ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการ16#โลกจ๋าพี่ลาก่อน

พ.ศ.3008
ณ.ห้องประชุมในสำนักงานใหญ่สหประชาชาติ บรรดาผู้นำประเทศต่างๆได้ถูกเชิญให้เข้าร่วมการประชุมครั้งนี้อย่างเร่งด่วน และเป็นการลับ ทั้งหลายกำลังถกเถียงถึงประเด็นที่การเจรจาระหว่างโลกและชาวดาวมุนด้าล้มเหลว ชาวมุนด้าต้องการขยายอาณานิคม โดยต้องการให้โลกสวามิภักดิ์ต่อดาวมุนด้า มิเช่นนั้นแล้วมุนด้าจะระเบิดโลกทิ้งด้วยอาวุธที่มีเทคโนโลยีที่ล้ำเลิศเกินกว่าที่ชาวโลกเคยฝันถึง ซึ่งตัวแทนเจรจาจากฝ่ายโลกได้ปฎิเสธที่จะรับสนองข้อเรียกร้องของชาวมุนด้า

“ผมขอยืนยันว่าเราควรยอมทำตามที่พวกมุนด้าต้องการ โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ” ผู้นำจีนลุกขึ้นกล่าวอย่างหนักแน่น
“คุณจะยอมให้พวกต่างดาวมันมายึดโลกง่ายๆโดยที่เรายังไม่ได้ต่อสู้ถึงที่สุดงั้นหรือ”ผู้นำอเมริกาลุกขึ้นกล่าวตอบโต้
“สู้งั้นรึ...คุณไม่เห็นเหรอว่า แค่มุนด้ายิงอาวุธอะไรของมันก็ไม่รู้มาที่โลกแค่ครั้งเดียว ทวีปออสเตรเลียก็หายไปจากแผนที่ทั้งทวีป คุณจะเอาอะไรไปสู้”ผู้นำเยอรมันกล่าว
เมื่อผู้นำเยอรมันกล่าวจบก็เกิดเสียงอื้ออึงจากการถกเถียงกันของผู้นำหลายๆประเทศ
“ทุกท่าน....ทุกท่าน กรุณาอยู่ในความสงบ...ผมคิดว่าสามวันที่ผ่านมาเราได้ถกเถียงเรื่องนี้ในหลายแง่มุมมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องสรุปกันซักทีว่าจะเอายังไง....เรามาเริ่มการโหวตเลยก็แล้วกัน”ผู้นำอเมริกา พี่ใหญ่ในที่ประชุมกล่าวอย่างวางอำนาจ
ผลการโหวต คะแนนระหว่างสองฝ่ายที่อยากจะสู้และฝ่ายที่อยากยอมแพ้นั่น ชนะเฉือนกันอย่างฉิวเฉียด
“คงเป็นที่ยุติกันเสียที จากผลโหวต...เราชาวโลกทั้งมวล จะร่วมกันต่อสู้พวกต่างดาว เพื่อรักษาโลกของเรา ....และอเมริกาจะเป็นผู้นำ”ผู้นำอเมริกากล่าวอย่างถือดี และไม่มีประเทศใดกล้าทักท้วงอีกต่อไป

พ.ศ.3010
การสู้รบระหว่างโลกและชาวมุนด้ายืดเยื้อมาสองปีแล้ว และไม่มีท่าทีว่าจะจบลงง่ายๆ ชาวมุนด้าเองก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะอยากระเบิดโลกทิ้งจริงๆอย่างที่เคยขู่ไว้ เพราะต้องการยึดโลกป็นอาณานิคม ดังนั้นเป้าหมายของดาวมุนด้าตอนนี้จึงเป็นการจำจัดมนุษย์โลกให้หมดสิ้น เพื่อชาวมุนด้าจะได้ครองโลกอย่างสมบูรณ์แบบ

การสู้รบเป้าหมายนั้นก็เพื่อต่อต้านชาวมุนด้า แต่ท้ายที่สุดแล้วดูเหมือนไม่มีอาวุธใดๆที่ชาวโลกจะใช้สู้กับชาวมุนด้า ไม่ว่าจะยิงนิวเครียร์หรืออาวุธชนิดใดๆก็ไม่สามารถทำอะไรยานของชาวมุนด้าที่ลอยอยู่เหนือโลกได้เลย ซ้ำร้ายอาวุธเหล่านั้นกลับย้อนมาทำร้ายมนุษย์โลกเสียอีก บ้านเมืองถูกทำร้ายโดยอานุภาพของอาวุธที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเอง เมืองใหญๆที่สวยงามไม่หลงเหลือร่องรอยของความศวิลัย บรรยากาศในโลกเจือปนไปด้วยสารกัมมันตภาพ ประชากรโลกที่รอดชีวิตเหลือเพียงน้อยนิด แต่ก็ยังมากพอที่จะก่อกวนไม่ให้ชาวมุนด้ามาก่อตั้งฐานที่มั่นบนโลกได้อย่างง่ายดาย จนสุดท้ายชาวมุนด้าจึงต้องใช้มาตรการขึ้นเด็ดขาด นั่นคือทำลายทุกอย่างบนผิวโลกทิ้ง จุดประสงค์หลักก็เพื่อฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์โลก

“นายดูนั่นซิ พวกมันจะไปไหนน่ะ” แมคคินชี้ให้เกียนดี้ดูยานลำเล็กลำน้อยของชาวมุนด้าที่กำลังบินขึ้นจากพื้นโลกกลับไปยังยานแม่
“พวกมันไม่ยึดโลกแล้วเหรอ” เกียนดี้พูดงงๆกับภาพที่เห็น “พวกมันจะทำอะไรกันแน่” เกียนดี้พูดแล้วก็ยกวิทยุสื่อสารขึ้นมาส่งข่าวให้พรรคพวกที่ยังรอดชีวิตเหมือนตนรู้ ไม่นานผู้คนที่หลบอยู่ในที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นใต้ดินหรือที่ๆต่างคิดว่าปลอดภัย ก็ออกมาดูเหตุการณ์ข้างนอก บ้างก็โห่ร้องแสดงความดีใจ เพราะคิดว่าชาวมุนด้าเลิกล้มความคิดที่จะยึดโลกแล้ว บางส่วนก็เพียงแต่ยืนดูนิ่งๆเพื่อพิจารณาเหตุการณ์
แล้วจู่ๆสนุขตัวหนึ่งก็เห่าขึ้นอย่างบ้าคลั่งเหมือนมันพยายามเตือนให้ผู้คนรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น
“แกจะเห่าทำไมเนี่ย เห่าทำไม...” แมคคินพูดพลางเดินเข้าไปลูบหัวสุนัขตัวนั้นเพื่อให้มันสงบ

หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจก็เกิดเสียงระเบิดตูมใหญ่ แรงสั่นทะเทือนทำให้ผู้คนที่ออกมาเมื่อครู่ล้มลงไปนอนกองที่พื้น ระเบิดนอกจากจะสร้างแรงสั่นสะเทือนอย่างกับแผ่นดินไหวแล้ว ยังทำให้เกิดเปลวเพลิงมหาศาลไหม้ลามไปทุกทิศทุกทาง ผู้คนที่พอจะรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ต่างรีบตะเกียกตะกายกลับเข้าไปที่ซ่อนตัวเดิมของตน

“นายว่าเราจะรอดจากระเบิดนั่นไหมเพื่อน”เกียนดี้ถามแมคคินที่กำลังกอดสนุขไม่ให้มันวื่งพล่านออกไปข้างนอก
“...........ไม่รู้” แมคคินตอบด้วยอาการเหม่อลอย
“เสียดายนะ อนาคตที่เคยหวังไว้ เราเคยฝันเป็นวิศวกรล่ะ” เกียนดี้พูด
“ฮึฮึ...มองการณ์ไกลดีนิ ถ้าเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นไปได้ นายคงมีงานล้นมือแน่...” แมคคินพูดติดตลก เกียนดี้และแมคคินหัวเราะพร้อมกัน พลางคิดถึงสภาพบ้านเมืองที่ย่อยยับ จริงอย่างที่แมคคินพูด ถ้าเหตุการณ์สงบลง วิศวกรคงมีงานให้สร้างนู่นนี่เยอะแน่ๆ
“นายไม่รู้สึกเสียดายอะไรๆบนโลกนี้บ้างเหรอ”เกียนดี้ถามแมคคิน
“ไม่ล่ะ เพราะเราได้ทำสิ่งที่อยากทำที่สุดไปแล้ว...แต่งงานกับผู้หญิงที่เรารักไง” แมคคินตอบ “นายทำไร” แมคคินถามเกียนดี้เมื่อเห็นเกียนดี้หลับตานั่งนิ่ง
“อธิฐานให้ชาติหน้าไม่ต้องเกิดมาเจออะไรเลวร้ายแบบนี้ไง นายก็ควรทำบ้างนะ”
“นี่นายยังคิดว่าจะมีโลกเหลือให้นายเกิดมาอีกชาติเหรอ” แมคคินพูดจบ ทั้งสองก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน พร้อมๆกับที่มีเสียงระเบิดตูมใหญ่ดังขึ้นไม่ไกลจากที่ๆทั้งสองอยู่ เปลวเพลิงโถมเข้าใส่ทั้งคู่อย่างไม่ปราณี เพลิงบรรลัยกันต์นี้เกิดขึ้นทุกจุดบนโลก ยาก...ที่จะบอกได้ว่ายังมีสิ่งมีชีวิตใดหลงเหลืออยู่หรือไม่ แต่ที่แน่ๆชาวมุนด้าได้ครอบครองโลกโดยสิ้นเชิงพร้อมๆกับที่อารยธรรมของมนุษยชาติได้สิ้นสุดลง

......หากย้อนเวลากลับไปได้ หากวันนั้นในที่ประชุมสหประชาชาติท่านผู้นำทั้งหลายเลือกที่จะเจรจากับชาวมุนด้า มนุษยชาติอาจจะไม่ล่มสลายเหมือนวันนี้ก็เป็นได้ วันนี้เค้าหล่านั้นคงได้รู้ว่า.....สงคราม.....ไม่ใช่คำตอบ

โจทย์ของคุณเป็ดสวรรค์ยากมากค่ะ คราวหน้าโจทย์จะเป็นอะไรน๊า

จา

Create Date : 23 กันยายน 2553 Last Update : 23 กันยายน 2553 16:05:32 น. Counter : 162 Pageviews.		6 comments
Share Tweet