ทะเลหน้าฝน
ทะเลหน้าฝน สิริมา อภิจารินสำนักพิมพ์ อรุณ เคยอ่านเมื่อนานหลายปีก่อน แต่พอหยิบมาอ่านซ้ำอีกทีเมื่อไรก็รู้สึกชอบ อยากอ่านจนจบทุกครั้ง แม้ว่าเล่มจะค่อนข้างหนาเป็นผลงานของนักเขียนที่มีสำนวนอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริงๆ ประโยคสั้นๆ คำที่เสียงค่อนข้างซ้ำๆกัน (ไม่ใช่กลอนนะค่ะ) แล้วก็บรรยากาศเหงาๆตลอดทั้งเล่มอันที่จริงแล้ว เราหยิบเล่มไหนของคุณสิริมาขึ้นมาอ่าน เราจะรู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวมันเหงา เหง๊า เหงาแต่แต่แต่ เราว่ามันเป็นเอกลักษณ์์หล่ะค่ะ เพราะว่าเราติดตามอ่านมาหลายเรื่องแล้ว อย่างเรื่องกุหลาบสีแดงที่อ่านแล้วน้ำตาซึม รู้สึกถึงความรักของพ่อกับแม่ขึ้นมาทีเดียว อ่าว..เปลี่ยนเรื่องซะแล้วทะเลหน้าฝนเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงสาวสวยที่ชื่อพลอยแก้ว อาศัยอยู่ที่หอพักและกินข้าวถาดหลุม (สมัยนี้คงไม่มีหอพักที่มีโรงอาหารให้แน่เลย ยกเว้ยอยู่โรงเรียนประจำ)เธอกำลังจะแต่งงานกับแฟนหนุ่มชื่ออารง แต่ว่าอารงต้องไปดูงานต่างประเทศ อีก 7 เดือนจะกลับ ระหว่างนี้พลอยแก้วก็รอไปก่อน กลับกลายเป็นว่ามีอีตาปาพจน์ ผู้ชายรูปหล่อ พูดจาดี เข้ามาในชีวิตของพลอยแก้ว เขาไม่ได้มาจีบพลอยแก้วนะ แต่เราว่ามันก็เหมือนจะใช่นะ แล้วเราว่าตาคนนี้มือยังกับปลาหมึก ชอบมาลูบแก้มพลอยแก้ว โอบไหล่ (ถ้าทำอย่างนี้กับเรา ตาคนนี้คงจะต้องโดนหมัดศอกเข่าอีกไม่นับ...หนูแค่ตกใจค่ะคุณพี่ มือไม้เลยกระตุกไปบ้าง)) จนถึงทุกวันนี้ เรายังไม่รู้เลยว่าปาพจน์เนี่ย เขาทำมาหากินอะไร แต่รู้ล่ะว่าทำเพื่อชาติ คงเป็นพวก NGO หล่ะมั้ง แล้วก็ช่างไม่รู้ตัวเลยว่าพฤติกรรมที่ตัวเองทำเนี่ย มันเรียกเจ้าชู้ตัวพ่อเลย ก็เลยสงสารพลอยแก้วไปทีเดียว เพราะพลอยแก้วศรัทธาคนที่ทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตัว อันที่จริงพลอยแก้วอาจไม่ได้รักอีตาปาพจน์มาเท่าไรแต่เป็นเพราะชื่นชมเรื่องดีๆที่เขาทำเพื่อชาตินะ เราว่างั้น อกใจของพลอยแก้วก็เลยระส่ำระสายประหนึ่งทะเลที่ปั่นป่วนในฤดูฝน แต่เอาน่าเดี๋ยวฤดูฝนผ่านไป หนาว ร้อน ก็จะผ่านเข้ามา พลอยแก้วทำใจดีๆไว้เถิดจ๊ะ แต่อย่างไรก็ตาม พลอยแก้วก็ผ่านฤดูฝนนี้ไปได้ (อันนี้เราว่าอารง สามีของพลอยแก้วก็ต้องเห็นใจเมียบ้างนะ เพราะรงเองก็ชอบทิ้งเมียไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูง กลับบ้านมืดๆค่ำๆ แก้วเค้าเหงาาาาาา)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [