เพราะหน้าหนาวปีนี้ (พ.ศ.2564) ดูหนาวกว่าหลาย ๆ ปีที่ผ่านมา
ทำเอาอยู่ ๆ ก็นึกถึงภูกระดึงที่เคยไปเมื่อหลายครั้งในอดีต

ไปค้นรูปมาเก็บไว้ในนี้ดีกว่า
แชร์ความหนาวเหน็บให้ใครต่อใครที่เข้ามาอ่านได้รู้สึกไปด้วย

กับวันเวลาที่เคยสุขปนลำบากกับรุ่นพี่กับเพื่อนที่ยังแจ่มชัด







ขึ้นภูกระดึงครั้งแรก (พ.ศ.2523)



ไปกันแบบฉุกละหุก ลูกพี่ลูกน้องที่เรียนอยู่กรุงเทพฯ กลับมาบ้านชวนเพื่อนขึ้นภูกระดึง
หาคนร่วมทริปได้สี่คนปรากฏว่าเงินกองกลางเหลือเยอะเลยหนีบผมขึ้นไปด้วย (ซะงั้น)









ช่วงนั้นบนภูยังไม่มีเต็นท์แบบเป็นทางการของอุทยาน
ส่วนใหญ่มักจะเอาขึ้นไปเอง ไม่งั้นก็ต้องไปเช่าจากพ่อค้าแม่ค้าบนนั้น
ส่วนพวกเราแบกขึ้นไปเอง ผู้ชายล้วนแรงเหลือเยอะ









ทริปนั้นเราขนข้าวสารขึ้นไปหุงกันเอง กับข้าวก็ผักกาดดองหมูแผ่นปลากระป๋องประมาณนั้น
ตกกลางคืนก็นั่งซดแม่โขงที่พกมาในกระบอกพลาสติกแก้หนาว (ซึ่งไม่ได้ช่วยอะไรเลย)









ขอเล่าตอนขาไปซักหน่อย...
เราขึ้นรถทัวร์สายกรุงเทพฯ - เมืองเลย จากขอนแก่น (คล้ายว่าจะขึ้นฟรีด้วย)
ไปลงที่ทางเข้าอำเภอภูกระดึงตอนตี 3  ยังจำความรู้สึกนั้นว่า...ฉันมาทำอะไรที่นี่...

ทั้งมืด ทั้งลมแรง เดินตามทางไปเรื่อย ๆ โชคดีที่เอาเครื่องเล่นเทปหูหิ้วมาด้วย
เลยมีเพลงกล่อมพอให้ไม่เงียบเหงาวังเวง (เพราะรอบข้างมีแต่พงหญ้า)
ทุกวันนี้ยังจำเพลงแรกที่รุ่นพี่เปิดในวันนั้นได้เลย
(Morning Has Broken ของ Cat Stevens)

สุดท้ายหลังจากเดินไปเกือบ 2 กิโลมีรถสองแถว (ชาวบ้านไปขายของตอนเช้า) ผ่านมาพอดี
กลุ่มเราเลยรอดไม่ต้องเดินขาลากไปจนถึงหน้าอุทยาน





ขาลงกับสภาพที่อยากจะขว้างเสื้อกันหนาวทิ้ง 



 



ขึ้นภูกระดึงครั้งที่สอง (พ.ศ.2524)













ครั้งนี้ไปกันคณะใหญ่กับสาว ๆ รุ่นพี่จากกรุงเทพฯ
ส่วนพวกเราเจ้าถิ่นขอนแก่นรอเป็นไกด์พาเที่ยว

ขาไปรอบนี้ไปแบบชาวบ้านเค้าหน่อย นั่งรถบัสประจำทางขอนแก่น - เมืองเลย
ถึงที่โน่นก็สว่างแล้วไม่ต้องเดินฝ่าความมืดแบบครั้งแรก

ทริปนี้นี้จำได้สองอย่างคือสาวรุ่นพี่จากวิทยาลัยกรุงเทพฯ (สมัยนั้นยังไม่เป็นมหาวิทยาลัย) ที่น่ารักเหลือเกิน
และเต็นท์เช่าจากพ่อค้าบนนั้นที่กันลมไม่ได้ หนาวจนนอนแทบไม่หลับกันเลยทีเดียว



   



ขึ้นภูกระดึงครั้งที่สี่ (พ.ศ.2526)
*จากครั้งที่สองข้ามมาสี่เพราะรูปภาพเที่ยวภูครั้งที่สามหายหมดเกลี้ยง*











ขึ้นภูครั้งนี้ไปในฐานะนักเรียนกรุงเทพฯ เป็นครั้งแรก
ชวนเพื่อนที่เรียนจิตรกรรมด้วยกัน 7 คนลุยภูกระดึงในเดือนตุลาคม

เจอฝนถล่มจนพื้นเละนอนในเต็นท์ไม่ได้
เหมือนฟ้ามาโปรดเพื่อนในกลุ่มดันไปรู้จักหัวหน้าอุทยาน
จากนั้นก็ย้ายที่นอนสิครับรออะไรอยู่

กลายเป็นครั้งแรกและน่าจะครั้งเดียวในชีวิต
ที่ได้นอนใต้ผ้าห่มหน้าปล่องไฟและห้องกระจกบนภูกระดึง
ที่ยามเช้ามองออกไปเห็นหมอกลอยผ่านตาอย่างกับใน MV



    



ขึ้นภูกระดึงครั้งที่ห้า (พ.ศ.2530)























นี่คือครั้งสุดท้ายที่ขึ้นภูกระดึง (34 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก)
ขึ้นไปเดือนกุมภาท่ามกลางเต็นท์ที่กางไว้มากมายแต่คนนอนมีน้อยนิด

คืนแรกเหลืออยู่สองกลุ่มที่ยังไม่กลับ
พอคืนที่สองมีแค่กลุ่มเราบนภูที่ยังอยู่ 
ทำเอารู้สึกอย่างกับเป็นเจ้าของภูกระดึงขึ้นมาเลยเชียว

จัดว่าเป็นทริปภูกระดึงที่แปลกประหลาดและเงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อ







ขอบคุณทุก ๆ คนที่แวะเข้ามาชมนะครับ



รู้อยู่แก่ใจ - แฟลชและชรัส เฟื่องอารมย์ 「kaizank cover」
"รู้อยู่แก่ใจ"
ALBUM : แฟลชและชรัส เฟื่องอารมย์ 
LABEL : รถไฟดนตรี
RELEASED : พ.ศ.2524 (1981)