ความอ้วน คำๆนี้ช่างทำร้ายกันเหลือเกิน (ลองอ่านดูจะรู้ว่าสุดๆ)

อ้วน

บทความนี้ อ้างอิงจากหนังสือ อ้วนอย่างมีไสตล์ ของคุณวัลลภาฯ
สาว ๆ ทีเกิดมาหุ่นดี รูปร่างสวย มักจะภูมิใจในตัวเองที่ถือว่าเกิดมาโชคดี อย่างน้อย หน้าตาเลือกกันไม่ได้ แต่หุ่นได้มาตรฐาน ก็ยังพอที่จะทดแทน ให้เตะตาไอ้หนุ่มทั้งหลายได้ สังคมทุกวันนี้ ก็ช่างรู้เห็นเป็นใจ กับบรรดาสาวหุ่นเพรียวทั้งหลาย และมักจะมองข้ามคนอ้วน ซึ่งถ้าเทียบกันแล้ว แม้คนอ้วนจะมีน้อยกว่า แต่ก็มีมากพอ ที่จะเป็นส่วนหนึ่ง ของสังคมเดียวกัน
คนอ้วนมักจะถูกค่อนขอด มักจะถูกล้อเลียนอยู่เสมอ เช่นว่า แม่หุ่นสามโคก ยายช้างน้ำ นางเอกอินเดีย ฯลฯ แต่ละคำที่หลุดออกมา ล้วนแล้วแต่สร้างความน้อยเนื้อต่ำใจ ถ้าให้เลือกได้ใครล่ะอยากจะอ้วน ใครล่ะ อยากจะเป็นยายช้างน้ำ ยายผีเสื้อสมุทร ทุกคนก็อยากจะเป็นอย่างลูกเกด (เมทินี กิ่งโพยม) อยากเป็นอย่าง ซินดี้ ครอฟอร์ด ซูปเปอร์โมเดลที่มีหุ่นสวยได้มาตรฐานกันทั้งนั้น
ที่ว่าสังคมมันช่างรู้เห็นเป็นใจ กับคนหุ่นเพรียวนั้น ตัวอย่างที่เห็นกันชัด ๆ ก็น่าจะเป็น เสื้อผ้าที่บรรดา นักออกแบบแฟชั่นทั้งหลาย ทั้งระดับโลกและระดับประเทศในบ้านเรา พี่ท่านก็ช่างกระไร ออกแบบเสื้อผ้าแต่ชุด ตัวเล็กกระจิริด แทบจะยัดแขนยัดขาลงไปไม่ได้ แถมเปิดโน่นนิด โชว์นี้หน่อย ให้เห็นหน้าท้อง เห็นทรวดทรงองค์เอว...เรียวขา ปิดฝาโลงฝังคนอ้วน ไม่ให้ได้ผุดได้เกิดกันเลยทีเดียว
จะมีบ้างก็ประเภทคนอ้วนใจถึง ที่มั่นใจเกินร้อย ใส่ชุดประเภทนี้กับเขาบ้าง โดยไม่ยอมส่องกระจก ชะโงกดูสารรูปตัวเอง ผลก็คือ ยังไม่ทันก้าวพ้นธรณีประตูบ้าน ก็ถูกไอ้ตูบ หมาเพื่อนใจ ที่เคยจงรักภักดีเห่าไล่ส่ง ชนิดที่รับไม่ได้ เมื่อห็นเจ้านายของมัน ทำอะไรโดยไม่เห็นแก่หน้าของมันเลย (ฮิฮิ)
คนอ้วนหลายคน(เกือบทุกคนก็ว่าได้) คนไม่ไหวต่อคำค่อนขอดของสังคม รวบรวมเงินทองได้ก้อนหนึ่ง ก็วิ่งไปปรึกษาแพทย์ ขอคำแนะนำที่จะทำให้ตัวเอง ผอมเหมือนชาวบ้านให้ได้ คำแนะนำที่ได้ ก็คือต้องหมั่นดูแลควบคุม อาหารการกินในแต่ละมื้อ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ ไม่ทานอาหารจุบจิบ แต่สัญชาตญาณของคุณเธอ ที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ปล่อยปาก ให้ฟาดทุกอย่างที่ขวางหน้า เพียงกฎเกณฑ์ 2-3 อย่างที่หมอให้มา ก็ไม่สามารถที่จะทำได้ น้ำหนักก็ไม่ยอมลด แถมอ้วนเอ๊าอ้วนเอา หนักขึ้นไปอีก
เมื่อวิธีลดน้ำหนัก ด้วยการควบคุมอาหาร และออกกำลังกายไม่สำเร็จ เห็นที่นั่นที่นี่โฆษณา ลดความอ้วนด้วยวิธีการอื่น เช่น ทานยา ฝังเข็ม มีตัวอย่างว่าได้ผล ก็วิ่งกรูกันไปใช้บริการ ถึงค่าใช้จ่ายจะแพงเท่าไหร่ไม่ว่า ขอให้เป็นอย่างคำโฆษณาก็แล้วกัน สุดท้ายเวลาผ่านไป 3-4 สัปดาห์ได้ผลจริง เอวที่เคยหนาก็ลดลง หน้าที่เคยบานเป็นกระด้ง ก็หดหาย กลายเป็นคนหน้ารูปไข่ แก้มตอบ ดูสวยไปหมด ผ่านไปทางไหน ก็มีแต่คนมอง เพื่อนฝูง เพื่อนที่ทำงาน ทักทายกันไม่ขาดปาก ถึงรูปร่างที่เปลี่ยนแปลงไป คิดแล้วเงิน ที่เสียไปก็คุ้มค่าต่อการลงทุนแท้ ๆ แต่ที่ไหนได้ ! พอคุณกลับมาใช้ชีวิตอย่างเดิม เผลอกินเข้าไป ลืมออกกำลังกาย แถมไม่ได้ทานยา (เบื่ออาหาร) ที่คุณหมอเคยให้ ไม่นานก็จะกลับมาอ้วนอีก แถมอ้วนกว่าเดิม เป็นขี้ปากให้เพื่อน ๆ นินทาอีกครั้ง เรื่องเหล่านี้ เป็นวัฎจักร ของคนอ้วนที่คิดจะผอม ร้อยทั้งร้อยเลยก็ว่าได้
ในปัจจุบันนี้ พลโลกมากกว่าครึ่งหนึ่ง ต้องอดอยากเนื่องจาก การขาดแคลนอาหารที่จะบริโภค หรือบริโภคอาหาร ไม่ถูกหลักโภชนาการ พลโลกเหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่ในประเทศที่ กำลังพัฒนา เช่นประเทศต่าง ๆ ในทวีปเอเชีย และแอฟริกา แต่ในขณะเดียวกัน พลเมืองส่วนใหญ่ของประเทศ ซึ่งอยู่ทางภาคตะวันตกของโลก เช่น ยุโรป และอเมริกา กลับมี ปัญหาเกี่ยวกับ การทานอาหารมาก เกินกว่าที่ร่างกายจำเป็นต้องใช้ ซึ่งทำให้น้ำหนักร่างกาย มากเกินขนาด (Overweight) และเกิดการสะสมไขมัน มากเกินกว่าปกติ หรือ เกิดเป็นโรคอ้วน (Obesity) ขึ้นในประเทศที่พัฒนาแล้ว โดยเฉพาะในสหรัฐอเมริกา โรคอ้วนเป็นปัญหาที่สำคัญมาก ในด้านโภชนาการ และสาธารณสุขของประเทศ ในประเทศไทย ถึงแม้ว่าโรค ที่เกิดจากการทานอาหารจนเกินไปนี้ จะยังไม่เป็นปัญหาร้ายแรง ของประเทศก็ตาม แต่ก็มีบุคคลบางพวก ที่มีฐานะความเป็นอยู่ค่อนข้างดี มีอาหารการกิน อุดมสมบูรณ์ มีปัญหาเกี่ยวกับ การทานมากเกินไป และยังมีบุคคลอีกจำนวนมาก ที่มีความเข้าใจผิด เกี่ยวกับการงดรับประทานอาหาร และการควบคุมอาหาร เพื่อไม่ให้น้ำหนักร่างกาย เพิ่มขึ้นมากเกินไป บุคคลดังกล่าว มักใช้วิธีปฏิบัติที่ผิด ซึ่งนอกจากจะทำให้สิ้นเปลืองเงิน โดยเปล่าประโยชน์แล้ว ยังทำให้เกิดอันตราย แก่สุขภาพ พลานามัยอีกด้วย ี
โรคอ้วนและอาหารลดน้ำหนัก
"คนอ้วน" หมายถึงบุคคลที่มีน้ำหนักร่างกายสูงกว่าน้ำหนักเฉลี่ยของคนทั่วไปเกินกว่าร้อยละ 20 หรือมีไขมันมากกว่าร้อยละ 25-30 ของน้ำหนักร่างกาย
ในปัจจุบันนี้ยังไม่มีผู้ใด ทราบแน่นอนถึงน้ำหนัก ที่พอเหมาะสำหรับส่วนสูง อายุ โครงกระดูก และกล้ามเนื้อของแต่ละคน ในต่างประเทศ ได้มีการรวบรวม น้ำหนักเฉลี่ยของร่างกาย ตามเพศ อายุ ส่วนสูงและโครงร่างไว้ และแนะนำให้ใช้น้ำหนักเหล่านั้นไว้ สำหรับเปรียบเทียบ อย่างไรก็ตาม เป็นที่ยอมรับกันว่า ผู้ที่มีอายุพ้นวัยรุ่น หรือตั้งแต่ 20 ปี ขึ้นไป ความสูงมักจะคงที่ ในประเทศไทยขณะนี้ ยังไม่มีตารางแสดง น้ำหนักของร่างกายตามส่วนสูง แต่จากการสำรวจ ภาวะโภชนาการในประเทศไทย ปรากฎว่าผู้ชายไทย มีความสูงเฉลี่ย ประมาณ 162 เซนติเมตร และมีน้ำหนักเฉลี่ย ประมาณ 52 กิโลกรัม ส่วนผู้หญิงมีส่วนสูงประมาณ 148 เซนติเมตร และน้ำหนักเฉลี่ย ประมาณ 44 กิโลกรัม จากเอกสารของกองโภชนาการ กรมอนามัย ผู้ชายไทย มีน้ำหนักเฉลี่ยประมาณ 54 กิโลกรัม และผู้หญิงไทย มีน้ำหนักเฉลี่ยประมาณ 47 กิโลกรัม น้ำหนักดังกล่าวนี้ ควรรักษาไว้ให้คงที่หลังจากอายุ 20 ปีขึ้นไปแล้ว ถ้าเราใช้น้ำหนักดังกล่าว เป็นหลักในการเปรียบเทียบ ผู้ชายไทยที่มีน้ำหนักเกินกว่าร้อยละ 10 คือ ตั้งแต่ประมาณ 60 กิโลกรัมขึ้นไป อาจถือว่ามีน้ำหนักมากเกินขนาด และถ้ามีน้ำหนักมากกว่าร้อยละ 20 คือตั้งแต่ประมาณ 65 กิโลกรัมขึ้นไป อาจถือว่าเป็นโรคอ้วน ถ้าความสูงอยู่ในเกณฑ์ ดังกล่าว
การใช้น้ำหนักเป็นเครื่องวัดดังกล่าว ประสบกับปัญหาหลายประการ ประการแรก ขณะนี้ยังไม่มีน้ำหนักมาตรฐาน ที่ถูกต้องแน่นอน ในการเปรียบเทียบ ตัวเลขที่ได้มักมาจาก สถิติของบริษัทประกันชีวิต หรือจากการสำรวจ อีกประการหนึ่ง นักกีฬาส่วนใหญ่ ที่มีน้ำหนักมากกว่าคนปกตินั้น น้ำหนักที่เพิ่มขึ้น ไม่ใช่น้ำหนักของไขมัน แต่เป็นน้ำหนักของ เนื้อเยื่อที่ไม่ใช่ไขมัน ดังนั้น การวัดความอ้วนที่ถูกต้องที่สุด จึงควรเป็น การวัดปริมาณไขมัน ที่สะสมในร่างกาย มากกว่าการดูจาก น้ำหนักเพียงอย่างเดียว การวัดปริมาณไขมัน มีหลายวิธี แต่วิธีที่นิยมกันมาก คือ การวัดปริมาณไขมันใต้ผิวหนัง เช่น บริเวณด้านหลังของต้นแขน กึ่งกลางระหว่างหัวไหล่และข้อศอก ถ้าหนาเกินกว่า 1 นิ้วขึ้นไป ถือว่าอ้วน

Create Date : 24 มีนาคม 2552		2 comments
Last Update : 26 มีนาคม 2552 20:20:12 น.
Counter : 168 Pageviews.
Share Tweet