ก็น่าเห็นใจ ผู้ที่ไปทำงานเมืองนอก ที่จะต้อง
พบกับ
1.แฟนทิ้ง
2 เมียมีชู้
3 ห่างไกลคิดถึง
4 บางคน ร้องไห้

มันก็ไม่ทุกคนนะคะ คงจะเป็นแค่บางคน
เท่านั้น

น่าเห็นใจค่ะ เค้าเสียสละเพื่อครอบครัวจริงๆ

สู้ ๆ นะคะ

เป็นกำลังใจให้ทุกคน แต่คนๆนี้ไม่เปลี่ยนแปลงรอการกลัมมาเสมอ

วุ้ย.... อย่ามาพูดเลย ไม่ทุกคนหรอกที่เสียสละ

อย่างพี่น้องแรงงานไทยที่อาศัยอยู่ในแค้มป์เนี่ย น่าเชื่ออยู่ว่าเสียสละ และไม่นอกใจเมียที่บ้าน

แต่พวกคนไทยที่มีอยู่บ้านหรือห้องเป็นของตัวเองเนี่ย ไม่ค่อยเห็นอยู่คนเดียวได้นานนะ อันนี้เห็นมาเยอะ

หลายคนที่เรารู้จัก ทั้งหญิงและชายที่แต่งงานแล้ว มีลูกเมีย/สามีที่เมืองไทยอยู่ทนโท่ พอมาอยู่ที่นี่ก็มีคนใหม่ อยู่กินกันอย่างเปิดเผย โดยคนที่เมืองไทยไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็มี

บางคนก็ไม่ผูกพันกับใคร แสวงหาใหม่ไปเรื่อยๆ เพราะที่นี่เขาไม่ถือกัน สาวปิน สาวจีน อินโด แขก ฯลฯ มีให้เลือกเยอะแยะ ต่างคนต่างยินยอมพร้อมใจ มีหรือจะไม่เอา

ผู้ชายไทยบางคนเงินเดือนแค่สี่ห้าหมื่น ส่งให้ลูกเมียทางเมืองไทยเดือนละหมื่น ที่เหลือส่งให้สาวปิน สาวจีน ที่แอบเลี้ยงไว้แถวนี้ มันเสียสละตรงไหน?

ผู้หญิงบางคนได้สามีเป็น local พอสามีเผลอ....ก็ไปนอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้า ขนาดรู้ว่าโดนจับได้จะถูกลงโทษอย่างหนัก ก็ไม่วายอยากออกไป RAD

บางคู่อยู่กันมาสิบๆปี พอกลับเมืองไทยก็แยกย้ายไปหาผัว/เมียของใครของมัน อย่างนี้ก็มี

สังคมคนไทยในต่างแดน มีมุมที่ฟอนเฟะอยู่ไม่น้อย คนดีก็มี คนเลวๆก็เยอะ

เรามีแฟนทำงานอยู่ในแคมป์โอบายาชิ ตอนนี้ก็ยังรอให้เค้ากลับมาเหมือนกัน คิดถึงมากๆ อยากให้เค้ากลับมาซะที บางคนที่ไม่เคยรอคอยใครซักคนนึงคงไม่รู้หรอกว่า การรอคอยมันทรมานแค่ไหน ทั้งที่คุยกันทุกวัน เห็นหน้ากันทุกวัน แต่แค่อยากจับมือก็ยังทำไม่ได้