BlogGang.com : : Jazz-zie : โลกของคนไม่มี...

โลกของคนไม่มี...

วันนี้ขับรถไปทำธุระที่อยุธยา ระหว่างทางเห็นเด็กหนุ่มสะพานเป้ยืนโบกรถที่ผ่านไปมา

ไม่รู้ทำไมใจดีแวะรับเขาขึ้นมา เมื่อเด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นมาบนรถ
เขาบอกผมว่า "ขอบคุณครับพี่ อุตส่าห์รับผมขึ้นรถ"

ผมถามว่าจะไปที่ไหนเหรอ

เขาบอกผมว่าจะกลับบ้านอยู่ในตัวเมืองอยุธยา

ผมถามเขาว่ายืนโบกรถอยู่นานหรือยัง เขาตอบผมว่า ประมาณ 2 ชั่วโมงแล้ว ผมถามต่อว่าทำไมถึงคิดว่าจะมีคนแวะรับล่ะ

เขาบอกผมว่า "พี่ครับคนเราตอนที่มันไม่มี ก็ต้องมองหาโอกาส ถึงแม้จะต้องรอนานซักแค่ไหน เพราะถ้าได้โอกาสก็จะทำให้ผมมี แม้จะไม่ใช่สตางค์ แต่ถ้าผมไม่มีสตางค์และยังไม่หาโอกาสอีก ผมคงไม่ได้กลับบ้าน และคงต้องนอนอยู่ข้างทางแหง๋ๆ"

ผมไม่ถามต่อ แต่ขับรถไปส่งเด็กหนุ่มคนนี้จนถึงบ้าน

บุริม โอทกานนท์
13-01-08

Create Date : 13 มกราคม 2551

Last Update : 14 มกราคม 2551 9:24:05 น.

1 comments

Counter : 528 Pageviews.

ขอบคุณเด็กหนุ่มที่เป็นพระเอกเรื่องนี้
ขอบคุณ คุณบุรินที่ถ่ายทอด อย่างน่ารัก

โดย: chinju IP: 125.26.201.96 วันที่: 25 เมษายน 2552 เวลา:23:26:26 น.