แรกแรกจบมาใหม่ใหม่ ระยะเวลาไม่นานก็ยังอยู่สถานะ‘เด็กจบใหม่’แต่พอเวลาผ่านไปเป็นเดือนหลายๆเดือนก็เข้าสู่สถานะ‘คนว่างงาน’ไปโดยปริยายแบบไม่รู้ตัวจากเริ่มแรกมีเป้าหมายมีไฟแรงกล้า ตอนนี้กลับไร้เป้าหมายไฟเริ่มใกล้คลายเหมือนจะดับ สถานะแบบนี้มันช่างเป็นอะไรที่เจ็บปวดเสียจริงสำหรับวัยรุ่นตอนปลายที่ก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่ตอนต้นอย่างเราเป็นความเจ็บแบบบอกไม่ถูกแต่ให้คิดอีกแง่มุมหนึ่งก็เป็นการเริ่มความเป็นผู้ใหญ่ในอีกแบบหนึ่งในเรื่องการตัดสินใจการก้าวเลือกจะดำเนินชีวิตแบบไหนดี??

วัยรุ่นที่ไร้ประสบการณ์ที่ก่อนเคยดำเนินชีวิตแบบมีผู้ปกครองดูแลอิสระการตัดสินใจเองยังมีไม่มาก ก้าวเข้ามาเป็นผู้ใหญ่เริ่มต้น เข้ามาเพื่อจะดำเนินชีวิตเองกำหนดเส้นทางของตัวเอง ตัดสินใจเอง โดยที่ผู้ปกครองได้แค่มองหรือแนะนำเราเท่านั้นนอกนั้นขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเราเอง การเริ่มเป็นผู้ใหญ่เราเองก็มีอิสระเพิ่มมากขึ้นแล้วไอ้อิสระนี่ละมันก็มีทั้งดีและเสียในตัวมันเอง หลายคนมีอิสระตั้งต้นเริ่มแรกโดยการได้เลือกงานเองเลือกที่จะทำงานที่นั้นที่นี้เอง แต่บางคนอาจจะยังคงถูกกำหนดงานที่ต้องทำอยู่(อย่างเช่นเดียวกับการถูกกำหนดเลือกคณะที่จะเรียน==”ก็เราพึ่งเริ่มเป็นผู้ใหญ่ยังไม่ได้เป็นผู้ใหญ่มานานเหมือนผู้ปกครองก็อาจถูกกำหนดไปบ้างแต่สุดท้ายยังไงเราเองนั้นละที่เป็นคนเลือก ปลอบใจตัวเอง ><) มันคงดีสำหรับหลายคนที่ได้รับอิสระเองตั้งแต่เริ่มได้ตัดสินใจเอง อยากทำก็ได้ทำ อยากได้อะไรก็ได้ แต่สิ่งที่จะได้ เราก็ต้องแลกกับอะไรบางอย่างและสิ่งที่ทำให้ได้แลกกับสิ่งที่เราอยากได้ ในฐานะผู้เริ่มเข้าสู้ความเป็นผู้ใหญ่ตอนต้นก็คือการทำงาน และนั่นละประเด็นตอนนี้ ‘มันว่างงานทำไง’ ไม่มีงานแล้วจะทำดำเนินชีวิตต่อยังไง

เด็กจบใหม่ทุกคนสิ่งที่ต้องการคือ มีงานและมีเงินหารายได้ด้วยตัวเอง สร้างรายได้ด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้ไม่มีงานจะไปต่อยังไงดีจบมาใหม่ๆเราเองก็ตั้งใจศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับการสมัครงาน การสัมภาษณ์งานมากมายแต่พอนานวันสมัครไปกลับไร้วี่แวว สายงานบางสายก็ดีจบมามีงานรองรับเป็นที่ต้องการของตลาดอาชีพ การหางานก็เลยง่ายขึ้นมาหน่อยแต่สำหรับบางสายงานจบมายังไม่รู้จะไปยังไงต่อ สายงานของเราเองจบมา เราก็ไม่ชอบสักเท่าไรแต่ก็พยายามเรียนจนจบอืม... จากที่ดูๆก็เป็นที่ต้องการในอนาคตมีแหล่งงานรองรับ แต่พอเอาเข้าจริงกลับหายากยิ่งกว่า ทั้ง เรื่องงบประมาณเปิดรับเรื่องสายอื่นที่ใกล้เคียงมาแทรกสายงาน เรื่องการยอมรับสายงานนี้เรื่องการเป็นที่รู้จักสายงาน ดูๆไปเรื่องมันเยอะ แล้วไหงมาลงเรียนอันนี้ได้เฮ้อ... คิดแล้วเศร้า ทำไงได้ก็เลือกไปแล้ว

งานสมัยนี้ก็เลือกคนที่จบตรงสายแล้วคนที่จบไม่ตรงสายแต่อยากทำงานนี้ก็หมดหวังเปอร์เซ็นที่จะได้มีน้อยเหลือเกิน การสมัครงานสมัยนี้ก็มีหลากหลายแบบสมัครทางE-mail สมัครตามเว็บไซต์ หรือสมัครด้วยตัวเองรูปแบบงานที่ประกาศตามเว็บก็มีมากมาย แต่ใช่ว่าสมัครไปแล้วจะได้ทั้งหมดเปอร์เซ็นที่ได้เรียกก็น้อยเช่นกัน เราว่าการสมัครงานด้วยตัวเองดีสุดเพราะทำให้เราเห็นของจริงสถานที่จริง บุคคลทำงานจริงในที่นั้นๆได้รู้ว่าเราชอบเราพร้อมไหมถ้าหากได้มาทำงานที่แห่งนี้ถ้าชอบก็สมัครถ้าไม่ก็ไม่ต้องสมัคร อาจดูเสียเวลาเสียค่าเดินทางแค่คุ้มนะ เพราะโดยส่วนใหญ่เขาก็คัดเลือกคนทำงานที่มาสมัครเองอยู่แล้ว แต่สำหรับคนที่ไม่มีโอกาสมาก็เหมือนตัดโอกาสตัวเองไปส่วนหนึ่ง(เศร้าแป๊บ Y_Y ) มาถึงตอนนี้บอกตัวเอง งานอะไรก็ทำทำไปก่อนขอแค่ได้งานทำ มีเงินใช้  มันอาจจะถูกสำหรับคนที่ไม่มีงานแต่ก็อยากให้ลองคิดสักนิดอย่างน้อยตอนนี้เรามีสิทธิที่ยังพอจะเลือกงานได้ก็ขอให้เลือกสักนิดไม่ใช่งานอะไรก็เอา ให้เลือกที่นี้คืออาจจะลองศึกษาดูงานที่สมัครบ้างว่าเขาทำเกี่ยวกับอะไรยังไงเป็นแบบไหนบริษัท สถานที่จะไป เป็นยังไงเชื่อถือได้ไหม ตัดสินใจดู งานแบบนี้พอสู้ไหวทำไหวไหมถ้าไหวก็โอเค แต่ถ้าเลือกแบบดันทุรัง ช่างมัน ทำได้บางที่เราอาจทำงานไม่ถึงเดือนโดนออกก่อนได้เงินเดือนซะอีก อาจเสียโอกาสอีกอย่างไป(มีสิทธิเลือกก็อย่าเลือกมากอีกละกัน =_=)

อึดอัดใจเหมือนกันนะผ่านมาก็ครึ่งปีถึงตอนนี้ยังไม่มีงาน ศึกษาอะไรๆต่างๆดู เผื่อมีทางออกอื่นให้ลองทำแต่ไม่ว่าจะอะไรยังไงปัจจัยอื่นก็มีมาเกี่ยวข้องเช่นกันเด็กที่พยายามจะก้าวเดินมันก็คงล้มกันบ้าง ขอให้มีกำลัง มีพลัง สู้กับจิตใจความคิดตัวเอง ขอให้ผ่านก้าวเดินไปได้ ขอให้กล้าลงมือ บอกใจตัวเอง.......

เด็กจบใหม่>> สู่ >> คนว่างงานเต็มตัว อย่างเรา