เย่ เย้ วันนี้วันดี อากาศดี๊ ดี เหมาะแก่การนั่งชิล เขียนบล็อคที่สู๊ดดด
ได้เวลาย้อนรอยกล้บไปไม่กี่เดือนก่อน คว้าน้องลิง ไปชิลๆ ที่ภูเก็ต เมื่อวันที่ 27-29 พฤษภาคม 2555 ที่ผ่านมา
จองผ่านแอร์เอเชียโก เลยได้โปร 0 บาท + ที่พัก ราคาไม่สูงมากนัก ตอนจองก็นึกไม่ออกว่าจะไปพักที่ไหน
เลยเอาเป็นที่เดิมล่ะ เพราะนึกไรไม่ออก กลัวจองไม่ได้ เรื่องของฟรี มันทำให้หูอื้อไปเล็กน้อย เลยมึนๆรีบจองไป
ทีนี้เราก็ได้พาครูมาหวาดเสียวกับการขึ้นเครื่องครั้งแรกแล้ว



ครั้งที่ไปนี้ แอร์เอเชีย ยังไม่ย้ายมาขึ้นที่ดอนเมืองเลย อ่ะ นานเลยเน๊อะ สนิมเริ่มเกาะ


เครื่องออกไฟล์ทแรกเลยอ่ะ เราก็กลัวจะตกเครื่องเลยรีบมา งานนี้คิดว่าครูคงจะตื่นเต้นจนนอนแทบไม่หลับ (ใช่เปล่าจ๊ะ)
เลยแอบหนีไปเข้าห้องน้ำด้วยความตื่นเต้น เราก็เลยมาแอบถ่ายรูปเล่นไปพลางๆ


รอสักพ๊ากกกกกกกกกกกกก กว่าจะได้เวลาขึ้นเครื่อง...คราวนี้เป็นความภาคภูมิใจอีกอย่างหนึ่ง
คือการเช็คอินผ่านเวบที่พึ่งทำมาเย็นวันก่อนที่จะขึ้นเครื่องนี่ล่ะ ลืม...หรอกไม่ใช่อะไร 5555
แต่ผลปลาดุกแว่ เอ๊ย ปรากฎว่า ได้ที่ที่เป็น Hot seat ซะงั้น งวดนี้คนเต็มเครื่องเลยทีเดียว
เค้าก็เลยให้จัดนั่งตรงที่ร้อนๆ นี่ล่ะมั้งคะ


เกศินี เป็นคนเปิดโลกการเรียนรู้ ให้กับคุณครู หุหุ แบบนี้จะต้องมีเสาของยูบีซีติดหัวด้วยนะ
อ้าว...ใครนึกออก แสดงว่า รุ่นใกล้ๆกัน เอ้ววว

ออกมองนอกหน้าต่างในวันฝนพรำๆ แต่เราไม่กลัวจ้า...เพราะเพื่อนเมย์บอกว่า ที่ภูเก็ตแดดแรง


โยชอบรูปหยดน้ำที่เกาะบนกระจกมาก และชอบมองเวลามันไหลๆ ไปอย่างตอนขับรถงี้
เลยขออีกรูปแล้วกันนะ ชอบจริงๆ


ขึ้นเครื่องมาได้หน่อย เราก็ได้เห็นอากาศดี ๆ แจ่มๆ ฟ้าสวยๆ
นี่คือความสุขอย่างหนึ่ง...ความสุขในการเดินทาง..ไม่ใช่แค่จุดหมายปลายทาง


ทุกครั้งที่ขึ้นเครื่อง ก็อยากไปสัมผัสกับเมฆที่ลอยละล่องเน๊อะ มันคงเบาๆ นิ่มๆ ดีอ่ะ


ส่วนคุณครู ก็คงมีความสุขเช่นกันละมั้ง ที่ได้อยู่บนนี้ เลยนั่งมองนอกหน้าต่างตลอด
หรือว่า ครูทำมิวสิค อ่ะคะ


อร๊ายยยย อะไรไกลๆ ช่างสวยดีแท้เน๊อะ


ในที่สุด เราก็มาถึงสนามบินภูเก็ต อย่างปลอดภัย... เย้ๆๆๆๆ ตื่นเต้นไหมคะครู


เนื่องจากวางแผนมาเที่ยวมาเป็นอย่างดีมากกกกกกกก (หรออออ) 555
เลยหาทางจะออกจากภูเก็ตยังไงดี ดูไปดูมา นั่งรถตู้ดีกว่า หาๆเล็งๆ สุดท้ายก็ซื้อตั๋วมาเข้าเมืองให้ไปส่งที่โรงแรมโลด



เนื่องจากขึ้นรถตู้ครั้งแรก...กลายเป็นว่าเค้าพาแวะลงไปที่ที่นึง ซึ่งเค้าจะให้เราแจ้งว่าเราจะไปลงที่ตรงไหนบ้าง
แถม...พยายามขายทัวร์ด้วยอ่ะ แต่เราไม่สน เพราะเดี๋ยวเพื่อนเมย์สุดที่เลิฟ จะเป็นที่พึ่งของเรา ฮี่ๆๆๆ
บอกแล้วเตรียมตัวมาดีมาก...หวังพึ่งเพื่อนอย่างเดียวเลยคับพี่น้อง

ในที่สุดเราก็มาถึงโรงแรมแล้ว...Aspery Hotel ณ ป่าตอง
ไม่มีคนมากนัก พนักงานโรงแรมเลยให้เข้าพักได้เลย น่าร๊ากมากๆ ค่ะ


ถึงห้องแล้ว..น้องลิงขอเสนอหน้า หลังจากที่อิแม่ลิงมันไปไหนๆ มาตั้งหลายที่
แล้วไม่พกน้องลิงไปด้วยสักเท่าไหร่ ผิดคอนเซปต์แม่ลิงอย่างแรง


คราวนี้แม่ลิงหยิบหนังสือ เพชรพระอุมา มาอ่านเพลินๆ ด้วย (เพราะช่วงนั้นกำลังติดงอมแงม)
ดูหน้าปกแล้วเหมือนน้องลิงใช่ย่อย...
น้องลิงได้แต่ทำหน้าแบ้วๆ บอกว่า น้องลิงน่ารักกว่าแยะเลยอิแม่เอ๋ย


น้องลิง..ลั่นล้าเป็นพิเศษ เลยได้แต่กระโดดโลดเต้น อยู่ตรงนุ้นที ตรงนี้ที อิอิ
ความสุขของลิง ชิมิ


ทำหน้าแบ้ว ๆ แล้วก็ไปโผล่อีกที ที่ตู้เย็น ... โอ้ววววว น้องลิงคงไม่ค่อยหิวเลยนะนั่น
ประหนึ่งจะบอกว่า ไม่มีอะไรในกอไผ่ เอ๊ยย..ไม่มีอะไรในตู้เย็น
ฉะนั้น เราควรออกไปหาเหยื่อ ..เอ๊ยย หาของกินกันดีกว่านะแม่ลิงนะ


เพื่อนเมย์บอกว่าให้ลองแวะชิม ร้านข้าวมันไก่ เดินออกมาจากโรงแรมไม่ไกลเลย
ทางโรงแรมเองก็แนะนำ เค้าว่าอร่อยมาก แต่เมย์ยังไม่ได้ลองชิม เราเลยจัดไป
แต่ตอนนี้ แม่ลิงไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ เลยแทะน้องลิงไปพลางๆ


ก็ไม่ได้หิวอะไรจริงๆ นะ แค่ของมาแล้วก็หมดพรึ่บ อีแบบนี้แล
โดยรวมก็ถือว่าอร่อย แต่จะออกหวานพอควรจ๊ะ


หลังจากอิ่มหนำสำราญ กับของกิน ข้ามฝั่งไปเซเว่น กักตุนน้ำและขนมเล็กน้อย
ก็ได้เวลาออกแรด..ด้วยการเช่ามอไซด์ฝั่งตรงข้ามโรงแรมนี่ล่ะ
วันนี้เราจะแว๊นนนน เบาๆ กับมอไซด์คันเน้ ...แต่ที่ไม่เบา ก็คงเป็นน้ำหนักของเราทั้งคู่แหล่ะ
จริงๆ ต้องโยนให้น้องลิงนุ้น หนักสุด..ว่ามั้ย


ที่ ๆ เราจะไปคือ...ห้าง...เอิ่ม ไม่เคยไปกันเลยใช่ไหมเนี่ย 555
โอเคๆ มันมีเหตุผล เพราะคุณครูไม่ได้เอาเกิบแตะมายังไงล่ะ ก็เลยจะไปเดินห้างเล่นๆ
ก็เลยไปห้างจังซีลอน...มาห้างนี้ ไม่ถ่ายรูปกะเรือ ถือว่ามาไม่ถึง...อุเม่


ส่วนน้องลิง ไม่ถ่ายกะเรือ แต่น้องลิงอยากเป็นโจรสลัด...เกี่ยวไหมเนี่ย หน้าให้มากเลยย่ะ


สุดท้ายเราก็ไม่ได้รองเท้าแตะ เพราะครูเรื่องเยอะ 5555
เราก็ไปแว๊นกันต่อ เพราะเริ่มเย็นเต็มที..เราจะต้องไปดูพระอาทิตย์ตกที่แหลมพรหมเทพ ลุยๆๆ
เนื่องจากทางก็ไม่ค่อยคุ้น มาก็หลงๆ งงๆ ถามคนนั้นที คนนี้ทีไปเรื่อยๆ
น้องลิงก็รีบกระโดดมาเกาะเสื้อไว้ เพราะกลัวตก ทางมันเริ่มเป็นเขาละน๊า


สะดุดกับป้ายนี้มาก สะเทือนอารมณ์ ป้ายเพื่อเราเลยนะนี่


และในที่สุดเราก็มาถึงที่หมาย...เย้ๆๆๆ แม่ลิงกะน้องลิงเลยนั่งมองวิวงามๆ
ถึงแม้จะโดนเมฆบดบังแสงอาทิตย์ไปบ้าง แต่ก็ยังงดงามเสมอ


พระอาทิตย์กำลังจะตกน้ำแล้ว...แต่มันจะเริ่มไม่เห็นตอนตกน้ำอะดิ
โหมดอารมณ์นึกถึงสาวน้อยตกน้ำมากๆ มันตกเร็วจริงๆ ประหนึ่งปาลูกบอลโดนเป้าหมาย
แล้วพระอาทิตย์ก็ตกน้ำลงบุ๋ม ไปในทันที เอิ๊กๆ
ลากันไปด้วยภาพนี้แล้วกัน เริ่มปวดตา เดี๋ยวไว้มาบ่นต่อนะจ๊ะ


สวัสดี