|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
"กลียุค", "กุลียุค" แอนด์ "กูละเบื่อยุค" ของวัยทองอีวิศวกรสาวไทย หน้าใส ปากหมา
บล็อคร้างไปนานหลายเพลา เนื่่องจากช่วงนี้เป็นช่วงเวลา "กลียุค", "กุลียุค" แอนด์ "กูละเบื่อยุค" ของสาวเจ้า..
ต้องขอขอบคุณพี่ๆน้องๆ ทั้งแฟนคลับ แล้วก็แฟนขับทั้งหลายที่เข้ามาแวะเวียน ถามไถ่สารทุกข์ สุกๆดิบๆ อีกอย่างต้องขออภัยที่ไม่ได้ไปแวะเยี่ยมหลายๆท่าน.. เพราะเดี๊ยนอยู่ในช่วงการปรับตัวเข้าสู่ "วัยทอง" ค่ะ....
กลียุค - เป็นยุคของดวงจิตถูกทำลาย จากเหล่าอสูรกายแฟลตเมท ประกอบ ไปด้วย ไอ้ขี้ยา อีขี้ยา ไอ้อ้วนช้างพลาย แล้วก็อีจิ๋มใหญ่ จนนางฟ้าผู้อ่อนหวานไม่สามารถทัดทานไหว กลายร่างเป็นมารร้าย คอยเข่นฆ่ามันทางจิต (ทางกายไม่กล้า กลัวนอนคุก... T_T) ที่ยุ่งๆ ตอนนี้ ก็กำลังมองหาบ้านส่วนตัวค่ะ ทั้งท่องเนต ทั้งขับรถตะเวณดูทำเล ทำตัวลีบๆ เก็บเงิน.. เล็งเห็นว่า ถ้าอยู่กับพวกมันต่อไป อาจจะเป็นฆาตกร นอนคุกฝรั่งได้... นอกจากยุคนี้จะเป็นยุคจิตเสื่อมแล้ว ยังมีเรื่องปวดหัวกับการต่อวีซ่าแล้วก็เอกสารกองมโหฬารอีก คนที่ทำวีซ่าด้วยตัวเองคงเข้าใจว่า ยุ่งยากแค่ไหน.. อ่านไกด์บุ๊คหนาตึ๊บ... ยุ่งมากกกกกกกกกก.......
กุลียุค - เป็นยุครุ่งเรืองของกุลีค่ะ ไอ้ที่บอกว่า ทำงานออฟฟิศ นั่งชี้นิ้ว เป็นเจ้าคนนายคนเหมือนที่แม่บอกตอนเด็กๆ จะไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในยุคนี้.. งานยุ่งมาก ถึงมากที่สุด เมื่อก่อนยังแอบช๊อบปิ้งตามอีเบย์เวลางาน เดี๋ยวนี้เหรอคะ แม้แต่เวลากินยังจะหายาก จะปัดดาก กลับเร็วไปช็อบปิ๊งก็ไม่ได้.... ประชุมทั้งวันปานผู้บริหาร แต่ตอนรับเงินก็เท่ากุลี... อย่างงี้แหละค่ะ ชีวิตต้องสู้...
กูละเบื่อยุค - เบื่อทุกอย่างค่ะ เบื่องาน เบื่อเงิน เบื่อแฟลตเมท รวมไปถึงเบื่ออีเหม่ง... แต่อย่างเดียวที่ไม่เบื่อ คือ ไม่เบื่ออาหารค่ะ.. จากที่บ้าทำขนมอบ เป็นแม่ผีเรือนก็ต้องลดๆลง เนื่องจาก พุงเริ่มยื่นเหมือนคนท้องไม่มีผิด ไม่ได้กลัวเสื้อผ้าต้องเปลี่ยนไซส์นะคะ แต่กลัวเสียเงินค่าเสื้อผ้าตะหากล่ะ...
บล็อคนี้แค่จะบอกว่า อาจจะมาไม่สม่ำเสมอเหมือนเก่าก่อน ก็มันเป็นช่วงเมนส์หมดนี่คะ อารมณ์อัพบล็อคก็เลยขึ้นๆลงๆ ตามปริมาณฮอร์โมน.. ไหนจะเรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องวีซ่า เพราะฉะนั้นถ้าไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านใครก็ขออภัยด้วยค่ะ อารมณ์ติสส์หมดเมื่อไหร่ กลับมา ลั่ล ล้า เหมือนเดิมแน่นอน..
ขอบคุณทุกท่าน ที่ห่วงใย ถามไถ่ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ.. เดี๊ยนยังไม่ตาย.. (แต่อาจจะฆ่าคนตายเร็วๆนี้.. )
Create Date : 24 มีนาคม 2553 |
|
19 comments |
Last Update : 24 มีนาคม 2553 5:46:07 น. |
Counter : 934 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Pinkneko 24 มีนาคม 2553 10:46:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: keakai (tossagun1 ) 24 มีนาคม 2553 15:00:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: ryuichan IP: 121.210.168.169 24 มีนาคม 2553 16:58:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: Tyra IP: 82.24.204.114 24 มีนาคม 2553 18:37:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณแม่น้องเจ้านาย IP: 119.31.121.87 25 มีนาคม 2553 13:52:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: kekai (tossagun1 ) 31 มีนาคม 2553 3:30:36 น. |
|
|
|
| |
|
|
|
Location :
London United Kingdom
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
เกิดอยู่บ้านน๊อก บ้านนอก อยากจะมาบางกอกเพราะอยากขาว (ปรกติขาวอยู่แล้ว เจื๊อกไม่พอใจ ฮ่าฮ่า) ก็เลยเอนสะท้านเข้ามาเรียนคณะวิศวะ แม่อยากให้เป็นหมอ แต่อีนี่เห็นเลือดแล้วลมจับ ก็เลยต้องมาเป็นวิศวกรสาวสวย
ครั้นพอทำงาน เป็นวิศวกรออกแบบรถ แต่ด้วยความปากหมาและเซลว์จัด ไปเหยียบตาปลาเมียน้อยนายญี่ปุ่น ก็เลยรุ่งริ่ง ได้สัจธรรมว่า อย่างตรูเนี่ยต้องบริษัทฝรั่งเท่านั้น (เพราะปากหมา) เปลี่ยนมาทำบริษัทฝรั่ง ต้องดีลงานกับลูกค้าฝรั่ง แขก แอฟริกัน ก็เลยใฝ่สูงอยากจะไฮโซ อยากจะกินขนมปัง มันฝรั่ง แทนส้มตำ ลาบ ก้อย อยากจะชุบตัวเมืองนอกเหมือนเค้าว่ากัน วาสนาตัวเองก็ต่ำต้อย ไม่ได้ผัวฝรั่งมาชุบเลี้ยง ก็เลยถีบตัวเองมาทำงานเมืองฝรั่ง
ท้ายที่สุด ก็ไม่ได้ไฮโซสมใจ เพราะทนกินไม่ได้ไอ้มันฝรั่ง หันไปจกกระติ๊บข้าวเหนียว กับส้มตำปลาร้าเหมือนเดิม
|
|
|
|
|
|
|