Bloggang.com : Jolyne : และแล้วเราก็ได้พบกัน [ วันนี้ที่รอคอย ]

และแล้วเราก็ได้พบกัน [ วันนี้ที่รอคอย ]

•---- 1 กรกฎาคม 2551 วันนี้คือวันที่คุณหมอนัดหม่าม๊าตรวจครรภ์อีกครั้งว่ามีความคืบหน้าอย่างไรบ้าง เพื่อที่จะกำหนดแนวทางการคลอดนู๋ได้ว่าจะผ่าหรือคลอดธรรมชาติดี และแล้วผลการตรวจวันนี้ก็ทำให้หม่าม๊าตัดสินใจว่าจะผ่านู๋ออกมาวันนี้เลย ....

•---- เหตุผลก็เพราะว่าคุณหมอบอกว่าลูกไม่ลงต่ำเลย ท้องไม่ลดเลย และปากมดลูกก็ไม่เปิดเลยด้วยเท่าเดิมจากครั้งก่อนที่ตรวจไป ดูแล้วท่าทางจะคลอดยาก ซึ่งหม่าม๊าเองก็ไม่ได้กลัวความยากนั้นหรอกลูก แต่ว่ามันรอไม่ไหวแล้ว กับการที่อยากจะเห็นหน้าของนู๋ แล้ววันนี้เลขก็สวยนะ วันที่ 1 สำหรับลูกคนที่ 1 และก็จะเป็นที่ 1 ในดวงใจหม่าม๊า ปะป๊า อีกด้วย

•---- หม่าม๊าตัดสินใจขอผ่าวันนั้นเลยลูก ดีว่าเมื่อคืนกินอาหารมื้อสุดท้ายพอดีกับการเว้นช่วงอดอาหารสำหรับผ่าตัดได้พอดีเลย เลยผ่าได้ในตอนบ่ายวันที่ 1 กรกฎาคม 2551 หม่าม๊าดีใจจัง

•---- การผ่าตัดผ่านไปอย่างสบาย ๆ หม่าม๊าไม่กลัวเลยลูก ทำใจสบาย ๆ มาก ๆ แต่จะมีตื่นเต้นหน่อยก็ตอนที่เข้าห้องผ่าตัด แล้วมีไฟดับ วูบ ๆ วาบ ๆ 2-3 ครั้งแน่ะ แถมฝนยังตกหนักมาก ลมแรงมาก ๆ ด้วย คุณพยาบาลบอก นู๋นี่มากับฝนจริง ๆ เลย 555+

•---- หม่าม๊าทำการผ่าตัดโดยการบล็อคหลัง ก็ไม่ได้เจ็บอะไรมาก แค่เสียว ๆ น่ะลูก แต่หนักหน่อยก็ตรงที่ บล็อคหลายครั้งกว่าจะสำเร็จน่ะลูก โดนหมอแทงเข็มประมาณ 5-6 ครั้งแน่ะ คุณหมอบอกว่า เนื้อเยอะ หาช่องสันหลังยาก 555+ จะบอกอ้อม ๆ ว่าหม่าม๊า อ้วน บล็อคยาก ก็ไม่พูดนะคุณหมอ ทำเอาใจแป้วเหมือนกันนะ ตอนที่บล็อคหลาย ๆ ครั้งอ่ะ เสียวแปล๊บบบบ แต่ก็ทนได้ เพื่อลูก !!!!

•---- พอบล็อคเสร็จก็รู้สึกร้อน ๆ ตรงขาขึ้นมาจริง ๆ อย่างที่หลาย ๆ คนในกระทู้ห้องชานเรือนเล่ากันไว้จริง ๆ ด้วย สักพักก็เริ่มไม่รู้สึกอะไรเลย เหมือนขาของหม่าม๊าหายไปเลย ความรู้สึกนี้น่ากลัวเหมือนกันแฮะ มันเหมือนว่าเราไม่มีขาอ่ะ เข้าใจความรู้สึกคนเป็นอัมพาตเลยว่า มันน่ากลัวแค่ไหน ----

•---- หลังจากที่คุณหมอเทสต์ว่าหม่าม๊าไม่มีความรู้สึกอะไรแล้วจริง ๆ ตรงที่จะผ่า คุณหมอก็ลงมีดทันที !!!! ผ่านไปไม่ถึง 10 นาที ลูกน้อยของหม่าม๊าก็ออกมาแล้ว ไวมากจริง ๆ ออกมาแล้ว ตัวแดง ๆ ร้องแว้ ๆ ดังเชียวลูกแม่ แล้วคุณพยาบาลก็เอาลูกมาให้หม่าม๊าหอม มันเป็นอะไรที่รู้สึกดีมากจริง ๆ สัมผัสแรกของลูก ทำแม่น้ำตาไหล แปลกจริง ๆ ลูกจ๋า

•---- เจ้าตัวน้อยที่ออกมา น้ำหนักตัวไม่มากไม่น้อย 3,240 กรัม แต่หัวโตเชียว ถึงว่าทำไมหัวไม่ลงเชิงกรานซะที 555+ ทุกอย่างโอเค สมบูรณ์ไม่มีอะไรผิดพลาด แล้ววันนี้เราก็ได้เจอกันซะที

•---- จากนี้ต่อไปเราจะค่อย ๆ เรียนรู้กันและกัน ไปเรื่อย ๆ นะลูกนะ หม่าม๊ารักนู๋จริง ๆ .... ปะป๊าก็รักนู๋มากกกกกกกกกก เช่นกัน ^_^

Congretulations !!!!!!!