เผลอแป๊บเดียวผมตั้งกระทู้เล่าสู่กันฟังในห้องศาลาประชาคม มาประมาณ 2ปีแล้ว

รวมๆก็น่าจะหลายสิบเรื่องอยู่

เรื่องที่เล่าก็เป็นเรื่องราวรายรอบตัว

เป็นเรื่องธรรมดาๆของคนทั่วๆไปที่เกิดขึ้นได้ทุกวัน

เพียงแต่เอามาถ่ายทอดในมุมมองของตัวเอง และมักเลือกหยิบในแง่มุมด้านบวกมาเล่าสู่กันฟัง

และอาจเป็นเพราะงานที่ผมทำค่อนข้างอิสระ ก็เลยทำให้มีเวลาให้กับตัวเองเยอะพอสมควร

เมื่อมีโอกาสได้พบปะผู้คน พูดคุยกับคนนั้นคนนี้

ก็เลยสามารถเก็บเกี่ยวรายละเอียดต่างๆ แล้วเลือกที่จะนำมาเล่าเรื่องต่างๆในแง่มุมดีๆได้อยู่เสมอ

หากถามว่าทำไมถึงอยากเล่า จะเล่าอะไรนักหนา เรื่องธรรมดาทำไมบรรยายซะเว่อร์เชียว

ก็ต้องตอบว่า ที่อยากเล่าก็เพราะอยากเล่า

แน่นอนล่ะกระทู้ผมก็ย่อมมีทั้งคนชอบและไม่ชอบ มีทั้งคนสนใจและไม่สนใจ

แต่การที่ได้กิฟท์เดือนละหลายร้อย ได้ขึ้นกระทู้แนะนำบ่อยๆ และมีหลังไมค์มาปรึกษาอยู่เรื่อยๆ

มันก็แสดงว่าสิ่งที่เราเล่า ยังมีคนฟัง

ยังมีคนที่ได้อะไรจากมันบ้างล่ะ แม้จะเป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยก็ตาม

ผมเชื่อเสมอว่าการมองโลกในแง่ดี การใส่ใจในตัวเองและเรื่องราวรายรอบตัวมากขึ้น

รวมทั้งการเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเองและผู้อื่น

มันทำให้เราได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น เข้มแข็งขึ้น ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขมากยิ่งขึ้น

และผมก็มั่นใจว่า แม้วันนี้เราจะไปไม่ถึงฝัน  และแม้วันนี้เราจะไม่มีคนนั้นอยู่ในฝันแล้วก็ตาม

แต่ถ้าเรายังมีความหวังและกำลังใจ พลังนั้นก็พร้อมจะขับเคลื่อนชีวิต

ให้ก้าวเดินต่อไปได้อีกครั้ง ..... อีกครั้ง    และอีกครั้งเสมอ