Love note :สมุดสั่งรัก ตอนที่ 8 จอนจินกับรักที่ใช่(หรือแค่พรของสมุด)

Love note :สมุดสั่งรัก ตอนที่ 8 จอนจินกับรักที่ใช่(หรือแค่พรของสมุด)

“นี่...แอนดี๊...เช้าแล้วน่ะ....ตื่นได้แล้ว....”เอริคเดินมาปลุก..คนทีนอนบน

เตียงข้างๆเขา...ตลอดทั้งคืน

....เมื่อคืนเป็นคืนที่เขามีความสุขเอามากๆ...ถึงแม้ว่าจะไม่ได้นอนบนเตียง

เดียวกับคนๆนี้ก็ตาม...แต่ว่าแค่ได้มานอนห้องเดียวกัน...เขาก็ดีใจจนจะเป็น

บ้าอยู่แล้ว.

..เมื่อคืนแทบทั้งคืนเขาก็เอาแต่แอบมองใบหน้าอันแสนหน้าน่ารักของคนๆนี้

ในยามหลับไหล.....และมันก็ทำให้เขาอยากจะตื่นขึ้นมาไวๆเพื่อที่จะได้ใช้

เวลาอยู่กับคนๆนี้ตามลำพัง..นานๆ

“อือ~~~”แอนดี้ส่งเสียงคราง...เพราะมีคนมารบกวน...การหลับอย่างสบาย

ของเขา...เมื่อคืนเขาก็แทบจะไม่ได้นอนเหมือนกัน...ก็ใครจะไปนอนได้

ล่ะ...ตื่นแต้นจะ

ตาย..ใครจะข่มตาหลับไปได้

“ไง...ไม่ต้องมาส่งเสียงเชิญชวนฉันแต่เช้าเลยน่ะ....เดี๊ยวฉันก็อดใจไม่ไหว

หรอก....”เอริคแหย่...(แต่ถ้าเป็นจริงก็จะดี...มาก)

“แล้ว...ถ้า...ผมเชิญชวนพี่จริงๆล่ะฮ่ะ...พี่จะทำไง...”แอนดี้ส่งเสียงถ้าทาย...

“ฉันก็จะ...”เขายื่นหน้าเข้าไป....พร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างคร่อม...คนตัว

เล็กเอาไว้...ค่อยๆยื่นหน้าอันแสนหล่อเหลาของเขาเข้าไปใกล้มากกว่า

เดิม...ใกล้มากจนพวก

เขารับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน

“นี่แนะ...”เขาขยี่หัว...ของคนตัวเล็กอย่างเอ็นดู...

...ยังหรอกดี้...ตราบใดที่ฉันยังไม่รู้ว่าคนที่นายชอบเป็นใคร...นายก็จะไม่มี

วันที่จะได้รู้หรอกว่าฉันชอบนาย....เขาคิดในใจ

“เหม็นขี้ฟันจะแย่อยู่แล้ว...ไปแปรงฟันซะ...เมื่อคืนนายไม่ได้แปลงฟันก่อน

เข้านอนหรือไง...ปากนายถึงได้เหม็นแบบนี้”เขาแกล้งแหย่..คนตัวเล็กของ

เขาเล่น..เพราะเขาชอบเวลาที่คนๆนี้แก้มแดงเพราะคอายเป็นที่สุด

“ไอ้พี่ริคบ้า...”เขาอายจนตอนนี้หน้าเขาแดงไปหมด..จริงๆอย่างที่อีกคนหวัง

ไว้

“ฮ้า~~”เขาปล่อยลมหายใจใส่ใบหน้าคนหน้าโหดที่ยื่นหน้ามาใกล้..เขา...

อย่างจัง...โทษฐานที่มาแกล้งเขาให้อาย

“นี่...ไอ้เด็กบ้า...อยากตายหรอ....”เขาใช้มือหนาๆปิดปากเล็กนั่นไว้...พร้อม

กับทำเสียงดังใส่...แต่ก็ยังไม่ยอมผละหน้าของเขาออกไปแต่อย่างใด

ส่วนแอนดี้ก็เอาแต่ส่ายหน้าไปมา...เพื่อที่จะเอามือใหญ่ที่ปิดปากตน

เองออก....พวกเขามัวแต่เล่นกันจนลืมไปว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ใกล้กันมากแค่

ไหน...

ทั้งบรรยากาศ...ทั้งสถานที่...มันแสนจะเอื่ออำนวยให้พวกเขา...ปล่อยตัว

ปล่อยใจมากมายเหลือเกิน

.....แต่ว่า.....

“เออ~~ผมจะไปแปรงฟันแล้ว”แอนดี้พูดหลังจากที่ถูกเอริจ้องตาเขาในระยะ

ประชิดมาสักพักแล้ว...และถ้าเขาปล่อย

เอาไว้อย่างนี้ล่ะก็..เขาต้องเผลอใจ...บอกรักคนๆนี้ไปแน่...

“อืม...”เอริคพยัคหน้าเป็นเชิงรับรู้พร้อมกับส่งรอยยิ้มเจ้าเลห์...ไปให้

“ก็....ไปซิ...”เขาพูด...แต่ก็ยังไม่ยอมเลื่อนใบหน้าออกไปซักที....เขาชอบ

ดูน่าแดงๆของคนๆนี้เวลาเขินจัง..มันน่ารักมากเลยว่าไม๊

“ถ้า...เออ..ถ้าพี่ไม่ขยับออกไป...แล้วผมจะลุกไปแปรงฝันได้อย่างไงล่ะ

ฮะ”เขาบอกอย่างอายๆ

“ฮึ..น่ารักจังเลยน่ะ...นายเนี๊ย....อยากรู้จังว่าคนที่โชคดีคนนั้นเป็นใคร..”เขา

พูดพร้อมกับส่งสายตาหวานฉ่ำไปให้
.
..แอนดี้ใช้ช่วงที่เอริค...เพลอ...รีกกระโดดลงจากเตียง...โดยไว...

“พี่...อยากให้พี่เป็นพี่หรือไง...ฝันไปเถอะ...”ตราบในที่พี่ริคยังไม่บอกว่า

ชอบผม ผมก็จะไม่มีวันทำให้พี่รู้หรอก...เขาคิดในใจของผมหรอก(...เอ้า..ที่

นี้พวกเฮียๆ...จะได้รักกันมั๊ยเนี๊ย)...(ชักจะเกลียจตัวเองแล้ว..(T^T")

...

"ซอง...เย็นแล้วเราไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะ....."จอนจินร้องชวน...

"เอ้า~...แล้วเขาหายไปไหนของเขาเนี๊ย..."เขาอุทานหลังจากเข้ามาใน้

ห้อง...แต่ไม่พบคนที่เขาต้องการจะตามหา...

...........
.....


"มาอยู่นี่เอง..."เขาเดินไปพบ..คนหน้าสวยที่นอนหลับอยู่ที่ระเบียงห้อง......

ตาน้อยๆ..แก้มยุ้ยๆ...ปากเรียวบาง..เวลาหลับแล้วมันช่างหน้ามองจริงๆ...

สำหรับเขา

"เค้าา...อยากจูบตะเองจัง..."จอนจิบพูดกับตัวเองหลังจาก..นั่งมองคนหน้า

สวยมาซักพักแล้ว

"เอ้าว่ะ...ไหนๆก็หลับไม่รู้เรื่องแล้วนี่...งั้นเค้าขอแต๊ะอั๊งตะเองน่ะ..."เมื่อเขา

พูดกับตัวเองเสร็จ...เขาก็ไม่รอช้ายื่นริมฝีกปากของเขา..ไปยังปากบางของ

คนนอนหลับอยู่อย่างระมัดระวัง...ด้วยกลัวเขาจะตื่น...แต่ว่า....

"คนหน้าสวยที่นอนหลับอยู่ก็ดันลืมตาขึ้นมาจริงๆ...แต่เขาก็ทำเป็นหลับต่อ

ไปอย่างนั้น..เพราะเขาก็อยากจะจูบกับคนๆนี้เหมือนกัน..และเขาก็เคยแอบ

ทำแบบนี้มาครั้งนึงแล้วด้วย.......

"ในใจก็ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่า...ที่เขามาแอบจูบเราตอนหลับ..

นั้นเป็นเพราะเขารักเราจริงๆใช่มั๊ย

...จอนจินผละะหน้าของเขาออกอย่างเสียดาย...พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้

อย่างอ่อนโยน..กับคนที่เขาคิดว่า..หลับอยู่...เขาใช้นิ้วชิ้ของเขาจิ้มไปที่ปาก

บางของอีกคน....อย่างระวัง

"นี่คือจูบแรกของเราน่ะซอง...นายจำไว้ดีๆด้วยหละ..."

"จูบกับนายแล้วฉันมีความสุขจริงๆเลยน่ะ...แต่...ฉันคงจะมีความสุขกว่านี้ถ้า

นายไม่ได้หลับ....."

"งั้น...ฉันอุ่มนายไปนอนมี่เตียงน่ะ...นอนแบบนี้ไม่เมื่อยบ้างหรือไง..."เขา

พูดอย่างอ่อนโยนก่อนที่จะอุ่มร่างที่ทำเป็นนอนหลับอย่างถะนุถะนอม....

............
.......
..
"เอ้า...ซองตื่นแล้วหรอ...."เขาถามหลังจากที่วางคนหน้าสวยลงบนเตียง

ได้ซักพักแล้ว....

"อืม~~"เฮยซองตอบแบบปัดๆ..เพราะอย่างไงเขาก็ยังโกรธคนๆนี้อยู่ดี....

"ซอง...นายตื่นก็ดีแล้ว...เราไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะ..."เขายิ้มให้อย่างน่า

รัก...เขาตั้งใจไว้ว่าอย่างไงๆวันนี้เขาก็จะต้องคืนดีกลับซองให้ได้...

"..................."คนหน้าสวยนิ่งเงียบ

"แค่ไปเล่นน้ำทะเลเอง..ไม่เห็นจะต้องคิดมากเลย..."เขาเดินมานั่งบนเดียง..

ของคนหน้าสวย...

..เฮยซองเงยหน้าขึ้นมองคนที่ถือวิสาสะมานั่งบนเตียงกับเขา...นั้นจึงทำให้

เขารู้ว่าจอนจินได้ก้มหน้ามายังตน..ด้วยระยะห่างที่ใกล้เหลือเกิน...ใกล้จน

เขาต้องเบนหน้าหนี...ไปอีกทาง

"ว่าไง...ไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะน่ะ..."เขายื่นหน้าเข้าไปไกล้อีก...พร้อมกับ

ใช้ดวงตาพิฆาตของเขา...จ้องไปที่ตาเรียวเล็กของอีกคน...เหมือน

จะค้นหาอะไรบางอย่าง

"นี่จิน...นายจะทำอะไรน่ะ...นายลืมไปแล้วหรือไงว่า..ฉันโกรธนายอยู่..."คน

หน้าสวยเมินหน้าหนีไปอีกทาง...

"อืม..รู้...ก็ขอโทษไปแล้วไง...แล้วซองก็บอกว่าไม่อะไรด้วย..นั้นก็เท่ากับ

ว่า..ซองหายโกรธฉันแล้วไง..."เขาตู่เอาเอง..อย่างไงวันนี้เขาก็ขอหน้าด้าน

ไว้ก่อนแหละ...ก็มาง้อเขานี่

...

"ฉันไปให้อภัยนายตอนไหนไม่ทราบ..."เขาย้องถาม..โดยไม่กล้าที่

มองหน้าของอีกคนด้วยซ่ำ...

"ไม่รู้แหละ...น่ะ..ซองน่ะ...ดีกันน่ะ..."เขายื่นนิ้วก้อยยาวๆของเขา..

..เพื่อจะขอคืนดี...
..........
....
.
"............"

แล้วเขาก็ใช้อีกมือนึงบังคับจับมือของเฮยซองขึ้นมาเพื่อที่จะเกี่ยวก้อยของ

เขา

"แต่เฮย์ซองก็ขึนสุดแรงเหมือนกัน..."

"นายนี่มันหน้ารำคาญจริงๆ..."เขาว่าแบบไม่จริงจังอะไรนัก..พร้อมกับอมยิ้ม

น้อยๆ...อย่างเหนื่อยใจ

"เฮ้...ซองหายโกรธเค้าแล้ว..."จอนจินร้องออกมาอย่างดีใจ..เมื่อแอบเห็น

รอยยิ้มน้อยๆจากปากบางนั่น....

"ซองน่ารัก...เค้ารักซองที่สุดเลย..."ด้วยความดีใจจนลืมตัวเขาเลยเพลอ..

กอดคนร่างบางอย่างแรง...พร้อมกับหอมแก้มยุ้ยๆนั่น..ไปหลายที..

"จิน..."เขาเรียก

"ฮือ..."

"นายพูดจริงหรือว่าพูดเล่น..."

"อะไร..."

"ก็ไอ้ที่นายพูดไปเมื่อกี๊หน่ะ...."
........
.....
..
"อ้อ....พูดจริงซิ...ฉันรักซองมากทีสุดเลยน่ะ..."เขาพูดออกไป....อย่างไม่

อาย..เลยซักนิด

"แบบแม่ลูกน่ะหรอ..."

"ไม่ใช่..แบบคนรัก..ต่างหาก.."เขาจ้องหน้าสวย นิ่ง และเนิ่นนานเพื่อเป็น

การยืนยั้นว่า..เขาพูดจริง...

"ช่วงที่เราทะเลอะกัน...ฉันรู้สึกแย่มากๆเลยน่ะ...มันเจ็บตรงนี้มากๆเลย

ด้วย"เขายกมือเรียวของคนตรงหน้ามาวางที่หน้าอกข้างซ้ายของเขา

...พร้อมกับมองคนตรงหน้าด้วยแววตาเจ้าชู้...จนอีกคนถึงกับต้องหลบ...

สายตาไป..ที่อื่น...

"และคนที่..จะรักษาอาการนี้ได้...ก็คือ..นายคนเดียวเท่านั้น..."เขาอ้อน...

ต่อ

"ตะ..แต่ฉันไม่รู้วิธีรักษานี่.."คนหน้าสวยบอกปัดด้วยใบหน้าร้อนเพล่า...

"แต่ฉันรู้วิธีรักษา..."เขาบอกยิ้มๆ...บวกกับตาใสๆที่เป็นเอกลักษณ์ของ

เขา...เป็นเชิงอ้อน..

"ต้องให้ยา...ตรงนี้..."เขาใช้นิ้วของอีกคนมาวางที่ปากหนาของตนเอง..

พร้อมกับทำหน้าเหมือนแมวขี้..อ้อน

"จะบ้าหรอ...ใครจะไปทำแบบนั้น...กันเล่า"

"ถ้าซองไม่รักษาให้เค้า..เค้าก็ไม่หายอ่ะจิ..."เขาทำเสียงอ้อนเพื่อเพิ่มความ

หน้าสงสาร(จนหน้าหมันใส่)...

"นายไม่ต้องมาอ้อนฉันเลย..."เขาส่งสายตาอันแสนหน้ากลัวไปให้....

"ก็ได้...ถ้าซองไม่อยากรักษาให้เค้า...เค้าไปให้คนอื่นรักษาให้ก็ได้..."เขา

ว่างอนๆพร้อมกับทำถ้าจะลุดขึ้น...แต่กลับถูกอีกคนลั่งแขนของเขาไว้...

"อะ..."เขาประคองหน้าคนขี้อ้อนให้โน้มมาประกบกับปากบางของตน...

พร้อมกับรวบรวมกำลังใจ..ยื่นจุมพิตที่แสนอ่อนหวานให้อีกคน

...มันช่างเป็นจูบอ้อนโยน เชื่องช้าและเต็มเปลี่ยมไปด้วยความรัก..

..โดยปราศจาก...ความเรียกร้องอย่างป่าเถื่อนแต่อย่างได้...


"อือ..."คนหน้าสวยประท้วง...

"มีอะไรหรอ..."จอนจินถามอย่างเป็นห่วง...

"พอแล้ว...เดี๊ยวปากฉันฉ้ำหมด..."

"ฉ้ำอะไร...นี่เป็นแค่จูบครั้งที่สองของเราเองน่ะ..."จอนจินแย้งอยางขัดใจ..

"ไม่ใช่...2 แต่เป็น 3 ต่างหาก..."เขาบอกอย่างอายๆ....


"จากคำพูดของอีกคน..ทำเอา..จอนจินตาโต...ด้วยความตกใจ"

"อะไร..ยังมีตอนที่ฉันไม่รู้อีกหรอ...."เขาถามด้วยใบหน้าล้อเลียน...

"อืม...นายจำตอนที่เราไปถ่ายแบบกันได้มั๊ยละ..."

"คืนนั้นแหละ..."คนสวยบอกด้วยอาการหน้าแดงจนเห็นได้ชัด

"ทำไมฉันถึงไม่รู้ล่ะ..."เขาถามอีก..

"ก็นายอยากเมา...ไม่รู้เรื่องทำไมล่ะ..."เขาค้อน...

"ซอง...แอบจูบเค้าทีเพลอหรอ..."เขายิ้มอย่างกับเด็กอนุบาล.....เล่นเอา

ตอนนี้คนหน้าสวยอายจนไม่ได้แดงแค่หน้าแล้วแต่แดงไปทั้งตัวเลยตอนนี้...

"อะไร...อย่างนี้ฉันก็เสียเปรียบอ่ะดิ...งั้นต้องเอาคืน..."แล้วเขาก็ใช้ร่างสูงๆ

ของตนเอง..โถมไปที่คนร่างบาง...อย่างดีใจ....พร้อมกับมอบจูบที่ต่างจาก

จูบเมื่อกี๊โดยสิ้นเชิงแก่คนหน้าสวยที่รักของเขา...

"ฉันก็รักนายน่ะ..จิน..."เฮยซองกระซิบเบาๆที่ข้างหูของอีกคน....แต่มันกลับ

ก้องชัดเจนอยู่ในใจของจอนจิน...ไปตราบนานเท่านาน

Create Date : 18 มิถุนายน 2552		0 comments
Last Update : 18 มิถุนายน 2552 3:40:28 น.
Counter : 444 Pageviews.
Share Tweet