จารุณี สุขสวัสดิ์

เมื่อคืนดูอายะจัง ตอนสุดท้าย กับประโยคสุดท้ายของเธอ

"มีชีวิตอยู่ต่อไปนะ"

ชอบภาพสุดท้ายที่หลุมฝังศพของเธอ ทีมีผู้คนและ ผู้ป่วยที่นั่งรถเข็น พากันมารำลึกถึงเธอ

แทนคำขอบคุณที่เธอทำให้พวกเขาเข้มข็ง และมีกำลังใจต่อสู้กับโรคร้ายต่อไป

อารมณ์เศร้ายังไม่ทันจางดี ก็ได้มาดูสัมภาษณ์คุณจารุณี สุขสวัสดิ์ (ปัจจุบันใช้นามสกุลคุณพ่อ จำไม่ได้แล้วค่ะว่านามสกุลอะไร ) ในรายการ จับเข่าคุย ของคุณสรยุทธ์

ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกว่า ชีวิตดาราสาวดาวรุ่งเมื่อ 25 ปีก่อน
ช่างไม่ต่างอะไรกับ อายะจังเลยจริง ๆ

อายุ 19 เธอประสบอุบัติเหตุครั้งแรก เมื่อกำลงรุ่งสุดๆ

อายุ 21 รุนแรงกว่าเพราอุบัติเหตุรถคว่ำ
ทำให้เธอเจ็บหนัก จนหมอวินิจฉัยว่าคงเป็นอัมพาต
ครึ่งล่างของร่างกาย ใช้การไมได้อีกต่อไป

เด็กสาวอายุ 21 ที่กำลังสดใส สวยงาม ต้องมาเป็นอัมพาต !!

อายะจัง ก็ป่วยเมื่ออายุราว ๆ นั้นใช่ไหม

แต่ถึงแม้หมอจะบอกว่าคงเป็นอัมพาตครึง่ตัวแน่ ๆ
เธอก็บอกตัวเองว่า เป็นไม่ได้ !

ด้วยภาระความรับผิดชอบทั้งปวง

เธอเป็นอัมพาตไม่ได้ !!

เด็กสาวอายุ 21 ที่หมอบอกว่าเธอคงเป็นอัมพาต
ทำทุกอย่างให้กลับมาเดินได้เหมือนเดิม

ท่ามกลางความกดดัน เสียงเสียดสี ต่อว่าต่าง ๆ นา ๆ ว่าเพราะเธอป่วย จึงทำให้เจ้าของหนังสารพัดค่ายเดือดร้อนล่มจม

ฟังแล้วอึ้ง...ยอมรับว่าไม่เคยรู้เรื่องความเจ็บป่วยรุนแรงของเธอละเอียดมากนัก

แต่พอรู้ว่ามันสาหัสถึงขนาดทำให้เธอเป็นอัมพาต เข็มจิ้มไม่รู้สึก ขับถ่ายไมได้

แล้วเธอยังเข้มแข็ง ต่อสู้จนกลับมาเดินได้ ด้วยความรับผิดชอบต่อผู้คนรอบข้าง

ยิ่งทำให้รู้สึก เรื่องของเธอ ก็ไม่ต่างจาก อายะจังเลย

คุณสรยุทธ์ถามว่าร้องไห้บ่อยไหม

เธอว่าร้องจนไม่รู้ยังไงแล้ว แต่พอผ่านมันมาได้ทุกสิ่งทุกอย่าง

ผ่านคนที่คอยกดดัน ตอนที่เธอป่วย คนที่ดูถูกตอนที่เธอตก คนที่เอาเปรียบ ตอนที่เธอมีงานมีเงิน

ผ่านความเจ็บปวดทั้งหมดมาได้

ทั้งหมดที่เธอได้ก็คือ "กำลังใจ" และ "กำไรชีวิต"

น้ำตาของคุณจารุณีที่เสียไป ก็คงไม่ต่างจาก 1 Litre of Tears ของอายะจัง

.........................

ดูจบ รู้สึกถึงความเหมือนของคนสองคน
ซึ่งน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ในตอนนั้น
และใช้ชีวิตต่อสู้ความเจ็บปวดในช่วงเวลาที่ใกล้กันในขณะนั้น

จำไม่ได้แล้วว่าอายะ เกิดปีไหน
รู้แต่ว่าวันที่เธอเสียชีวิตเธออายุ 25 ย้อนหลังจากวันนี้ไป 25 ปี

ซึ่งก็น่าจะไล่เลี่ยกับ คุณจารุณี ในวันนี้ ( หรือเปล่า ? )

ผู้หญิงสองคน เจอะโรคร้ายทางกาย
และต่อสู้ด้วยกำลังใจเข็มแข็งที่เหมือนกัน

อายะโชคร้ายกว่า เพราะโรคที่เธอต่อสู้ มันหนักหนาและไม่มีทางรักษาได้จริง ๆ

ในขณะที่คุณจารุณี กัดฟันทำกายภาพ ต่อสู้กับโรคร้ายต่าง ๆ จนหยัดยืดได้ในวันนี้

แม้จะมีผลต่อเนื่องจากอุบัติเหตุยังคงรบกวนสุขภาพร่างกายเธออยู่ในวันนี้

"มีชีวิตต่อไปนะ"

คำสุดท้ายของอายะ ก็เหมือนที่คุณจารุณี บอกตัวเองไว้ตลอด

เราเพิ่งเข้าใจเหตุผลของการรักชีวิต แต่ต่อสู้ชีวิตอย่างเข้มแข็งสุด ๆ จากผู้หญิงสองคนนี้

คนสองคนมีเหตุผลในการรักชีวิต และต่อสู้กับชีวิตเหมือนกัน คือ...

เธอรักคนอื่น และคิดถึงความรักของคนรอบข้างยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

คุณจารุณี บอกตัวเองว่าเป็นอัมพาตไม่ได้ เพราะ เธอยังมีครอบครัว เธอยังต้องช่วยเจ้าของหนังที่เป็นหนี้สินเพราะเธอ

อายะจัง ก็มีชีวิตอยู่ เพื่อคนที่เธอรัก และรักเธออย่างมากมายเช่นกัน ทุกคนอยากให้เธอมีชีวิตต่อไป
และเธอก็อยากมีชีวิตต่อไปเพื่อทุกคนเช่นกัน

"มีชีวิตอยู่ต่อไปนะ"

ชอบคำนี้จริง ๆ

Create Date : 10 มิถุนายน 2551

Last Update : 25 ตุลาคม 2551 14:33:01 น.

3 comments

Counter : 757 Pageviews.

ตอนดูอายะจัง
ก็ซาบซึ้งกับคำๆนี้
พอมาอ่านบทความนี้
ก็ยิ่งซาบซึ้งกับคนๆนี้

การมีชีวิตอยู่บนโลกนี้
มันมีคุณค่ากับคนที่รักเราจริงๆนะ

โดย: บางส้มเปรี้ยว

วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:11:31:23 น.

ไม่ได้ดูตอนจบที่เป็นพากษ์ไทย (ง่วงมากเลยหลับ) แต่เคยดูซัพอังกฤษมาแล้ว ตื่นมาทันดูแค่จารุณี
แต่ก็เห็นด้วยกับทุกคำพูดของคุณค่ะ

por_kk@hotmail.com

โดย: por_kk

วันที่: 10 มิถุนายน 2551 เวลา:18:34:32 น.

เป็นแฟนพี่เปิ้ลสมัยเด็กๆ (บอกแล้วรู้เลยว่ารุ่นไหน)
สวย แกร่ง สู้ชีวิตสมเป็นดาวค้างฟ้า
อ่านบทความที่เทียบเรื่องราวของอายะจังแล้ว
เลยรู้ว่ากำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก ขอบคุณที่มารีวิวให้อ่านนะคะ

โดย: นางฟ้าหน้าหมวย (บินปร๋อ

) วันที่: 11 มิถุนายน 2551 เวลา:5:08:47 น.