กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีราชอาณาจักรสมมติแห่งหนึ่ง ราชอาณาจักรสมมตินี้มีเพียบพร้อมทุกอย่าง มีความอุดมสมบูรณ์ ประชาชนอยู่กันอย่างสงบสุขอยู่ใต้การปกครองของพระราชาองหนึ่ง และพระราชามีพระธิดาอยู่องค์หนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่มีโลกส่วนตัวสูง มีความเงียบเป็นเพื่อนและไม่คิดจะมีความรักอยู่ในใจ เนื่องจากพระมารดาของเธอได้จากไปตั้งแต่เธอยังเยาว์วัยภายนอกของเธอที่ดูแข็งกร้าวแต่มีเพียงพระราชาเท่านั้นที่รู้ว่าภายในขององค์หญิงเปราะบางเพียงใด พระราชาจึงตัดสินใจว่าจะหาสิ่งมาเติมเต็มให้จ้าหญิง พระราชานั้นได้พบรักใหม่และได้อภิเษกกับผู้หญิงคนหนึ่งและแต่งตั้งเธอให้เป็นพระมเหสี เจ้าหญิงดีใจมากเธอดีใจที่จะได้มีแม่เหมือนคนอื่น ๆ เจ้าหญิงมอบรักให้พระมารดาองค์ใหม่ของเธออย่างเต็มหัวใจ เจ้าหญิงพร้อมที่จะรักเธอได้เหมือนลูกคนหนึ่งที่จะรักแม่สักคน

                แต่เมื่อกาลเวลาเปลี่ยนไปเรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เจ้าหญิงใฝ่ฝันไว้ เสด็จพ่อของเธอได้มีพระธิดาองค์ใหม่ ในครั้งแรกเจ้าหญิงดีใจมากที่จะมีเสด็จน้องสาว เมื่อเจ้าหญิงได้เห็นเสด็จน้องสาวเจ้าหญิงดีใจมากเธอรักน้องของเธอ และเมื่อน้องสาวของเธอเติบโตขึ้น พระมารดาองค์นี้ของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป เธอต้องการให้ลูกของเธอได้ทุกอย่างที่เคยเป็นของเจ้าหญิง แต่อย่างใดก็ตามเจ้าหญิงก็ยังคงรักน้องของเธอเพราะเจ้าหญิงรู้ว่าน้องนั้นไม่รู้เรื่อง เจ้าหญิงมอบความรักให้น้องของเธอ เธอคิดว่าการมีความรักอาจจะเป็นเรื่องที่ดีเธอได้มอบรักให้คนต่าง ๆ มากมาย และเมื่อเวลาผ่านไปเจ้าหญิงเจ้าหญิงเติบโตขึ้นแต่เจ้าหญิงหาได้สวยงามราวกับเจ้าหญิงองค์อื่นไม่ แต่เจ้าหญิงก็อยากจะมีความรักเหมือนเจ้าหญิงองค์อื่น ๆ เจ้าหญิงได้หลงรักในเจ้าชายหลายพระองค์แต่ในแต่ละครั้งเจ้าชายองค์ที่เจ้าหญิงตกหลุมรักนั้นเจ้าหญิงจะต้องมีเรื่องให้เสียใจทุกครั้งไป จนกระทั่งเจ้าหญิงได้พบกับเจ้าชายองค์หนึ่งที่มาติดต่อกับราชอาณาจักรของเจ้าหญิง เจ้าชายองค์นั้นรูปงามมากเจ้าหญิงตกหลุมรักเจ้าชายในทันทีที่พบองค์หญิงคิดว่าองค์นี้ต้องใช่อย่างแน่นอน และเจ้าชายก็ทำท่าจะมีความรักให้เจ้าหญิงเช่นกัน เนื่องจากเจ้าหญิงจะพบเห็นเจ้าชายในทุก ๆ ครั้งที่ไปเดินเล่น ชมสวน เจ้าชายก็จะทักทายเจ้าหญิงและพูดคุยกับเจ้าหญิงจึงทำให้เจ้าหญิงมีความสุข เจ้าหญิงตัดสินใจที่จะบอกรักเจ้าชายเนื่องจากเจ้าหญิงทนไม่ไหวแล้วกับความรักครั้งนี้ เจ้าหญิงตื่นเช้าขึ้นมาในวันหนึ่งอย่างสดใส เจ้าหญิงเดินเข้าไปหาเจ้าชายที่กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนเหมือนทุก ๆ วัน เจ้าหญิงเดินเข้าไปเพื่อจะบอกเจ้าชาย …

“เสด็จพี่เพคะ วันนี้น้องมีเรื่องอยากบอกกับเสด็จพี่เพค่ะ …”

“หืม?”

“น้องรักเสด็จพี่เพค่ะ  ... ^^”

องค์หญิงกล่าวออกไป แต่เจ้าชายหาได้มีท่าทีตกใจแต่อย่างใดไม่ เจ้าชายค่อย ๆ ยื่นมือมาลูบที่หัวของเจ้าหญิงเบา ๆ และเจ้าชายจึงบอกกับเจ้าหญิงอย่างรักใคร่ว่า

“พี่ก็รักน้องเหมือนกัน น้องสาวของพี่ …”

                สิ่งที่องค์หญิงไม่ได้เป็นไปตามอย่างที่องค์หญิงคิดแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เจ้าหญิงรู้สึกรังเกียจตัวเองที่เข้าข้างตัวเอง เจ้าหญิงรู้สึกเสียใจ แต่เจ้าหญิงก็ยอมรับในความเป็นจริงที่เจ้าหญิงจะเป็นได้เพียงแค่น้องของเจ้าชาย เจ้าหญิงทำได้เพียงเดินหันหลังกลับไปที่ห้องบรรทมของเธอ พร้อมกับร้องไห้ออกมา เหมือนกับตอนที่เธอเคยเสียใจ เคยเหงาในยามที่เธอไม่มีใครและตอนนี้มันเป็นแบบนั้นเลยเธอเสียใจมากนี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เธอรักใครแต่เค้าไม่เคยรักเธอตอบเลย เจ้าหญิงคิดที่จะหยุดรักใครแล้วตอนนี้เธอไม่ไหวแล้วเจ้าหญิงมีความรักให้ทุก ๆ คนแต่เค้าไม่เคยมอบความรักให้เธอแล้วตอนนี้เธอไม่ไหวแล้วที่จะรักใครแล้วเธอไม่ไหวแล้วจริง ๆ เธอเหนื่อยแล้ว เธอท้อไปหมดแล้วเธอขอหยุดไว้ที่เจ้าชายองค์นี้เป็นองค์สุดท้ายแม้จะเป็นการแอบรักตลอดไปก็ตาม …

                และวันรุ่งขึ้นวันนี้เป็นวันที่บรรยากาศอึมครึ่มอย่างที่ในราชอาณาจักรแห่งนี้ไม่เคยมีมาก่อน เจ้าหญิงก็ยังอยากที่จะชมสวนเช่นเดิม เจ้าหญิงเดินไปตามสวนเจ้าหญิงเห็นเสด็จน้องสาวของเจ้าหญิงกับนั่งเล่นกับตุ๊กตาตัวโปรดของเธออยู่ที่ริมสระบัวสระใหญ่ องค์หญิงตัวน้อยเดินมาจูงมือพี่สาวของเธอให้เดินเข้าไปเล่นด้วยเธอเห็นน้องสาวของเธอน่ารักซะขนาดนี้ทำให้เธอลืมเรื่องทุกข์ ๆ ในค่ำคืนได้อย่างดีเธอนั่งลงบนพื้นเล่นกับน้องสาวของเธอไปพลาง และเมื่อน้องของเธอเดินไปยืนที่ริมสระน้ำเนื่องจากจะโน้มหยิบดอกบัว ตุ๊กตาตัวโปรดขององค์หญิงตัวน้อยตกลงไปที่สระน้ำสระใหญ่นั่น องค์หญิงตัวน้อยร้องไห้จ้า บอกให้พี่สาวของเธอลงไปเก็บให้หน่อยเพราะตุ๊กตาตัวนั้นเริ่มลอยไปไกลเหลือเกิน เจ้าหญิงอยากจะลงไปเก็บให้อยู่หรอก แต่เธอก็ไม่ต่างอะไรจากน้องสาวของเธอเลย เพราะว่าเธอว่ายน้ำไม่แข็งแล้วสระบ่อนี้ลึกมากเธอจึงบอกกับน้องของเธอว่าเดี๋ยวพี่จะไปเรียกให้คนลงไปเก็บให้ เธอบอกน้องเธอให้รออยู่ตรงนี้ เธอวิ่งไปตามคนที่จะมาเก็บเจ้าตุ๊กตาตัวนั้นแต่เมื่อเธอกลับมาแถมยังตามหาใครไม่เจออีกด้วย … เธอก็พบว่าน้องของเธอได้ตกลงไปในสระน้ำนั้นซะแล้ว! เจ้าหญิงตกใจมากไม่รู้จะทำยังไงดีได้เธอจึงตะโกนร้องให้ใครมาช่วยที พระราชาและพระมารดาได้รีบวิ่งออกมาทันที และเรียกให้ทหารมาช่วยพระธิดาตัวน้อยขึ้นมาจากสระ พระธิดาตัวน้อยขึ้นมาเมื่อฟื้นแล้วร้องไห้จ้าบอกว่าเธอกลัวมาก พระราชาโกรธมาก แถมพระมารดาเลี้ยงยังใส่ไฟว่าเจ้าหญิงจงใจที่จะผลักเสด็จน้องสาวลงไปในสระน้ำนั้น เนื่องจากคิดว่าเจ้าหญิงอิจฉาพระธิดาของตน พระราชาจึงโกรธมากพระราชาลงโทษเจ้าหญิงโดยการจับเจ้าหญิงขังไว้เพียงในห้องบรรทมของเจ้าหญิงเพียงอย่างเดียวไม่ให้เจ้าหญิงออกไปไหนอีก เจ้าหญิงรู้เดียวดายมาก คืนนั้นทั้งฝนตก ทั้งฟ้าผ่า เจ้าหญิงกลัวมาก ตอนนี้หัวใจของเจ้าหญิงที่เคยเริ่มแข็งแกร่งขึ้นมาบ้างแล้ว ถูกพังทลายไม่มีชิ้นดีโดยคนที่เธอรักและไว้ใจที่สุด เสด็จพ่อของเธอ … ทำไมเสด็จพ่อถึงทำกับลูกอย่างนี้ ลูกไม่มีใครลูกกลัวเหลือเกิน คืนนั้นทั้งคืนเจ้าหญิงร้องไห้จนหลับไป …

                ในวันต่อมาก็ไม่มีใครมีท่าทีที่จะปล่อยเธอออกไปจากห้องนี้เธอกลัวเหลือเกิน เธอกลัวเหลือเกินที่ต้องอยู่คนเดียวไม่มีใครรู้บางเลยใช่มั้ยว่าเธอเจ็บจนเจียนตายอยู่แล้ว … เจ้าหญิงตัดสินใจที่จะออกไปจากห้องนี้ด้วยตัวเอง เจ้าหญิงตัดสินใจแล้วว่าเธอจะไปผจญในโลกกว้างนี้ด้วยตัวเธอคนเดียวเธอตัดสินใจแล้ว ! เจ้าหญิงหาผ้าที่ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้คล้องไว้กับหน้าต่างเธอพยายามที่จะปีนออกไป … เมื่อเธอปีนลงไปแล้วยังไม่ทันจะผ่านพ้นหน้าต่างมารดาเลี้ยงของเธอเปิดประตูเข้ามาหวังจะมาเยาะเย้ยเธอแต่ก็พบว่าเจ้าหญิงกำลังจะหนีออกไป มารดาเลี้ยงของเธอรีบเร่งไปบอกพระราชาทันทีว่าเจ้าหญิงจะหนีออกไปแล้ว เมื่อเจ้าหญิงรู้ดังนั้นเจ้าหญิงรีบกระโดดลงไปทันที ขาของเธอเจ็บมากแต่เธอก็ต้องฝืนทนเพราะมีทหารจำนวนหนึ่งวิ่งเข้ามาหวังจะจับตัวเธอ เธอลุกวิ่ง เธอวิ่ง แม้ขาของเธอเจ็บมากเธอก็ยังวิ่งออกไป เธอหอบหนักเมื่อรู้ตัวว่าพ้นมาจากปราสาทแล้ว เธอค่อย ๆ เดินไปตามทางและเข้าไปในบ้านของตาและยายแก่ ๆ ผู้หนึ่งเธอเข้าไปขอเสื้อผ้าของชาวบ้านใส่ไป ตากับยายเอ็นดูเธอมาก แม้ตากับยายาสองคนนี้จะไม่รู้เลยก็ตามว่าจะเป็นเจ้าหญิง แต่ตากับยายก็ยังทำดีกับเธอนั่นทำให้จิตใจของเจ้าหญิงดีขึ้นมาบ้าง แต่เจ้าหญิงก็ไม่สามารถรู้สึกไว้ใจใครได้ เจ้าหญิงไม่สามารถรักใครได้ แต่อย่างไรเจ้าหญิงก็ยังต้องอาศัยอยู่กับตากับยาย วันหนึ่งมีทหารกลุ่มใหญ่แยกย้ายกันออกตามตัวหาเจ้าหญิง เจ้าหญิงรู้ว่าตัวเองไม่สามารถอยู่ในบ้านหลังนี้ได้อีกแล้ว แม้ตากับยายจะอ้อนวอนเธอเพียงใดว่าอยู่ต่อเถอะ พวกเค้าจะพยายามโกหกทหารเหล่านั้นให้เอง เจ้าหญิงสับสนมากว่าคนพวกนี้ทำไมต้องดีกับเค้าด้วย เธอมีอคติกับทุก ๆ  คนที่พยายามจะเชื่อใจใคร เธอวีนออกไปและเธอได้วิ่งหนีออกจากบ้านนั้นไปทันที เธอเห็นทหารตามหลังเธอมาไว ๆ ตอนนั้นเธอคิดว่าถ้าเธอถูกจับเข้าไปเธอจะต้องโดนลงโทษหนักกว่าเดิมแน่ ใจเธอจึงสั่งให้วิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอได้วิ่งหลงเข้าไปในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง …

                ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ในป่าแห่งนี้มีสิ่งที่น่ากลัวมากมายเหลือเกิน เธอมีความรู้สึกว่าเธอหว้าเหว่อีกแล้วเธอเดินไปตามทางแม้มันจะมืดแค่ไหน ตอนนี้เธอขอให้เธอเจอที่พักสักที่ก็ยังดี เธออยากมีใครมากอดประโลมเธอตอนนี้เหลือเกิน เธอทรุดลงกับพื้นเธอนั่งร้องไห้เธอรำพันถึงแม่ของเธอ ก่อนที่จะมีร่างใหญ่ ๆ เป็นเงาตะคุ่มที่เธอมองยังไงก็ต้องเป็นสัตว์ร้ายอย่างแน่นอน แน่นอนเธอเห็นแล้วว่ามันคือเสือโคร่งตัวใหญ่ ใหญ่โตเหลือเกินตอนนี้เธอคิดแล้วว่าเธอจะต้องจากโลกนี้เธอหลับตาลงช้า ๆ พร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาเป็นสายเธอไม่กลัวอะไรอีกแล้วเธอพร้อมแล้วเธออยากจะจากชีวิตที่ยุ่งเหยิงนี่ไปเหลือเกิน … แต่แล้วเวลาผ่านไปนาน นานพอที่เธอคิดว่าป่านนี้เธอคงโดนเสือขย้ำแล้วแต่มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่กลับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างกึกก้องว่า …

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของเราแล้ว !!!! “

เธอลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเจอกับร่าง ๆ หนึ่งที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอร่าง ๆ นั้นได้ทำอย่างไรกับเสือโคร่งตัวนั้นไม่รู้ เพราะเสือโคร่งตัวนั้นได้หายตัวไปแล้ว แต่เธอเห็นร่างสูงข้างหน้าเธอนี้ หน้าตาน่ากลัวเหลือเกิน เจ้าหญิงพูดออกมาเสียงสั่นบ่งบอกถึงความกลัวอย่างจับใจ

“เธอเป็นใคร …”

ร่างนั้นมองเจ้าหญิงนิ่ง ๆ แล้วพูดเสียงทีไม่ได้ลงความน่ากลัวลงเลย

“เราคือผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของป่านี้ เราคือซาตานที่คุ้มครองป่านี้เสือโคร่งตัวเมื่อกี้ก็คือเราเอง”

เจ้าหญิงประหลาดใจยิ่งนักเจ้าหญิงอยากจะลุกขึ้นวิ่งหนี แต่ตอนนี้เจ้าหญิงกลัวเหลือเกินที่จะขยับตัวไปไหนแล้วเจ้าหญิงรู้สึกอ่อนล้าเหลือเกินที่แม้แต่ขยับตัวตอนนี้อาจจะทำให้เธอหมดลมหายใจได้ แล้วความมืดโลกสีดำก็ค่อย ๆ เข้าครอบงำเธอ …

                เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและสิ่งที่เห็นรอบข้างของเธอคือถ้ำตอนนี้เธอกำลังอยู่ในถ้ำที่มืดมิดแห่งหนึ่ง เธอมองไปเบื้องหน้าคือซาตานที่หน้าตาน่ากลัวตนนั้นนั่นเอง ซาตานตนนั้นจ้องมองมาที่เธอมาอย่างไม่วางตา เธอรู้สึกกลัวเหลือเกินเธอกลัวว่าจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นทำไมเธอถึงไม่ตายไปซะให้รู้แล้วรู้รอดล่ะ ทำไมเธอต้องยังอยู่แล้วทำไมซาตานที่อยู่เบื้องหน้าเธอนี้ถึงไม่กำจัดเธอซะล่ะ มีคำถามเกิดขึ้นมากมายในหัวเธอ และรอบ ๆ เธอยังเห็นอีกว่ามีผู้หญิงอยู่อีกคนที่อยู่ในที่ที่เดียวกับเธอแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่กลัวแบบที่เจ้าหญิงเป็น เธอกำลังปรนเปรอซาตานตนนั้นอยู่ แต่ซาตานตนนั้นไม่ได้มีท่าทีว่าสนใจเธอเลย ซาตานตนนั้นกลับมองมาเพียงที่เจ้าหญิงและซาตานตนนั้นได้สั่งกับลูกสมุนรอบกายว่า

“มาจับผู้หญิงคนนี้ออกไปที ข้ารำคาญเหลือเกิน”

“ท่านจะมาทำอย่างนี้กับข้าไม่ได้นะ ทำไมท่านเจอของเล่นใหม่แล้วหรือไร ท่านจะมาทำอย่างนี้กับข้าไม่ได้นะ!!!!”

ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องเสียงดังอย่างไม่พอใจ เจ้าหญิงนึกอยู่ในใจว่าทำไมซาตานตนนั้นถึงทำอย่างนั้นทำไมถึงจับผู้หญิงไปปล่อยได้อย่างไม่มีจิตสำนึกอย่างนี้ เจ้าหญิงเห็นทีว่าเธอกำลังตกอยู่ในอันตรายเสียแล้ว ซาตานตนนั้นค่อย ๆ ย่างสามขุนเข้ามาหาเธอ เธอหลับตาลงอย่างแน่นสนิทกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ แต่เธอรู้สึกได้แค่เพียงสัมผัสอันแผ่วเบาที่แก้มของเธอ มือของซาตานตนนั้นค่อย ๆ ลูบอย่างแผ่วเบาลงที่แก้มของเจ้าหญิง เจ้าหญิงตกใจมากจึงปัดมือของซาตานตนนั้นออกไป ซาตานตนนั้นโกรธมากที่เธอบังอาจทำอย่างนี้กับเค้า

“เธอบังอาจมาทำอย่างนี้กับเราได้อย่างไร ไม่มีผู้หญิงคนใดทำกับเราอย่างนี้”

“ก็นั่นมันเป็นเพราะว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นของเธอ นั้นมันเป็นเพราะว่าฉันไม่ได้มีหน้าที่ปรนเปรอเธอแบบผู้หญิงพวกนั้นเอามือของเธอออกไป อย่ามาแตะต้องตัวฉันแบบนี้”

เจ้าหญิงรู้สึกสะอิดสะเอียนเหลือเกินซึ่งเจ้าหญิงพึ่งเห็นภาพเมื่อกี้ไปต่อหน้าว่าซาตานตนนี้เป็นอย่างไร เจ้าหญิงจึงรู้สึกรังเกียจซาตานตนนี้เหลือเกิน ตอนนี้เจ้าหญิงรู้สึกคิดถึงที่ที่จากมา เจ้าหญิงกลัว กลัวที่จะอยู่กับซาตานตนนี้เหลือเกิน ..

                เกือบจะเป็นปีผ่านไปแล้วที่เจ้าหญิงอยู่ที่นี้เจ้าหญิงทำทุกอย่างสารพัดที่ซาตานตนนี้ใช้ให้เธอทำไม่ว่าจะเรื่องหาอาหาร ไม่ว่าจะเรื่องปรนนิบัติเค้าอย่างทาสคนหนึ่งแต่เจ้าหญิงก็ขัดขืนไม่ได้ และซาตานเริ่มรู้สึกแบบที่เค้าไม่เคยมีมาก่อน ซาตานอ่อนโยนลงมาก เพราะว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งมาทำให้เค้าอ่อนโยน ซาตานเริ่มรู้สึกว่าตนเองกำลังมีความรักตอนนี้เค้าเปลี่ยนไปจากเดิม จากที่เคยแข็งกระด้างเค้าก็กลับเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน จากที่เคยมีผู้หญิงหลายคนค่อยปรนเปรอเค้าก็กลับมีเจ้าหญิงที่อยู่ตรงหน้าเค้าเพียงแค่คนเดียว เจ้าหญิงนำความสดใส มาให้เค้าเจ้าหญิงอ่อนโยนกับเค้า แม้ว่าตอนแรกมันไม่ได้ดูจะเป็นอย่างนั้น เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนที่ถูกสาปอย่างเค้าทำไมถึงมีความรักได้ ตอนนี้เค้าขอให้คำสาปหายไปด้วยเถอะ

“เธอรู้มั้ย … ว่าเราไม่ได้เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิดนะ”

ซาตานพูดออกมาในวันหนึ่งที่เจ้าหญิงเดินออกไปเดินเล่นในป่าพร้อมกับเค้า ทำไมเค้าถึงต้องมายอมเดินเล่นแบบนี้น่ะหรอเพราะถ้าไม่มาเค้าก็คงต้องถูกเจ้าหญิงตัวเล็กนี่งอนเป็นแน่ แล้วเค้าก็ไม่รู้เพราะอะไรจากที่เห็นตอนแรกเจ้าหญิงเป็นเพียงผู้หญิงที่ธรรมดา ไม่สละสลวยแต่ตอนนี้เธอดูน่ารักเหลือเกิน

“เป็นอะไร หน้าตาน่ากลัวอย่างนี้น่ะหรอ” เจ้าหญิงคิ้วขมวดชนกัน เพราะสงสัยว่าทำไมเค้าถึงพูดออกมา

“ถ้าเธอหมายถึงการเป็นซาตานล่ะก็ใช่นะ …”

“หือ ทำไมล่ะเธอไปทำอะไรมาถึงเป็นแบบนี้” เจ้าหญิงยังคงคิ้วขมวดแบบนั้นอยู่เหมือนเดิม

“เลิกทำหน้าคิ้วชนกันแบบนั้นก่อนสิแล้วจะเล่าให้ฟัง ปกติก็ไม่สวยอยู่แล้วยังทำให้ไม่สวยกว่าเดิมอีกแน่ะ ….” ซาตานพูดคำพูดแบบกัดเจ็บ ๆ แบบนี้กับเจ้าหญิง พร้อมเดินเข้าไปใกล้ ๆ เจ้าหญิงพร้อมเอานิ้วคลายคิ้วที่ชนกันแบบนั้นของเจ้าหญิงนั้นทำให้เจ้าหญิงน่าแดง ซาตานตนนั้นจึงยิ้มออกมาได้

“ชิ! เล่ามาสิ ชอบกัดเราอยู่เรื่อย”

“อื้ม … เราเคยเป็นเจ้าชายเราเคยมีความรักกับแม่มดตนหนึ่งเธอเป็นแม่มดที่มีหน้าตางดงามมาก แต่ตอนนั้นเราจับเธอได้ว่าเธอใช้ยาเสน่ห์กับผู้ชายคนอื่น เธอไม่ได้มีเพียงแค่เราคนเดียว เราจึงตัดเยื่อใยสัมพันธ์กับเธอ เธอโกรธเรามากเธอจึงสาปให้เราเป็นแบบนี้ เธอสาปเราว่าขอให้เรากลายเป็นซาตาน สาปให้เรารักใครไม่เป็น สาปให้เราไม่ได้ความรักจากใครถ้าเรารักคน ๆ นั้นไป”

“เธอพูดจริงหรอ …” เจ้าหญิงรู้สึกสงสารซาตานเจ้าหญิงสงสารเค้า แล้วเจ้าหญิงก็รู้สึกนึกรักเค้าขึ้นมาแต่เจ้าหญิงไม่ให้เค้ารู้หรอกนะ เพราะเธอสัญญากับตัวเองไว้แล้ว ว่าเธอจะรักใครไม่ได้อีกแล้ว เธอปิดกั้นตัวเองที่มีกำแพงอย่างแน่นหนา

“ใช่  ... ตอนนี้เรากลัวเหลือเกินว่าคำสาปจะเป็นจริง”

“ทำไมล่ะคำสาปมันก็เป็นจริงมาตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ  ...”

“ใช่คำสาปมันเป็นของมันมานานแล้ว แต่มันอยู่ตรงที่ว่าเราไม่เคยรักใครหลัวจากเค้า แต่ตอนนี้เรากำลังมีความรักให้หญิงผู้หนึ่งเรากลัวคำสาปจะเป็นจริง เรากลัวผู้หญิงคนนั้นจะไม่รักเราเธออย่าทำให้สาปของเราเป็นจริงได้มั้ย”

เมื่อเค้าพูดจบเค้าดึงเจ้าหญิงเข้ามาประชิดที่ตัวเค้า เค้าค่อย ๆ พรมจูบอย่างแผ่วเบาลงไปบนริมฝีปากของเจ้าหญิง เจ้าหญิงรู้สึกอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเจ้าหญิงรู้สึกทุก ๆ อย่างกำลังเติมเต็มให้เธอ ตอนนี้เธอสับสนเหลือเกิน … เมื่อทันทีที่ทั้งสองถอนริมฝีปากออกจากกัน ก็มีหญิงชราคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

“ตอนนี้คำสาปของเจ้าได้หายไปแล้ว เจ้าชายต่อไปนี้เจ้าต้องผจญกับความรักด้วยตัวเจ้าเองล่ะนะ …”

เมื่อหญิงชราพูดจบ เธอก็เสกให้ซาตานกลับกลายเป็นเจ้าชายดั่งเดิมก่อนที่เธอจะหายตัวไป .. ตอนนี้ตรงหน้าของเจ้าหญิงปรากฏชายรูปงามคนหนึ่ง ถึงเจ้าชายจะไม่ได้หล่อเหลาเหมือนเจ้าชายที่เธอเคยตกหลุมรักแต่ยามใดที่เธอมองเจ้าชายองค์นี้เธอรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน … เจ้าชายเดินเข้ามาใกล้เจ้าหญิงพร้อมกับกอดเธอไว้หลวม ๆ และกลับกลายเป็นแน่นขึ้น เจ้าชายได้กลับเข้าวังและพาเจ้าหญิงไปด้วย เจ้าชายกลับไปหาเสด็จพ่อและเสด็จแม่ของเค้าเจ้าชายตั้งใจจะขออภิเษกกับเจ้าหญิงแต่เจ้าหญิงไม่ยอม เจ้าหญิงขอให้พวกเค้าคบหากันก่อน เพราะว่าเจ้าหญิงกลัวว่าเจ้าชายจะทำให้เธอผิดหวังอีก เจ้าหญิงยังคงสร้างเกราะป้องกันให้หัวใจเธออยู่แต่เจ้าชายก็สามารถรับรู้ได้ว่าเกราะป้องกันนั้นเริ่มเปราะแล้วล่ะ แต่เนื่องจากเจ้าหญิงไม่เคยไว้ใจเจ้าชายเลย ไม่ว่าเจ้าชายจะไปราชอาณาจักรใดเพื่อไปติดต่อสัมพันธไมตรี เจ้าชายต้องรู้จักกับเจ้าหญิงต่างเมืองอื่น ๆ เธอไม่เคยไว้ใจเค้าเลย เจ้าชายจึงเริ่มท้อใจ เธอกลัวว่าสักวันเค้าจะทิ้งเธอไป สักวันเค้าจะเบื่อเธอ เค้าจะไม่รักเธอ เค้าจะมีคนอื่น เหมือนกับคนที่เธอเคยไว้ใจที่สุด เจ้าหญิงกลัวอย่างนั้นเหลือเกินทุกครั้งที่เจ้าชายต้องพบปะกับเจ้าหญิงองค์อื่น ๆ เจ้าชายและเจ้าหญิงจะมีเรื่องที่ต้องทะเลาะกันทุกครั้งไป และในแต่ละครั้งที่ทะเลาะกันทั้งเจ้าชายและเจ้าหญิงไม่เคยยอมกัน เจ้าหญิงรู้ว่าเจ้าหญิงเป็นฝ่ายผิดแต่เจ้าหญิงไม่มีทางหรอกที่จะยอมแพ้ เจ้าหญิงเกียจการแพ้เหลือเกิน เจ้าหญิงรู้ว่าเจ้าหญิงเป็นคนเห็นแก่ตัว เป็นคนรักแบบไม่มีเหตุผล เจ้าหญิงรู้ทุก ๆ อย่างเจ้าหญิงอยากจะปรับตัว เจ้าหญิงอยากจะทำให้เจ้าชายมีความสุข แต่เจ้าหญิงก็ทำให้เจ้าชายโกรธจนแทบจะบ้านับครั้งไม่ถ้วน ตอนนี้เจ้าหญิงเริ่มสงสัยในตัวเธอเองซะแล้วว่า เธอจะคู่ควรกับเจ้าชายมั้ย ? .. เจ้าชายทำให้เธอทุกอย่าง เจ้าชายเลิกยุ่งกับทุกอย่างที่เจ้าหญิงไม่ชอบแต่เจ้าหญิงไม่เคยปรับปรุงตัว จากเด็กดื้อให้เป็นเด็กดีได้เลย เจ้าหญิงเสียใจ เสียใจจริง ๆ ที่เจ้าหญิงเป็นคนอย่างนี้ เจ้าหญิงสัญญากับเจ้าชายนับครั้งไม่ถ้วน เจ้าหญิงกลับทำในสัญญานั้นไม่ได้เลยทั้ง ๆ ที่เจ้าชายทำตามสัญญากับเจ้าหญิงได้ทุกอย่าง เพราะว่าเจ้าหญิงกลัวความเดียวดาย … แต่ตอนนี้เจ้าหญิงไม่กลัวแล้วล่ะ เพราะเจ้าชายให้ความอบอุ่นกับเจ้าหญิงได้มากกว่าทุก ๆ คนเลย เจ้าชายจะรู้มั้ยนะ.. ว่าทุก ๆ วันเจ้าหญิงคิดถึงเจ้าชาย ห่วงแต่เจ้าชาย ถึงจะมีนอกลู่นอกทางไปบ้างแอบมองใครไปบ้าง แต่เจ้าหญิงมีเพียงแค่เจ้าชายคนเดียว

เจ้าชายค่ะ หนึ่งปีแล้วนะที่เจ้าหญิงคบกับเจ้าชายมา … เจ้าชายทำให้เจ้าหญิงเสียใจมามากมายก็จริง แต่รู้มั้ยว่าถึงเจ้าชายจะทำให้เจ้าหญิงจอมดื้อคนนี้เสียใจแค่ไหน แต่เจ้าชายก็ทำให้เจ้าหญิงกลับมายิ้มได้เหมือนเดิม รู้มั้ยค่ะ ^^

ที่รัก … ต่อไปนี้เจ้าหญิงสัญญาว่าจะเชื่อใจ เจ้าหญิงสัญญาว่าเจ้าหญิงจะเป็นเด็กดีของเจ้าชาย เจ้าหญิงจะเข้าใจเจ้าชายให้มากขึ้น เจ้าหญิงจะเชื่อจะฟัง เจ้าหญิงจะอยู่ข้าง ๆ เจ้าชายเวลาที่เจ้าชายท้อ เจ้าหญิงจะอยู่จะอยู่ข้าง ๆ เจ้าชายเวลาที่เจ้าชายเหนื่อย เจ้าชายค่ะเจ้าหญิงจะพยายามไม่ให้ความเหนื่อยความท้อนั้นของเจ้าชายเกิดขึ้นจากเจ้าหญิงเจ้าหญิงจะให้มันเกิดขึ้นน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เจ้าชายรู้มั้ยค่ะ ตอนนี้เจ้าชายทลายกำแพงนั้นของเจ้าหญิงได้แล้วนะ ถึงเจ้าหญิงจะไม่สวย เจ้าหญิงจะไม่น่ารักเท่าใคร ๆ แต่เจ้าหญิงก็จะทำนิสัยให้น่ารักกับเจ้าชาย เจ้าหญิงสัญญา … ราชอาณาจักรของเราจะได้มีความสุขสักที ^_^

พี่แอมค่ะ … ไอซ์ไม่อยากให้พี่เหนื่อยพี่ท้อกับไอซ์นะค่ะ ไอซ์ขอโทษจริง ๆ ในปีที่ผ่าน ๆ มาของเราที่ไอซ์ทำเรื่องยุ่ง ๆ ไว้มากมายต่อไปนี้ไอซ์จะทำให้มันเป็นปีดี ๆ ไอซ์สัญญานะ และไอซ์จะทำมันให้ได้ด้วย พี่ช่วยเชื่อไอซ์ ช่วยมั่นใจในไอซ์อีกสักครั้งได้มั้ยค่ะ

ไอซ์จะไม่หึงแบบไม่มีเหตุผล ไอซ์จะฟังเหตุผลพี่ในทุก ๆ ครั้ง ขอแค่พี่อย่าโกหกไอซ์ ขอแค่เรื่องของเรามันยังเป็นเรื่องของเรายังไม่เป็นเรื่องของแค่ใครคนหนึ่งนะ ไอซ์กลัวจริง ๆ นะ พี่แอม … ตอนนี้ไอซ์ไม่ได้กลัวว่าไอซ์จะถูกทิ้งแล้วไอซ์กลัวว่ามันจะไม่ใช่เรื่องของเรา ไอซ์อยากให้พี่ปรึกษาทุก ๆ เรื่องกับไอซ์ ไอซ์ยังอยากเล่าทุก ๆ เรื่องของไอซ์พี่ฟังอยู่ … ไอซ์อยากจะให้พี่เป็นคนที่รู้ใจไอซ์ที่สุด ตอนนี้พี่ก็จะเป็นแล้วเราพยายามพามันไปต่อได้มั้ย … เรื่องของเรา ไอซ์กับพี่

Create Date : 20 เมษายน 2554
Last Update : 20 เมษายน 2554 20:28:31 น.		3 comments
Counter : 561 Pageviews.
Share Tweet