เมนส์ไม่มา ตอนที่ 1

ชื่อตอนสะเด็ดสะเด่า เร้าใจดีมั้ยล่ะ

เมนส์ไม่มา เป็นข้ออ้างสุดคลาสสิค ที่คุณผู้หญิงจะใช้กัน
เมื่อต้องการแสดงความหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล

แต่แม้จะมีเหตุผลในการหงุดหงิด ข้ออ้างนี้ จะช่วยเพิ่มโควต้าในการหงุดหงิดได้สองเท่า

ดีใช้มั้ยล่ะ

วันนี้มีโฆษณา ที่ (เหมือนจะ) น่ารักมาให้ดู



อีกอัน

https://www.youtube.com/watch?v=FeoHwSk6s8E

มีโฆษณา นมอีกยี่ห้อหนึ่ง ที่หาคลิปไม่ได้
ที่มีเด็กผู้ชายอ้วนๆ วาดรูปต้นไม้
แล้วก็มีเด็กผู้ชายอีกคนที่น่ารักกว่า และกินนมยี่ห้อนั้น
เอาสีขาวมาลบๆ ต้นไม้ของเพื่อนและเขียนรูป ยีราฟทับ
เพื่อนๆผู้หญิงก็กรี๊ดกันใหญ่

เมื่อได้ดูโฆษณาทั้งสามแล้ว คุณคิดอะไรอยู่อันนี้ไม่ทราบได้
แต่บังเอิญว่า อิชั้น เมนส์ไม่มา เลยหงุดหงิด และมีแนวโน้มไม่ชอบใจขั้นสุด

ก่อนที่จะพูดอะไรต่อไป ขอทำความเข้าใจก่อน

1 มันคือโฆษณา อันนี้เข้าใจ ต้องมีอะไรที่เกินจริงบ้าง เพื่อให้คนดูเกิดความรู้สึกที่รุนแรงต่อสินค้านั้น ดังนั้น ไม่ต้องบอกอิชั้นซ้ำอีกว่า "ก็มันโฆษณา คิดอะไรมาก"

2 "คิดมากน่า ใครๆ ก็ทำกัน" ค่ะ ยอมรับว่าคิดมาก แต่ยอมไม่ได้ ถ้านี่จะกลายเป็นบรรทัดฐานใหม่ของสังคม นั่นหมายถึง ในอนาคตเราจะมีคนแบบนี้เต็มบ้านเต็มเมือง

อ่ะ ต่อ ถามว่า อิชั้นคิดอะไร

สิ่งที่คิดคือ

เราต้องการให้เด็กน้อย ลูกหลานของเราเป็นคนแบบนี้ใช่ไหม
คนที่ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่งสิ่งทีตัวเองต้องการ โดยไม่สนว่า ได้ละเมิดกฏ กติกา ระเบียบสังคมอย่างไร

อะไรนะคะ ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร
ได้ค่ะ

โฆษณาตัวแรก น้องผู้ชายหล่อเหลา กำลังจะเพลี่ยงพล้ำพ่ายแพ้การแข่งขันกีฬากับเพื่อนที่ตัวโตกว่า ทำไงดีวะตรู ถ้าแพ้ เพื่อนต้องโห่ แม่ต้องด่า พ่อต้องประนาม ครูจะหักคะแนน หรือเปล่า เอาวะ เล่าเรื่องเครื่องดื่มแสนอร่อยให้เพื่อนฟัง เพื่อให้เพื่อนเสียสมาธิดีกว่า

แม่เจ้า! แค่คุยกันในระหว่างแข่ง ก็ฮาแล้ว แต่พอรู้เจตนาพ่อหนุ่มน้อยคนนี้ ถึงกับต้องถามว่า ทำไมอยากชนะขนาดนั้น แล้วทำไมต้องใช้วิธีที่เรียกได้ว่า โกง ในการแข่งขันกีฬาที่จัดเพื่อต้องการให้เด็กๆเข้าใจคำว่าน้ำใจนักกีฬา
นอกจากไม่มีใครจับฟาวล์ น้องยังชนะอีกด้วย อะไรกัน

โฆษณาตัวที่สอง น้องโต๋ น่ารักอย่างแรง เออะ! ไม่ใช่ละ
คุณแม่ ขอให้ลุกชายเดินไปซื้อ นสพ
แต่ลูกชาย ผู้ปราดเปรื่องจากการกินน้ำต้มไก่ กลับคิดได้ว่า ทางที่แม่พาเดินทุกวันช่างแสนไกล และลำบาก อย่าไปเลย ไปทางลัดมุดรั้วดีกว่า

โอเคพูดอีกครั้งว่าเข้าใจแล้ว ว่ามันคือโฆษณา แต่ถามว่า แล้วหมู่บ้านจะทำทางเดินให้ทำไม ในเมื่อน้องสามารถมุดรั้วบ้านคนอื่นได้อย่างง่ายดาย
แล้วถามว่าถ้าคุณเป็นแม่ เห็นลูกรัก มุดรั้วไปซื้อหนังสือพิมพ์ด้วยทางลัด
คุณจะรู้สึกอย่างไร

อิชั้นไม่แน่ใจว่าคุณแม่สมัยนี้หลายคน จะยินดียินร้ายหรือไม่ ที่ลูกตัวเองเข้าไปบุกรุกบ้านคนอื่น และใช้เส้นทางที่ไม่ได้มีไว้สำหรับการคมนาคม อาจจะยินดีปรีดา ว่าลูกข้าโคตรฉลาด แต่ลืมไปหรือเปล่า มุดรั้วแบบนั้น ก็บุกรุกบ้านคนอื่น ไปในที่แบบนั้น จะเจองูมั้ย จะเจอโจรมั้ย

มองเห็นความเจริญของชาติอยู่รำไร กับเยาวชนที่พร้อมจะละเมิดกติกาสังคม เพื่อให้ตัวเองได้ประโยชน์สูงสุด

โน่วววววว อย่าอ้าง "คนไทย เลี้ยงลูกไม่ปล่อยให้คิด อะไรก็ห้าม อะไรก็ห้าม เด็กถึงคิดไม่เป็น"

คุณแม่ขา คิดนอกกรอบ กะคิดแหกคอก มันใกล้เคียงกัน แต่ก็ได้ผลต่างกันนะคะ และอีกอย่างนะคะ คุณแม่ขา คุณแม่แน่ใจนะคะ ว่าได้เลี้ยงลูกอย่างมีเหตุผลพอที่ลุกน้อยจะสามารถคิดเองได้อย่างมีเหตุมีผลพอ

ถ้าบ้านเมืองเจริญได้เพราะมีแต่คนคิดที่จะแหกกฎกติกาตลอด จะมีกฏหมายมาไว้ทำอันใดคะ

กฎกติกา มีเพื่อให้คนอยู่ร่วมกันได้อย่างปกติสุข ซึ่งแน่นอนว่า มันไม่ได้หมายความว่า ทุกคนจะมีความสุขสุดๆไปเลย
แต่มันหมายถึง ทุกคนสุขร่วมกัน

ยกตัวอย่าง น้องที่ใช้ทางลัดไปซื้อ นสพ ให้แม่
ทางที่น้องบอกว่าไกลนั้น คือทางเดินหมู่บ้าน ซึ่งแน่นอน มีคุณ รปภ
มีเพื่อนบ้าน มีคนผ่านไปผ่านมา ซึ่งจะช่วยบอกคุณแม่ได้ ในกรณีที่ลูกไปหกล้ม โดนรถเฉี่ยว
แต่ไอ้ทางลัดอัจฉริยยะของน้องนั้น จริงอยู่ อาจจะเร็วและสะดวก
แต่ลองคิดเยอะๆว่าถ้าบ้านที่น้องเค้ามุดเข้าไป มีหมาดุ
มีเจ้าของโรคจิต หรือบังเอิญโดนใครจับตัวในป่าละเมาะ
คำถาม ! ใครจะรู้ ใครจะเห็น

ดังนั้น กฎ กติกา ไม่ได้มีไว้เพื่อบังคับเราเท่านั้น แต่มันยังช่วยป้องกันสิ่งที่ไม่คาดฝันให้เกิดขึ้นได้ด้วย

มาถึงจุดนี้ อิชั้นอาจจะคาดหวังกับคุณแม่มากเกินไป
โอเคค่ะ อิชั้นจะพยายามเข้าใจ ที่คุณปล่อยให้ลูกแหกปากวิ่งไปมาบนรถไฟฟ้า หรือยอมให้ลุกวิ่งเล่นในห้าง คือการสอนให้ลูกกล้าแสดงออก โอเคนะคะ ไม่ว่ากัน แต่อย่ามาวิ่งชนกันนะคะ แล้วจะหาว่าใจร้ายไม่ได้ล่ะ

อิชั้นขอแบ่งฝากความหวังเล็กๆ ไว้กับคนทำสื่อด้วยนะคะ
อย่าให้Production มันสำคัญไปกว่าเนื้อหา
อย่าทุ่มเทให้กับเอฟเฟ็ค และแอคติ้ง มากไปกว่า ความสมจริง

ทุกวันนี้ คนทำสื่อบ้านเรา ทำการบ้านน้อยกันจริงๆ
สถานการณ์แต่ละอย่างที่สมมติมา
ให้ได้แต่ความสนุก แต่ไม่มีปัญญา (ไม่ใช่นิรันดร์กุล) แถมมาให้เลย

พอคนดูทักท้วงว่า ตรงนี้ ไม่ใช่ ไม่สมจริง คุณก็ออกมาพูดว่า ก็มันละคร
ก็มันโฆษณา

อย่าดูถูกคนดูนักเลยค่ะ

ความบันเทิงมีหลายระดับนะคะ ตั้งแต่บันเทิงว่างเปล่าไปจนถึงบันเทิงแบบปราชญ์
เลือกได้มั้ยคะว่าอยากทำอะไร ให้สมศักดิ์ศรีคนทำสื่อ

ทำออกมาให้สนุก ให้ตลก ใครๆก็ทำได้
แต่ทำออกมาให้มันจริง และมีข้อคิดด้วย ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกคน

หวังว่า อนาคตของชาติจะไม่กะโหลกกะลาไปมากกว่านี้

ขอบพระคุณทุกท่านค่ะ

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2554		5 comments
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2554 0:24:32 น.
Counter : 2204 Pageviews.
Share Tweet