คนเป็นรักแรก คนที่เรารักมากที่สุด อาจไม่ใช่คนที่เราจะอยู่ด้วยตลอดชีวิต และคนที่เราร่วมแชร์ชีวิตอาจไม่ใ่ช่คนแรก ไม่ใช่คนที่เรารักมากที่สุด แต่เป็นคนที่เราเลือกแล้วว่า "คนนี้แหละ...คือครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เหลือ" แต่ทำไมนะ  จึงชอบกันนัก ที่จะถามถึงเรื่องราวเก่า ๆ ที่บางครั้งเราก็ลืมมันไปแล้ว เช่น

1. คุณยังรักแฟนเก่าคุณอยู่ไหม  ถ้าเราตอบว่ารักก็งอนอีกประชดประชันกลับไปอยู่กับเค้าเลยไป๊...  ถ้าตอบว่าไม่รักก็หาว่าโกหกไม่เชื่อหรอกว่าจะลืมได้ 
2. คุณรุ้จักกันได้ยังไง พอบอกไปก็นั่งซึมคิดตามอีก พอบอกจำไม่ได้ก็หาว่าปิดบัง
3. คุณเคย.....(นั่น  นี่  โน่น)กับแฟนเก่าคุณไหม  เราบอกจำไม่ได้หรอก...อ๋อ นี่มีเรื่องราวมากมายจนจำไม่หวาดไม่ไหวใช่ไหม  พอเราเล่าให้ฟังก็มาโกรธอีก "ทีกับเค้าทำไม..ไม่เป็นแบบนี้"  และบางทีนั่งอยู่ดี ๆ ก็ร้องไห้...มาน้อยใจอีก  "ทีกับแฟนเก่านะ...คุณดีอย่างนั้นอย่างนี้ ทีกับเค้านะทำไมล่ะ ไม่เห็นเป็นเหมือนกันเลย ไม่รักเค้าแล้วใช่ไหม"  
4. แล้วระหว่างฉันกับเขาคุณรักใครมากกว่า  เราบอกว่ารักเค้ามากกว่า ก็ไม่เชื่อบอก "ไม่จริงหรอก ถ้ารักเค้ามากว่าจะจำเรื่องราวของแฟนเก่าได้ยังไง"  ถ้าเราบอกว่ารักเขามากกว่า ก็ไล่ให้กลับไปหาเขาเลยไป ไม่ต้องมาอยู่กับคนที่คุณไม่ได้รักหรอก อ้าวววว
5. แล้วทำไมคุณถึงเลิกกับแฟนเก่าคุณด้วยล่ะ  พอเราเล่าก็จะจำไว้เป็นฉาก ๆ พอเราทำอะไรไปก็จะขุดเรื่องนั้นขึ้นมาเปรียบเทียบก็คุณทำตัวอย่างนี้ไงถึงได้เลิกกับแฟนเก่า หรือไม่ก็เวลาตัวเองทำคล้าย ๆ กับแฟนเก่า จะโวยวายก็เลิกไปเลยสิ ก็ทิ้งไปเลยสิ แฟนเก่าที่รักนักรักหนาก็ทิ้งไปแล้วนิ จะแคร์อะไร อ้าว..เกี่ยวกันไหม
6. ................(จะถามทำไมนักเนี่ย...????)

กับคำถามมากมาย ลองนั่งคิดดูดี ๆ สิว่า ถ้ารู้แล้วคุณได้อะไร  ถ้ารู้แล้วคุณคิดมากไปไหม  ถ้ารู้แล้วคุณรับได้ไหม และถ้ารู้แล้วคุณมีความสุขหรือเปล่า

        กับคำตอบที่ได้รับ ถ้ามันเป็นคำโกหกเพื่อให้คุณรู้สึกดี คุณจะมีความสุขจริงไหม ถ้าคุณรู้ว่าโกหกคุณจะยังเชื่อใจกันอยู่ไหม ถ้า ???? คุณจะ ????

        หากเปลี่ยนสิ่งที่อยากรู้ทั้งหมด มาเป็นสร้างความรู้สึกดี ๆ ให้แก่กัน วันวานที่เลยผ่านมันจะมีค่ามาก อย่าไปเสียเวลาและเจ็บปวดกับเรื่องราวที่ผ่านพ้นมาเลย ทำวันทุกวันของเราให้มีความสุขดีกว่านะคร๊าบบบบ

       ปล. ขอให้วันทุกวันของทุกคนเป็นวันแห่งความรักนะครับป๋มมม