+++พบกันเพื่อจาก 3+++

วันเสาร์ที่ 9...6 โมงเย็น พวกเรามารอพี่เค้าที่วัด เมเจอเพื่อนหลายคนที่จากกันไปนาน บางคนมาจากเหนือ บางคนมาจากใต้ บางคนเพิ่งรู้ข่าวขณะขับรถไประยอง ก้อขับกลับทันทีเพื่อมาเจอพี่เค้าครั้งสุดท้าย งานนี้เป็นงานที่รวมเพื่อนได้มากอย่างไม่น่าเชื่อ

เกือบทุ่มพี่เค้ามากับรถปอเต็กตึ๊ง รถที่เราชอบแซวกันว่า มารับคนนั้นแล้ว คนนี้แล้ว นึกไม่ถึงว่าหนึ่งในพวกเราต้องได้ใช้บริการจริงๆ

พี่ที่อยู่ในเหตุการณ์เล่าว่า...ขณะที่จะขึ้นจากเรือเฟอร์รี่มาบนท่าเรือเกาะพงัน ซึ่งกลุ่มพี่เค้าเป็นกลุ่มสุดท้ายที่กำลังจะขึ้น ตอนนั้นมีประมาณ 5-6 คน ที่ขึ้นหลังสุด เพราะพวกพี่เค้ากะว่าจะรอให้รถบรรทุกขึ้นไปให้หมดก่อนจะได้ไม่อันตราย แต่ขณะที่เค้ากำลังจะขึ้น อยู่ๆรถ 6 ล้อที่ขึ้นไปก่อนหน้าก้อทานน้ำหนักตัวเองไม่ไหว อาจจะเพราะบรรทุกของหนักเกินและทางขึ้นมันชัน กำลังรถไม่พอ รถจึงไหลลงมาอย่างเร็วและแรง คนที่อยู่ด้านหลังก้อวิ่งหลบกันชุลมุน พี่ผู้หญิงคนนึงที่ไปกับกลุ่มนี้ล้มลงแต่มีผู้หญิงดึงเค้าไปหลบในซอก ล้อจึงเฉียดหัวเค้าไป แต่ก้อมีรอยครูดยาวที่หลัง คงเกิดจากไปขูดส่วนใดส่วนหนึ่งใต้ท้องรถ

ส่วนพี่คนที่เสีย..ตอนที่รถไหลลงมา พี่เค้าวิ่งหลบไปแล้ว พี่คนที่ไปด้วยเห็นว่าพี่เค้าวิ่งตามกันมาอยู่ แต่พอหันไปอีกทีพี่เค้าก้อหายไป พี่เค้าวิ่งกลับไปช่วยยายแก่ๆคนนึงที่ยืนตกใจตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก พี่เค้าวิ่งกลับไปฉุดยายคนนั้นให้พ้นทางรถ แต่ตัวพี่เค้าเองเกิดเสียหลัก เพราะเป้ไปเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง จนพี่เค้าล้มลงและรถก้อไหลมาพอดี ทับหัวพี่เค้า โดยที่พี่เค้ายังไม่ทันร้องสักแอะ ทับตั้งแต่ล้อหน้าไปจนล้อหลัง พระที่พี่ห้อยคออยู่แตกกระจาย คงไม่ต้องบอกนะคะ ว่าที่หัวเป็นยังไง...

ภาพของพี่ที่เห็นในวันนั้น ทำเอาร้องไห้ไปตามๆกัน พี่นอนอยู่ถุงในผ้าใบสีน้ำเงินมีซิป และมัดด้วยผ้ายางสีฟ้าติดสก็อตเทปอย่างดี แต่เค้าไม่ได้มัดตราสังข์หรือฉีดฟอร์มมาลีนให้พี่เค้าเลย มีคนคัดค้านว่าไม่ต้องฉีดฟอร์มมาลีนแล้ว 2 วันแล้วฉีดไปก้อเท่านั้น ไหลออกหมดชัวร์ เอาลงโลงไปเลยจะได้จบๆไป แต่พวกเราไม่ยอม พี่ยังต้องอยู่กับเราอีกหลายวัน เราไม่ปล่อยให้พี่เค้าเสื่อมสลายแน่ๆ พี่เค้าต้องได้รับสิ่งที่ดีที่สุด เหมือนตอนที่เค้ายังอยู่ เค้าก้อให้สิ่งที่ดีที่สุดกับน้องๆ

ที่สำคัญ..พี่ยังไม่ได้รดน้ำศพด้วย พวกเราต้องการเห็นพี่เป็นครั้งสุดท้าย ต้องการบอกลาพี่

ในที่สุดคนที่มาจัดการกับศพพี่ก้อยอมเอาแขนพี่ออกมาจากถุงผ้าใบ ให้เรารดน้ำที่มือพี่กัน ก้อถือโอกาสลากันตรงนี้ มือพี่เค้ายังนิ่มอยู่เลยนะคะ ไม่ได้เย็นเยียบ เหมือนแค่หลับไปเท่านั้น...

หลังจากสวดเสร็จ พวกเราขอร้องญาติๆให้ฉีดฟอร์มมาลีนให้พี่เค้า แม้จะฉีดไม่เข้าแล้วก้อตาม แต่เราก้อขอลองกัน ญาติๆก้อตัดสินใจให้ฉีดฟอร์มมาลีน ปรากฏว่า..พี่เค้าก้อแสนดีนะคะ เหมือนรับรู้ความตั้งใจของพวกเรา ฉีดได้ไม่มีปัญหาค่ะ

ระหว่างที่จะฉีดฟอร์มมาลีน เค้าก้อเปิดหน้าพี่ให้พวกเราดู
หน้าคนที่นอนอยู่ตรงนั้นไม่เหมือนพี่คนเดิมเลยค่ะ ศีรษะบิดเบี้ยว หน้ายุบไปด้านนึง มีรอยช้ำทัั่วหน้า แต่หลับตาอย่างสงบนะคะ ถึงตอนนี้ไม่มีน้ำตาแล้วละคะ ห่วงแต่ว่าพี่เค้าจะเจ็บมากมั้ย ยิ่งตอนฉีดฟอร์มมาลีน เลือดที่คั่งอยู่ไหลออกจากมุม ปากพี่ เพราะฟอร์มมาลีนจะดันของเหลวภายในออกมา แถมเค้ากรีดข้อเท้าพี่เผื่อเอาเข็มสอดเข้าไป แล้วสูบๆๆๆ เสร็จแล้วก้อเย็บๆๆ เหมือนเย็บผ้าเลยค่ะ สงสารพี่เค้าน่าดู



วันจันทร์ที่ 11...วันนี้เป็นวันที่ 4 แล้วที่พี่เค้าจากไป เมก้อยังทำใจให้เชื่อ ไม่ได้อยู่ดีว่าพี่เค้าตายจากพวกเราไปจริงๆ เมรู้สึกว่า..พี่เค้าย้ายบ้าน ย้ายไปอยู่ที่อื่น ไปในที่ที่ไกลแสนไกล ซึ่งตอนนี้เราอาจจะไม่ได้เจอพี่เค้าสักระยะ อาจจะนานไปนิด

แต่เมเชื่่อว่าวันนึง..เราต้องได้พบกันอีกแน่นอน

Create Date : 03 สิงหาคม 2548		2 comments
Last Update : 3 สิงหาคม 2548 21:38:26 น.
Counter : 524 Pageviews.
Share Tweet