ในช่วงชีวิตของนกหลายต่อหลายครั้งมากที่ถูกคนอื่นตัดสินว่าเราไม่ควรได้รับสิ่งนั้นหรือเราทำเรื่องนั้นไม่ได้หรอก.. ฟังจนจบที่เค้าว่า  กล่าวขอบคุณตามมารยาทหลังจากนั้น...ก็เข้าสู่หน้าที่เรา

...แน่นอนว่าหลายครั้งฟังแล้วรู้สึกปรี๊ดดดด (เหมือนตอนกรรมการเป่าใบแดงเป๊ะๆ เลยนะคะ) แล้วก็นับเลขในใจไปเรื่อยๆจนเราใจเย็นลง คุยกับตัวเองรู้เรื่อง แล้วจึงมาคิดต่อว่า “มันจริงไหม?” ที่เขาว่า  ส่วนตัวคิดว่าไม่มีใครรู้จักตัวเราดีเท่าเรา ขณะที่ข้อเสียของเราคือบางครั้ง...เราก็ไม่เห็นสิ่งที่เราเป็น หลังจากได้ฟังอะไรที่ต่างจากสิ่งที่เราคิด... มันต้องลองค่ะ!!!!

นกทำการหาข้อมูลเรื่องที่ถูกตัดสินทันทีว่าการจะทำเรื่องนี้ได้ต้องประกอบด้วยปัจจัยใดบ้าง ถ้ามั่นใจว่าคุณสมบัติครบ ก็เดินหน้าต่อทันทีไปยังขั้นตอนต่อไป ต่อไป... จนสุดท้าย

“เฮ้ย.....มันดีอ่ะ ทำไม่ได้อย่างเค้าว่าจิงๆด้วยยย >_<”อิอิ สมใจแล้วค่ะ ได้ลองพยายามจนถึงที่สุดแล้วมันไม่ได้นี่นา.... ไม่คาใจ ดำเนินชีวิตต่อไป แต่ถ้าเรื่องนั้นมันสำคัญหรือเรามองเห็นว่ามันน่าจะมีความเป็นไปได้ที่จะสำเร็จ....ทำต่อสิคะพี่น้อง!!! เป้าหมายอยู่ใกล้แค่เอื้อมแต่ถ้าวิเคราะห์แล้วว่าไม่สำเร็จแน่นอน ต้องอุเบกขาค่ะ สุดมือสอย ก็ปล่อยไป

“เฮ้ย...ทำสำเร็จแล้วที่เค้าดูถูกเรามันไม่จริงนี่หว่า... โธ่ ใจเสียอยู่ตั้งนานนน” กำลังใจมาเต็ม เดินหน้าต่อเล้ยยยย

สุดท้ายนี้...อยู่ที่เราจริงๆค่ะ เคยเห็นคนเป็นมะเร็งหายหรือตายเพราะกำลังใจมาแล้วหลายคน  เชื่อว่าทุกคนมีจุดเด่นเป็นของตัวเองอย่ายอมให้คนอื่นเอาสิ่งที่ไม่ใช้ตัวเรามาตัดสินเรานะคะ คนเราควรมีโอกาสพิสูจน์ตัวเองในทุกเรื่อง“สิ่งที่เราคิดว่าไม่สำเร็จ คนอื่นอาจจะทำสำเร็จ” ก็ได้  อย่าให้การตัดสินของเราเป็นการกีดกันคนอื่นเดี๋ยวเป็นบาปน๊า J

ขอบคุณภาพจากเว็บคำคมนะคะ ก็อปมาจากหลายที่เลย ^__^