ปฐมบทแห่งความวุ่นวาย

โอ๊ะ.. นี่เรามี blog กะเค้าแล้วหรือ

เคยใช้ livejournal อยู่พักใหญ่ๆ ทำซะสวยงามเสียด้วย แต่มีอันเลิกไปเพราะความขี้เกียจ

ยังใช้ที่นี่ไม่เป็นเลย แถมเวลารัดตัวยังไม่ว่างศึกษาวิธีปรับแต่งเท่าไหร่ เอาถูๆ ไถๆ ไปก่อนละกัน เหอๆ
เห็นมีคนแอบหลงเข้ามานิดนึง เพื่อไม่ให้เกิดความรู้สึกผิดที่โดนหลอกให้เข้ามา ก็ขอลงเรื่องอะไรบ้าๆ บอๆ ไปก่อนละกัน

วันนี้ไปตีแบตที่คอร์ตสวนลุมกะเพื่อนมา นัดกันสี่โมงเย็น 15:50 อิชั้นยังอยู่ที่บ้านดูรายการ คิดข้ามเมฆ อยู่เลย ชอบรายการนี้อ่ะ เหมือนดูทีวีแชมเปี้ยน เวอร์ชั่นไทยเลย ไม่ได้ว่าเค้าลอกมานะ แต่มันสนับสนุนความสามารถของคนไทยดี สรุปก็ไม่รู้ว่าทีมไหนชนะ คาดว่าจะเป็นทีมจาก ม.กรุงเทพ แต่ใจจริงเชียร์ทีม ม.ขอนแก่น

ไปถึงคอร์ตสี่โมงกว่าๆ วินาทีแรกที่เข้าไป พระเจ้า ร้อนได้อีก นี่เราจะต้องเล่นกันในนี้จริงๆ หรือนี่ คราวก่อนมีอันต้องล้มเลิกไป เพราะตัวอิชั้นดันไปแรดข้าวสาร เดินอีท่าไหนไม่รู้ ขาดันพลิกซะได้ มัวแต่หลบฝรั่งที่ตามมาขอเบอร์ (ประสาทป่าว จะมายุ่งอะไรกะช้าน) ใส่ส้นสูงมานักต่อนัก ขาไม่เคยเป็นอะไร คืนนั้นใส่รองเท้าผ้าใบ กะว่าจะเป็นโบอ้าซะหน่อย ขาพลิกเฉ๊ยยย จะบ้าตาย ... ปวดแสนปวดแต่ด้วยสปิริตแรงกล้า อยากแดนซ์สุดขีด ขอเพื่อนพักแป๊ป แล้วไปเต้นต่อ แอลกอฮอล์ช่วยท่านได้ ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย จนกระทั่งตื่นเช้าอีกวัน ข้อเท้าซ้ายบวมยังกะลูกมะกรูด เกิดมาไม่เค๊ยยยย เดินไปหยิบยามาทายังไม่ได้เลย เพื่อนๆ ก็เลยอดตีแบตมาด้วยประการฉะนี้ แต่วันนั้นยังมีสปิริตแรงกล้า ลากสังขารไปกินข้าวกะเพื่อนๆ ชดเชยความผิดได้ แต่สังขารก็ทุเรศน่าดู เดินกะเผลกๆ ความเร็ว 1 เมตร/นาที

จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวเล่น ตอนนั้นยังหัวเราะร่าเริงกันอยู่ พอเริ่มเล่นเท่านั้นล่ะ แต่ละคนสภาพยังกะหมูตกน้ำมัน เหงื่อโทรมกาย ตีก็ไม่ได้เรื่อง ยังกะเด็กๆ ตี ดูคอร์ตอื่นซิ ตียังกะทีมชาติ ดังผัวะๆๆๆ คอร์ตเราอ่ะหรอ ดังดึ๊งๆๆๆๆ เบายังกะดีดเปียโน แต่ก็ยังถูๆ ไถๆ นั่งพัก นั่งอู้บ้าง เล่นจนครบสองชั่วโมง น้ำหมดไปครึ่งโหลได้ แต่เหงื่อคงออกจากตัวไปมากกว่าครึ่งโหลแน่นอน เสื้อผ้าเปียกแฉะยังกะไปเล่นสาดน้ำสงกรานต์ ไม่น่าเชื่อ

ห้องอาบน้ำเค้ามีแค่ห้องเดียวสำหรับผู้หญิง เพื่อนผู้ชายมันแนะนำให้ไปอาบที่อื่น เพราะมันไปอาบมาแล้ว แค่ระยะทางจากห้องน้ำเดินมาถึงคอร์ตแค่เนี้ย เหงื่อมันก็ออกใหม่แล้ว เช่นนั้นแล้วพวกเราเลยจรลีออกจากคอร์ตไปอาบน้ำกันที่เซ็นทรัลเวิร์ลด์แทน ใช้เส้นสายเล็กน้อยเข้าไปอาบน้ำในสถานที่หรูหราหอมฟุ้ง ฮี่ๆ

อาบน้ำเสร็จแล้วก็หาของใส่ท้องด่วน แต่ละคนหิวหน้ามืดตาลาย เดินดุ่มๆ หาที่กินกันใหญ่ คืนวันเสาร์ที่เซ็นทรัลเวิร์ลด์นี่มันนรกชัดๆ ทุกร้านคนรอคิวยาวเป็นแถวๆ ตายละวา หิวก็หิว ไอ้เราก็กินไม่เหมือนชาวบ้านเค้า เพื่อนๆ เลยซวยไปด้วย พิซซ่าหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่กินแน่ๆ ชาบูยังพอต้มผักกินได้ แต่ติดที่ว่าร้านที่อยากกินมันแพง ใกล้สิ้นเดือนเงินก็ใช่ว่าจะมี จะกินหะรูมากก็ไม่อำนวย สุดท้ายก็ไปลงเอยที่ zen

สั่งกันคนละสองอย่าง บ่งบอกถึงความหิวมาก อาหารมาเท่านั้น เงียบเป็นเป่าสาก ตั้งหน้าตั้งตากินลูกเดียว กินเสร็จก็เงียบอีก เพราะจุก พูดไม่ออก เช็คบิลออกมาสองพันห้า ไม่ต่างอะไรกะกินชาบู รู้งี้กินชาบูดีกว่า สาดดดดด

อิ่มแสนอิ่ม แต่ยังมิวายอยากกินไอติม เลยไปกิน iberry กันต่อ ไอติมมะม่วงพริกเกลือนี่มันเผ็ดจริงๆ แต่ชอบนะ กินทุกทีเลย กินเสร็จแยกย้าย เกือบหลับบนแท็กซี่แหนะ เพราะความอิ่มบวกเหนื่อย พี่คนขับถามว่า ไปตีแบตที่ไหนมา ก็บอกพี่เค้าไปว่าไปตีที่สวนลุมค่า ร้อนมากเลย หลังจากนั้นจำไรไม่ได้แล้ว เพราะเปิด ipod ฟังเพลงพี่มะระจนเหมือนเคลิ้มๆ จะหลับๆ

รวมค่าใช้จ่าย:

ค่าแท็กซี่ (ขาไป) 150 บาท
ค่าคอร์ตแบต+น้ำ 100 บาท
ค่าข้าว (@zen) 500 บาท
ค่าไอติม 50 บาท
ค่าแท็กซี่ (ขากลับ) 200 บาท

รวม 1,000 บาท


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

Create Date : 26 เมษายน 2552 Last Update : 26 เมษายน 2552 3:22:30 น. Counter : 422 Pageviews.		0 comments
Share Tweet