|
อัลไซเมอร์..... คุณอาจจะคิดว่าไกลตัวคุณ แต่ถ้าคุณมีการเตรียมตัวหรือวางแผนที่ดี ผมว่าเราพอจะสู้กับมันได้ จริงๆ แล้วผมคิดอยู่นานครับ ว่าจะแชร์ดี หรือเปล่าแต่ผมคิดว่าเรื่องที่ผมจะแชร์คงไม่ได้ทำให้ใครเสียหายหนำซ้ำผมคิดว่าน่าจะมีอีกหลายครอบครัว ที่กำลังเผชิญอยู่เหมือนกันโดยที่รู้ตัวหรือ ยังไม่รู้ตัวก็ดี เพียงแต่อาการมันยังไม่ได้แสดงออกมาชัดเจนภาพที่เห็นครับ เป็นภาพของป้าผมเอง ถ้าย้อนกลับไปปี 2012-2013 ป้าผมมีอาการปกติทุกอย่างคือสามารถไปตลาด ไปโรงเจ เพื่อสวดมนต์ ทำกับข้าว อีกหลายๆ อย่างเหมือนคนปกติ พอหลังจากปี 2013 ไปแล้ว อาการเริ่มแรกที่จำได้คือ อาบน้ำบ่อยมากบางครั้งถามไปว่า พึ่งอาบน้ำไปเอง ป้าผมบอกว่ายังไม่ได้อาบ ทุกครั้งที่เค้าอาบน้ำเสร็จคือ เค้าจะซักชุดที่เค้าใส่เลย ปรากฏว่า ชุดเค้าก็ตากอยู่เต็มราวตากผ้าแทบทุกชุดคือยังเปียกอยู่ทุกตัว พอพาเค้าไปดู เค้าก็บอกว่า เฮ้ย
.จริงด้วยเค้าบอกว่าเค้าจำไม่ได้ อาการต่อไป คือ กลับผ้าที่ราวตากผ้า ทั้งวัน กลับซ้ายไปขวากลับขวาไปซ้าย เดี๋ยวเก็บเข้า เดี๋ยวเอาไปตาก ทำแบบนี้ทั้งวัน ที่บ้านผมก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าปกติ ของคนแก่เพราะอย่างอื่นมันปกติทุกอย่าง กินได้ นอนหลับ สวดมนต์ อ่านหนังสือ
.. หรือบางครั้ง ดึกๆ เค้าจะขึ้นไปปลุกที่ห้องนอน บอกพาเค้ากลับบ้านหน่อย ผมก็บอก เฮ้ย อาโก นี่เราอยู่บ้านเราอยู่แล้วนะ เค้าก็เฮ้ย
จริงด้วย แล้วก็กลับไปนอนต่อ ผ่านไปอีกสัก สองชั่วโมง มาปลุกอีกครั้ง เหมือนเดิมครับ มีครั้งนึงแม่ผมต้ม ข้าวต้มทิ้งไว้ ตอนกลางวัน ก็มีแม่อยู่กับป้าสองคน แม่มาเปิดฝาหม้อ ปรากฏว่าฟองเต็มหม้อไปหมด แม่ก็ งงๆ พอลองคนเท่านั้น แม่บอกว่า กลิ่น น้ำยาล้างจานซันไลต์ แรงมาก ต้องทิ้งเลยทีนี้ทุกคนในบ้าน ต้องเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น คือต้องช่วยกันดูหละ ถึงตรงนี้ ป้าผม ยังจำ ทุกคนในบ้านได้หมด พูดคุยยังรู้เรื่องทุกอย่างยังอ่านหนังสือได้ แต่ผมว่ามันเริ่มไม่ปกติก็พาไปหาหมอ ที่ รพ. เพื่อตรวจร่างกาย ซึ่งร่างกายป้าผมแข็งแรงดี ปกติทุกอย่าง หมอบอกว่าอาจจะเริ่ม เป็นโรคความจำเสื่อม ตอนนั้นผมไม่เข้าใจ ว่าอาการมันจะเป็นยังไงต่อไป หมอก็ให้ยาบำรุง วิตามินมา หมอบอกว่ามันมีแต่ทรง กับ ทรุด เวลาผ่านไป แกเริ่มไม่ค่อยสวดมนต์หละ ไม่หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ได้แต่นั่งพับเสื้อผ้าของเค้า พับเสร็จก็เก็บ เก็บเสร็จก็รื้อ มันไม่มีอะไรดีขึ้น มีแต่ทรุดลง แบบรวดเร็ว ตอนนี้ เริ่มมีถ่ายแบบไม่รู้ตัวหละ จากที่นอนได้ เริ่มไม่นอน คือสามารถอยู่ได้ ตั้งแต่ 6โมงเช้าวันนี้จนถึงเที่ยงของอีกวันนึง จนมีคำพูดของแม่ผม พูดว่า คนที่เป็นอาจจะยังไม่ตาย คนที่จะตายไม่ได้เป็น คือแม่ผมเริ่มเป็นโรคเครียดเพราะป้าผมเล่นไม่นอนเลย แถมรื้อของเกลื่อนบ้านไปหมด น่าจะนึกภาพกันออกเนอะอีกคนเก็บ อีกคนรื้อ ถึงตอนนี้
จำใครไม่ได้แล้ว เวลาถ่ายหนัก ถ่ายเบา คือไม่รู้เรื่องแล้ว ไม่รู้ร้อน รู้หนาว กลางคืนดึกๆ เดินไปมา จนล้มหัวฟาดโต๊ะ ต้องพาไปเย็บที่ รพ ผมเห็นหมอเย็บสดๆที่ห้องฉุกเฉิน แทบไม่ร้องเลย ร้องก็ร้องอยากกลับบ้าน พาไปให้หมอเย็บ ที่ รพ จนพยาบาลที่ห้องฉุกเฉินจำได้ จน ตำรวจต้องมาสอบ ว่าเกิดอะไรขึ้น ที่บ้านเป็นไง มีใครบ้าง จนหมอแนะนำว่า ต้องให้ยานอนหลับป้ากิน กินจนดื้อยา กินมาก ก็ไม่ได้ อาจตายได้
.. ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนที่เอา คนแก่ไปไว้ที่ บ้านพักคนชรา หรือ คนที่เอา พ่อแม่ตัวเองมาทิ้งตามสถานที่ต่างๆ มันทำให้มีภาพนึงลอยขึ้นมา ผมจำได้ ตอนผมเด็กๆ ผมเคยเห็นรถเก๋งคันนึง มาจอดหน้าตลาด แล้วประตูด้านซ้าย มีป้าแก่ๆ คนนึง ค่อยๆ เปิดประตู ออกมายืน ริมถนน แล้วรถเก๋งคันนั้น ก็ขับออกไป...เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง พี่สาวผมเดินไปถาม ป้ามาทำอะไร หรอ มาหาใครแถวนี้ หรือเปล่า ป้าแกบอกว่าลูกแก ให้รอตรงนี้ เค้าไปซื้อของเดี๋ยวมารับ สุดท้าย มีตำรวจสายตรวจ ผ่านมา ก็เข้ามาสอบถามป้า ป้า แกจำอะไรไม่ได้เลย ตำรวจเลยต้องพาแกไป นั่งรอ ที่โรงพัก ----จนกระทั่ง ต้นปี 2016 พอดีได้ทำงานร่วมกับเพื่อนคนอินเดีย ก็พูดคุยกันผมก็เล่าให้ฟังว่า ป้าผม เป็น อัลไซเมอร์ คนอินเดียเป็นกันเยอะรึเปล่า เค้าบอกว่าเป็นแต่น้อยมาก เค้าถามว่านานรึยัง ผมบอกน่าจะนานแล้วแต่ผมไม่รู้ว่า อาการแบบนี้เรียกว่าอัลไซเมอร์ ขอเอ่ยชื่อเค้าหน่อยละกันนะ Mr.Guru เค้าแนะนำให้ผมรู้จัก สมุนไพรตัวนึง ผมถามว่าที่เมืองไทยมีป่าว เค้าบอกว่ามี เค้าเล่าว่าที่อินเดีย กินกันมานมนานแล้ว ผมก็ลองหาข้อมูล แล้วก็ลองเลย ลองกับป้าผมนี่หละมันไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้แล้ว
เอาไว้มาเล่าต่อนะครับ
| Create Date : 25 มีนาคม 2560 |
|
0 comments |
| Last Update : 25 มีนาคม 2560 16:31:59 น. |
| Counter : 837 Pageviews. |
|
 |
|
