ก่อนที่จะไปไกลกว่านี้ ขณะที่ยืนงงอยู่ที่ป้ายรถTram ก็เห็นลุงหัวฟูถือของพะรุงพะรังผ่านมา แลดูคล้ายศาสตราจารย์ที่มหาลัยเลยเข้าไปถามว่าจะไป โรงแรมนี้ ไปยังไงคะ 

ลุงบอกแป๊ปนึงนะ ขอใส่แว่นก่อน หลังจากนั้นก็อ่านที่อยู่ ลุงก็ไม่แน่ใจ 

เลยค้นข้องมูลจากโทรศัทพ์มือถือให้ พอรู้สถานี Tram ที่ต้องลงแน่นอนแล้ว 

ลุงก็ทิ้งของไว้ที่ที่นั่งฝั่งนี้ พร้อมทั้งยกกระเป๋าของเพื่อนเราข้ามถนนไปให้

เราก็นึกว่าขนไปส่งแล้วลุงจะรีบกลับมาเอาของที่ทิ้งไว้เพราะอาจจะโดนฉกไปได้ 

แต่ลุงกลับเขียนรายละเอียดให้ในกระดาษพร้อมรายละเอียดทิศทางนานมาก 

ระหว่างนั้นก็มองของลุงอยู่เรื่อยๆ เผื่อจะหาย ทันใดนั้นเราเหลือบไปเห็นที่ฝั่งตรงข้าม 

มีผู้หญิงกำลังจะหยิบของลุงเรารีบตะโตนบอกของคนนี้คะ

แล้วรีบไล่ลุงกลับไปฝั่งเดิมเพื่อไปเอาของ ลุงตกใจรีบขามถนนกลับไป 

หลังจากคุยกับผู้หญิงคนนั้น (เดาว่าน่าจะเป็นภรรยาของลุง)

ซักพักลุงก็ยังข้ามถนนกลับมาหาเรากับเพื่อนอีกครั้ง 

เพื่อช่วยเราแบกกระเป๋าขึ้นรถTram ไปยังโรงแรม

พร้อมถามว่าเรามาจากไหน เราบอกมาจากประเทศไทย 

ลุงตอบกลับมาว่า Have a good time here 

เรื่องนี้เราได้เรียนรู้ว่า คนสวิสนี่ เวลาเค้าช่วยเค้าช่วยจนสุดจริงๆเลยนะ

ไม่ได้ พูดไปส่งๆครึ่งๆกลางๆ แต่ช่วยจนกว่าจะแน่ใจว่าเราไป ถึงที่หมายจริงๆ