การเดินทางครั้งนี้พ่อไปยังดินแดนที่ประกาศนโยบายหลักคือ Gross Nation Hapiness (GNH)

ซึ่งต่างจากที่อื่น ๆ ที่เน้น GDP

ทุกนโยบายดำเนินไปเพื่อความสุขมวลรวมของประชาชาติ

พ่อได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ สังเกตุ ตั้งคำถาม กับสิ่งที่ได้พบเห็น

เห็นว่าพวกเขาเหล่านั้นมีสุขดี ถามเขา เขาก็ว่ามีความสุขดีเช่นกัน

ส่วนผู้มีทุกข์นั้น พ่อยังไม่ได้รับคำตอบ

แต่การเดินทางครั้งนี้ พ่อว่าพ่อทุกข์ทางกายมาก

รถจะเลี้ยวโค้ง ทุก 6 วินาที สภาพถนนแคบ ท้องป่วนปั่น

แต่พ่อก็ดั้นด้นไป เพื่อพิจารณาทุกขเวทนาในสังขาร

ยิ่ิงการนั่งม้าขึ้นไปหาวัดบนหน้าผา ที่เคยเห็นแต่ในโป๊ดสก๊าร์ดนั้น

มันสุดยอดอีหลี อีหลอ กะด้อ กะเดี้ย

เปรียบได้กับ การเดินทางขึ้นลงภูกระดึง คือ เดินขึ้นไปถึงแล้วเดินกลับลงมาทันที

ชีวี นี้หนอ ทำไมมันทุกขเวทนาอย่างนี้

การเดินทางครั้งนี้ ทำให้พ่อนั่ง มรณานุสติ ไปโดยตลอด

หากถามว่าชอบไหม ชอบมาก ให้ไปอยู่ไหม ? ไม่คือ คำตอบสุดท้าย

เพราะชีวิตตอนเด็ก ๆ พ่อก็อยู่อย่างพวกเขานั่นแหล่ะ อาจจะลำบากก็พวกเขาด้วยซ้ำไป

แต่สิ่งที่ประทับใจก็คือ พ่อเหมือนได้กลับไปดูชีวิตในอดีตอีกครั้ง

ที่ประทับใจสุด สุด รีสอร์ทที่กลุ่มพ่อพัก รับ ทีวีช่อง 11 ได้ด้วย

ชาวไทย และ ชาวภูฎาน ในโรงแรม ก็ได้ "ทรงพระเจริญ" พร้อม ๆ กัน

ซึ่ง เราต่างเห็นถึงความสำคัญของ พระมหากษัตริย์ เป็นอย่างดี