จากก้าวแรกที่ฉันเหยียบย่ำบนพื้นโลกใบนี้
นอกจากพ่อและแม่ ที่คอยประคอง
ให้ฉันใช้เท้าและขาน้อยๆของฉันเดินได้
ยังมือมือของตากับยาย...ที่ยังคองจับ รองรับ
โอบกอดฉัน ตั้งแต่ฉันเยาว์วัย

วันนี้ ยายของฉัน ได้จากฉันไปตลอดกาลแล้ว
และไม่มีวันกลับมาอีก
ฉันจะไม่มีวันได้กอดยาย บอกยายว่ารัก
ไม่มียายคอยหอมแก้ม
ไม่ได้กินอาหารอร่อยๆของยาย
ไม่ได้ฟังอารมณ์ขันของยายอีกต่อไปแล้ว

ยายของฉัน จากไปอย่างสงบ ในวันที่ 7 มกราคม 2552
เป็นช่วงเวลาปีใหม่ที่เศร้าที่สุดในชีวิตของฉัน
รู้สึกว่าเป็นการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ที่ชีวิตฉันเคยประสบมา

ฉันเพิ่งรู้สึกได้ ถึงคำว่า "หัวใจสลาย"

หนูเสียใจ ที่เราไม่ได้ไปให้ทัน ตอนที่ยายจะจากไป...

ฉันคิดถึงยาย เสียใจที่ไม่ได้ให้ยายรับรู้ว่ารักได้มากกว่านี้
ฉันคิดถึงยาย คิดถึงภาพตอนที่ยายยังมีลมหายใจอยู่

ตั้งแต่ยายจากไป เหมือนชีวิตได้สูญเสียอะไรไปตลอดกาล
อยู่กับความว่างเปล่าที่แอบซ่อนอยู่ในหัวใจ

ยายจ๋า หลับให้สบาย ให้ยายพักผ่อน อยู่บนสวรรค์
ได้ไปเจอกับตาทวด ยายทวด และลูกๆของยายบนสวรรค์
พักผ่อน ให้มีความสุข ไม่ต้องทรมานอีกต่อไปแล้วนะยาย

ซักวันหนูกับยาย คงมีโอกาสจะได้อยู่ด้วยกันอีก
ในที่ๆเราไม่ต้องเจอกับความทุกข์ และสูญเสีย
ไม่ต้องรู้จักกับคำว่าเจ็บไม่ต้องเหงาใจ
และเปล่าเปลี่ยวกันอีกต่อไป

คงมีซักวันที่เราจะได้กอดกันอีกครั้ง ได้ร่วมคุยกัน
ยิ้ม หัวเราะ สนุกด้วยกันเช่นกับตอนยายยังอยู่

ไม่ต้องห่วงทางนี้เลยนะยาย สบายมาก
หนูจะดูแลแม่ .. ตา น้อง ทุกคน ให้ดีที่สุด
ทางนี้ สบายมาก ขอให้ยายอย่าห่วง

ทุกครั้งที่สายลมพัดผ่านหนูไป ใจหนูรับรู้ว่านั่นคือยาย
ยายไปพร้อมกับสายลมหนาว ที่พัดมาในปีนี้ ...

บางทีหนูก็รับรู้ได้ว่าความรักของยาย ยังอยู่ในหัวใจหนูตลอดเวลา

เสียงของยาย ยังก้องอยู่ ภาพของยาย ยังเห็นอยู่
ด้วยตา ด้วยสมอง ด้วยจิตใจ

หนูรักยายมาก ขอให้ยายได้รับรู้เอาไว้
ยายจะอยู่กับหนูตลอดไปนะคะ

ซักวันเราคงได้เจอกัน และหนูเชื่อว่าตอนนี้
ยายก็สุขสบายดี
และกำลังยิ้มและมองลงมาที่หนูเช่นกัน...

Create Date : 13 มกราคม 2552
Last Update : 13 มกราคม 2552 12:51:16 น.		2 comments
Counter : 1893 Pageviews.
Share Tweet