หนึ่งวันผ่านไป...วันที่เริ่มเขียนบลอคอีกครั้ง

สวัสดีค่ะ ไม่ได้เขียนบลอคหรือเขียนอะไรแนวนี้นานมากๆ ไม่มั่นใจที่จะเขียนเท่าไหร่ด้วยเพราะรู้สึกว่าเขียนไปสักพักก็คงเลิกเขียนอีกตามเคย เพราะความขี้เกียจ นั่งเขียนไปก็คิดจะกดXมุมขวาจออยู่ตลอด ว่าจะเขียน หรือไม่เขียนดี

แต่ที่อยากเขียนครั้งนี้ก็เพราะอยากมารีวิวซีรี่ส์เกาหลี/หนังอื่นๆที่ดูแล้วประทับใจ ร้านอาหารที่กินแล้วชอบ ที่เที่ยวบางที่ที่ติดตา (รวมถึงเหตุการณ์อีกหลายๆอย่างที่อยากจะเขียน) เพื่อให้คนที่เผลอกดเข้ามาได้มาอ่านเพลินๆ

ที่สำคัญที่สุดนอกจากให้คนอื่นอ่าน(ซึ่งอาจจะไม่มี) ก็คือให้ตัวเองมาย้อนอ่านความรู้สึกอีกครั้ง ว่าวันแต่ละวันที่ผ่านไป ได้ทำอะไรไปบ้าง มีความสุขแค่ไหน อะไรทำให้ยิ้มได้ อะไรทำให้หัวเราะ หรืออะไรที่ทำให้เศร้าเสียใจ

ชื่อลิ้งค์ของบลอคคือ Haru-Haru (하루하루) เป็นภาษาเกาหลีซึ่งแปลว่า วันในแต่ละวัน,ทุกๆวัน อะไรทำนองนั้น แต่ก็คงจะไม่ได้เขียนบลอคทุกวันหรอกนะคะ คงมาเขียนแค่วันที่อยากเขียนเท่านั้นแหละ ฮ่าๆ ดูจากชื่อบลอคก็คงจะรู้ว่าค่อนข้างบ้าเกาหลี ซึ่งก็บ้าจริงๆนั่นแหละ ค่อนข้างชอบเกาหลีมาตั้งแต่ ม.3 (ตอนนั้นตามดงบังกับSJอยู่ห่างๆ,ต่อด้วย Big Bang,บ้ามากสุดก็คงSNSD) ที่เริ่มชอบคงเป็นเพราะเพลงที่มีทำนองสนุกติดหู แม้จะฟังไม่ออกแต่ก็ชอบฮัมอยู่ตลอดเวลา อย่างเพลงของดงบังที่ชอบที่สุดก็คงเป็น Balloons ของSJก็ Marry U ของBig Bangชอบ Lie ส่วนของSNSDชอบGee แต่พอหมดยุคสดใสๆ แต่ละวงก็ทำเพลงแนวอื่นๆออกมาตีตลาด มีซาวด์ล้ำๆมาประกอบ มันก็เพราะไปอีกแบบนะ แต่ฟังแล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เลยค่อยๆห่างออกมาจากวงการ K-Pop

แต่ก็เหมือนโชคชะตาจะพากลับให้มาหาเกาหลีอีกครั้ง วิชาเสรีที่มหาลัยไอเราก็ไม่รู้จะลงอะไรดี เห็นมีรุ่นพี่คนนึงที่รู้จักลงเรียนภาษาเกาหลี และเค้าก็แนะนำให้ลง ก็เลยลง ตอนนั้นก็รู้สึกว่าภาษาเกาหลีสนุกดีนะ ตัวอักษรก็เท่ดีด้วย เหลี่ยมๆกลมๆ พอช่วงปิดเทอมก็เริ่มกลับมาดูซีรี่ส์เกาหลีอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้ดูนานมากๆ (เพราะกระแสเกาหลีในบ้านเราก็ซาลงแหละเนอะช่วงนั้น) หลังจากที่กลับมาดูซีรี่ส์เกาหลีคราวนี้ พูดได้เลยว่าคงติดไปอีกนานแน่ๆ ดูเรื่องนึงจบก็มีอีกร้อยเรื่องให้ดู ไม่หมดไม่สิ้น

ตอนนี้แม้จะมีกระแสแอนตี้เกาหลีแบบสุดๆในไทย เหตุผลก็คือเรื่องเอเชียนเกมส์ที่เพิ่งจบไป เกาหลีใต้โกงอย่างเห็นได้ชัดในหลายชนิดกีฬา ทำเอาแฟนกีฬาไม่พอใจ เราด้วยแหละคนนึง นั่งดูบอลคู่ไทย-เกาหลี แล้วโมโหมาก ประเทศเค้านี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อสิ่งที่อยากได้เลยจริงๆ แต่ไม่น่าเชื่อนะว่ากระแสเกลียดจะแรงขนาดที่ด่ากันไปด่ากันมาจนโยงเรื่องอื่นๆเข้ามาพ่วงได้

ขอยกตัวอย่างประเด็นที่เอามาโจมตีเกาหลีบ่อยๆก็คือเรื่อง "หน้าพลาสติก" "หน้าปลอม" สังคมเค้าเป็นสังคมวัตถุนิยมจ๋าเลยก็ว่าได้ หน้าตาก็เป็นอีกสิ่งนึงที่มนุษย์ให้ความสำคัญ แต่เกาหลีอาจจะให้ความสำคัญมากเกินไปหน่อย จนกลายเป็นเรื่องที่ต้องทำ ไม่ทำไม่ได้ ทำจนกลายเป็นเรื่องปกติ เราเชื่อว่าถ้าสมมติว่าใครคนใดคนนึงที่เคยด่าเกาหลีเรื่องหน้าพลาสติก ถ้าพระเจ้ากำหนดใหม่จากคนๆนั้นที่เป็นคนไทย ให้กลายเป็นคนเกาหลี (แต่conditionอื่นๆเหมือนเดิมนะ) เชื่อว่าคนๆอาจจะทำดั้ง กรีดตาสองชั้นไปแล้วก็เป็นได้ แล้วกลับกัน ถ้าคนเกาหลีคนใดคนนึงที่เคยด่าประเทศไทยว่าเป็นประเทศล้าหลัง กลายมาเป็นคนไทยแทน คำด่าที่พิมพ์ด่าบนคีย์บอร์ด อาจกลายเป็นด่าเกาหลีเรื่องหน้าพลาสติกแทน ก็เป็นได้

การเถียงกัน การทะเลาะกัน ไม่ว่าจะเรื่องนี้ หรือเรื่องอะไรก็ตาม เป็นเพราะต่างฝ่ายต่างเข้าใจกันไม่มากพอ สำหรับเรื่องนี้ คนเกาหลีอยู่ในสังคมในแบบของเค้า ไทยก็อยู่ในสังคมแบบไทย แม้จะเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เราเข้าใจเค้า100%หรือเค้าเข้าใจเรา100% แต่อย่างน้อย น่าจะเข้าใจกันว่าต่างคนก็ต่างมีเหตุผล เข้าใจความแตกต่าง หากจะด่าหรือวิจารณ์อะไรก็ควรเป็นประเด็นๆไป ไม่น่าเอาเรื่องอื่นมาโยง... แต่ก็เป็นโชคดีอย่าง "คนไทยลืมง่าย" ประโยคนี้ก็คงจะใช่จริงๆ เพราะตอนนี้กระแสเกลียดก็ซาลงไปแล้วพอสมควร แม้ว่าจะผ่านมายังไม่ถึงเดือนเลยด้วยซ้ำ

ส่วนตัวเราจริงๆจะว่าชอบเกาหลีก็อาจจะผิดนะ... เพราะไม่ได้ชอบไปซะทุกอย่างของเกาหลี ที่รู้สึกประทับใจจริงๆมีอยู่แค่3อย่าง ก็คือ 1.ซีรี่ส์เกาหลี 2.การพัฒนาประเทศชาติ/เศรษฐกิจ 3.เพลงPOP ส่วนอย่างอื่นเป็นไปในทางลบซะมากกว่า เช่น นิสัยชอบเอารัดเอาเปรียบ ไม่เฟรนด์ลี่ เห็นแก่ตัว แต่ประเด็นพวกนี้ก็ไม่อยากจะเอามาว่านะ เพราะอย่างที่บอกว่า หากเราเกิดเป็นเค้า แม้เราจะเป็นคนๆเดิม จิตใจเดิม เป็นคนดีเหมือนเดิม แต่อยู่ในสังคมเค้า บางทีก็ต้องกลายเป็นคนแบบนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ สังคม จารีต ประเพณี วัฒนธรรม เป็นอีกส่วนสำคัญที่ขัดเกลาและหล่อหลอมคนๆนึงเลยก็ว่าได้

นี่บางทีก็ไม่มั่นใจว่าเขียนบลอค ไดอารี่ รีวิวหนัง หรือกำลังตอบข้อสอบอยู่ ฮ่าๆ เราเป็นคนที่ชอบเขียน ชอบพิมพ์ มากกว่าชอบพูดนะ เหตุผลเลยคือ พูด...ถ้าพูดแบบไม่มีเวลาคิด บางทีชอบพูดอะไรที่คิดไม่ถึงออกไป หรือบางทีพูดไปแล้วแต่พอมาคิดทีหลัง รู้สึกว่าน่าจะพูดอีกอย่าง แต่ถ้าเขียนหรือพิมพ์ บางทีย้อนกลับมาอ่านได้อีกครั้ง ใช้ยางลบหรือลิปขวิดลบได้ เขียนเพิ่มได้ กดBackspaceได้ พิมพ์เพิ่มก็ได้ รู้สึกว่ามันได้แสดงความคิดออกมาทั้งหมดมากกว่าการพูด อะไรทำนองนั้น

พิมพ์ซะยาวจนยังไม่ได้รีวิวซีรี่ส์เกาหลีเลย กะว่าคืนนี้จะมารีวิวเพราะเพิ่งดูจบไปหมาดๆเรื่องนึง เอาเป็นว่าพรุ่งนี้จะเริ่มเขียนนะคะ ขอใช้สิทธิ์ผลัดวันประกันพรุ่งหนึ่งวันแล้วกัน

ขอบคุณตัวเองที่เริ่มเขียนบลอค และขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาค่ะ

Create Date : 15 ตุลาคม 2557 Last Update : 15 ตุลาคม 2557 3:13:05 น. Counter : 799 Pageviews.		1 comments
Share Tweet