Bloggang.com : : Keep it as a memory : ไปเมืองนอกครั้งแรก..เกาหลีแบบมีจุดมุ่งหมาย--> Bigbang Bigshow 2010 (วันที่2 ถึงซะทีเกาหลี)

ไปเมืองนอกครั้งแรก..เกาหลีแบบมีจุดมุ่งหมาย--> Bigbang Bigshow 2010 (วันที่2 ถึงซะทีเกาหลี)

และเมื่อเท้าเหยียบแผ่นดินเกาหลี ความกลัวกลับพุ่งขึ้นมาซะ เครียดเลย

แต่เนื่อจาก อ่านรีวิว เสพกระทู้ห้องบลูไปเยอะ มีทริกเล็กน้อย
ให้เข้าห้องน้ำ แต่งหน้าหวีผม ทำให้ตัวเองดูดี ใส่เสื้อผ้าให้ดูดีสมฐานะคนมีเงินเที่ยวหน่อย (เงินน้อยนะค่ะ) และช่วงที่เราเดินออกมาเนี่ย
มีกล้องจับมาตลอด นี่ละจุดที่ ตม. จะเริ่มดูเราล่ะ
เราก็เดินชิวๆ กล้องที่มีก็ถ่ายไป เอาสนุกสนาน

มาถึงเกาหลี 4 ทุ่มกว่า ก็รีบไปต่อแถว เข้าไปหาคุณพี่ตม.
พวกเรามาถึงก็ไม่ค่อยมีคนน่ะ สักพักเพียบบ
นี่ละปัญหา ทั้งอ่าน ทั้งถามคนเคยไปมาแล้ว
สรุปว่าเราต้องต่อแถว ตม.ช/ญ ดีเนี่ย สุดท้ายมาถึงตรงหน้าได้ ตม.ช
ดูท่าทางใจดีพอควร เราเข้าไปก่อนพี่โหน่ง กะให้พี่โหน่งปิดท้าย
เพราะเค้าพูดภาสาอังกฤษได้แต่เราดิ ฟังก็ไม่ค่อยได้
เรียกว่าโง่ภาษากันเลยทีเดียว

เอาฟร่ะ ถึงตาเราเข้าล่ะ สูดลมเข้าเต็มปอดพร้อมลุย

ยืนยิ้มใส่เลย เค้าก็มองหน้าและยิ้ม แต่เราก็ทักทายไป Hello
แล้วก้ยิ้มใส่ จ้องหน้า จนท เลยล่่ะ 55+
เค้าก็เปิดไปมา หน้าขาวค่ะ ไม่เคยไปไหนนี่ครั้งแรก
เค้าก็อ่านใบim แล้วก็ถาม ว่ามากี่วัน ด้วยความหูดี และเก่งภาษา เลยตอบไปว่า บีวอนเกสเฮ้าส์ 55555 เค้าทำหน้างง
และถามอีกครั้ง เราก็ โอ้วววว Four Days 555 เค้าก็พยักหน้า และ ได้ยินเสียงดัง ปึ๊ก ปั๊มแล้ววววว เราก็ คัมซานิดา เค้ายิ้ม+ขำอ่า สำเนียงฮาเลยล่ะ
ณ ตอนนั้นทุกอย่างมันตื่นเต้นจริงๆ สมาธิหดหายหมด คำศัพท์ง่ายๆยังฟังผิดเลยอิชั้นน เราก็ยิ้มกว้างเลยเรียบร้อยยืนรอพี่โหน่ง เห็นพี่โหน่งชี้มาทางเรา ก็คงบอกว่ามาด้วยกัน เสร็จแล้วก็ไปเอากระเป๋ากันนน

นี่ล่ะปัญหา ตอนแรกที่หาข้อมูลมาจะไปนอนจิลจิบังกัน
พี่โหน่งอยากไป แต่พอไปถามจนท สนามบินแล้ว
เราก็ไม่รู้ไปหาที่ไหน ตัดสินใจเดินไปชั้น 3 ที่นั่นเงียบ
เหมาะกับการนอนเลยละ ฮี่ๆๆ หาจุดที่มีคนนอนอยู่บ้างจะได้ไม่เปลี่ยวเกินไป แต่ไม่น่ากลัวค่ะ เพราะมี จนท เดินตรวจทุก 15 นาทีเลย
แต่อากาศหนาวมากกกกกกกกก นอนตัวขดเลยละค่ะ
แต่เราก็ไม่กล้านอนเต็มที่สลับกันนอนกับพี่โหน่ง
พอสักตี 5 คนเริ่มมาเช็คอินเราก็ได้เวลาตื่น
ล้างหน้าออกเดินทางเข้าเมืองกัน

นี่เลย อาหารมื้อแรกของเราที่เกาหลี

จากนั้นก็ไปรอรถเที่ยวแรก สายรถที่เราจะขึ้นคือ 6011 แต่เราไปซื้อบัตรรถที่เคาเตอร์ก่อนนะค่ะ 9000 วอนค่ะ

อากาศหนาวจับจิตมากกก พี่โหน่งทนไม่ไหว วิ่งเข้าไปรอข้างใน 55 แต่เราไม่ได้ชอบอากาศหนาวนะ แต่ไม่เคยสัมผัสเย็นจัดแบบนี้เลย เอาซะหน่อย 55+

จนรอสักพักใหญ่ๆ รถก็มา ขึ้นไปก็หลับ 555+
จนมาถึงสถานีAuguk มีคนลงเหมือนกัน คนไทยนี่ล่ะ หุๆๆ ทีนี้ต้องรีบความแผนที่มากาง
เพราะเราต้องเอากระเป๋าไปเก็บ แล้วค่อยไปแว๊นส์
เนื่องจากจะเช็คอินได้ต้อง บ่าย 2 ค่ะ
แล้วคือภูมิประเทศเกาหลีมีแต่ภูเขา และเนิน เดินเหนื่อยมากก
พร้อมลากกระเป๋ามาอีก ขาไปกระเป๋าก้อย 10 กิโล
มิอยากจะคิดถึงขากลับ เอิ๊กๆๆ

เดินหาไม่เจอเดินเลยไปถึงทางด่วนเลย เลยต้องอาศัยคุณลุงแต่งตัวดีๆๆ ถามทาง คุณลุงบอก follow me เดินพาเราไปหาที่พัก บีวอนกัน
เดินหาสักพัก 20 นาที ก็เจอ ขอบออกขอบใจ อุตส่าห์เสียสละเวลาไปทำงานมาช่วยเรา

เราก็เอากระเป๋าไปวาง พร้อมออกเดินทางเที่ยวว

เป้าหมายของเราวันนี้ ไม่มีค่ะ ตอนแรกมีน่ะแต่ถึงเวลาแล้ว
ต้องอาศัย city bus tour เพราะไปเองแล้วหลง แง๊งง

แต่เราก็ไปหาอาหารเกาหลีแท้ๆๆกินก่อน

มาม่าเกาหลีของพี่โหน่ง ข้าวยำเกาหลีของก้อยย อร่อยมากกก กินหมดเกลี้ยงเลย

อิ่มแล้ว เราก็ไปซื้อบัตร เดินทางรถไฟฟ้ากัน ที่นี่ดีมากเลย ในร้านสะดวกซื้อก็สามารถเติมเงินได้ด้วย พนักงานเคยไปเมืองไทยด้วยละ ยิ้มแย้มน่ารักดี เติมเงินไปด้วย 1000 วอน เตรียมตะลุยเกาหลีแล้วว

เราก็มุ่งหน้าไปสถานีรถ จังโน สาม กา เพื่อไป city hall
เราคิดกันไว้ว่า เราจะแวะทุกทีที่เราผ่าน หมายถึงเราสนใจเราก็แวะ
แล้วเย็นๆๆค่อยไปเมียงดง สอยของฝาก และฝากซื้อกัน โอเค
พอออกมาแล้ว ตอนแรกค่อนข้างงง กับระบบรถไฟทีนี้ นะ
งงเรื่องเปลี่ยนสายรถ แต่พอลองเปลี่ยนสักครั้ง เท่านั้นละชีวิตในเกาหลี
ฉลุย เพราะมันง่ายมากกกแต่แลกกับการเดินเหนื่อย 555+

เราออกมาจากสถานี cityhall แล้ว เราก็หาไม่เจอค่ะ แง๊ๆๆๆๆ
แต่เราก็เดินเล่น ชิวๆๆเรื่อยๆๆ เจอวัดนี้เข้า ก็เลยเข้าไปชม
พอดีเจอทหารเปลี่ยนเวรด้วยเลย