ที่รู้มานั้นอาจไม่จริง เว้นแต่ได้อฐิษฐาน

เมื่อถึงสภาวะที่เหมาะสม การสั่งสมบารมีถึงเกณฑ์ สัญญาที่ติดตัวมาแต่ปางก่อน คำอธิฐานครั้งที่นับไม่ถ้วน และความตกลงใจที่จะทรงอยู่ในอภิญญานี้ ไม่ก้าวล่วงไปไหน จะไม่มีจิตในจักรวาลดวงหนึ่งดวงใด ที่สามารถจะหลุดพ้นจากการเห็น การอ่าน และการจำ ไปได้ แม้ม่านอำพรางที่ใครอื่นจงใจสร้าง จะก่อตัวหนาปิดบังข้อเท็จจริง หรืออาจมีลูกแก้วไร้สี คอยแต่จะหักเห และบิดเบือน จนความจริงไม่อาจปรากฏ อันเป็นเหตุให้ต้องเปล่งวาจาทำนายออกไปโดยไม่รู้แม้เพียงเสี้ยวของข้อเท็จจริง สภาวะแห่งโลกธาตุก็จะรวมตัวกันเพื่อสร้างเหตุ ให้ผลนั้นไม่มีผิดไปจากที่เอ่ย เพียงแต่เวลาเท่านั้น ที่อาจจะคลาดเคลื่อนไปบ้าง แต่เพียงไม่นาน คำพูดนั้นจะกลายเป็นจริง

นานมาแล้วซินะ ที่เราได้พบกัน มองย้อนกลับไปหลายภพ หลายชาติ ที่เราต้องกลับมา เพื่อมาเริ่มต้นความสัมพันธ์ กันแบบนี้ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผม จะต้องมาบันทึกข้อความไว้เพื่อให้คนอื่น ซึ่งไม่ใช่คุณ เข้ามาอ่าน เข้ามารู้สึก และทำความเข้าใจ เป็นจดหมายของพระเอก ที่นางเอกไม่เคยเปิดอ่าน มีเพียงแต่คนดูข้างเวทีเท่านั้นที่รู้ว่าผมกำลังเขียนอะไร ผมเองก็ยังอยู่ในความประหลาดใจว่า ในคราวที่ผมได้ทำผิดไว้กับคุณ ผมก็ยังคงระลึกได้ถึงความผิดนั้น ตามมาด้วยความสำนึกผิดอีกเป็นกองโต และก็ต้องจมปลักอยู่ในความรู้สึกนั้นอีกเป็นนาน นานแสนนาน แม้ไม่ได้ตกนรก หมกไหม้ แต่ก็รู้สึกไม่แตกต่างกัน แบบนั้น มันยังไม่เพียงพออีกหรือ ที่ผมจะมีสิทธิ์ได้หลุดพ้นจากโซ่ตรวนของเวร ของกรรม ของกรรมเก่า ที่ผมได้สร้างขึ้น ทำไม หรือว่าคุณยังไม่ได้ให้อภัยผมอีก ความโกรธของคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลง มันทำร้ายคนรอบข้างอยู่ตลอดเวลา และที่แน่นอน มันทำลายตัวคุณเอง และก็ผมด้วย

อย่ามาโกหกผมอีกเลย ไม่ใช่ผมจะไม่รู้ความจริง แต่มันอาจจะเป็นกรรมเก่าของใครบางคน ถ้าผมบอกกับคุณว่า “คุณกำลังโกหก” คุณอาจจะสงสัยว่าผมรู้ได้อย่างไร แต่มันไม่จำเป็นสำหรับคุณหรอก ไม่มีอะไรสำหรับตัวคุณ ที่ผมไม่รู้ แต่การพูดเช่นนั้น จะยิ่งจะทำให้คุณเกิดการต่อต้าน และสงสัย และคุณก็จะยืนยันถึงคำโกหกเดิม ซึ่งจะกลายเป็นความผิดพลาดครั้งที่สอง ทำให้คุณต้องโกหก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมจึงไม่ปรารถนาที่จะถามคุณซ้ำอีก เพราะผมอาจกำลังสร้างกรรมใหม่ ทำให้ผมต้องผูกพัน กลับมาเกิดอีกนับครั้งไม่ถ้วน กลับมาเพื่อเป็นฝ่ายโกหกบ้าง แต่ผมรู้ว่า การอโหสิของผมจะทำให้ผมหลุดพ้นจากปัญหาเฉพาะหน้าไปได้ และการไม่ถามย้ำหาความจริงกับคุณ ก็จะทำให้คุณเข้าใจผมมากขึ้น เข้าใจว่าการให้อภัยนั้นมีค่ายิ่งใหญ่เพียงใด เพียงรอแต่วันที่คุณจะรู้สึก รู้สำนึก ว่าความดี และความจริงเท่านั้น เป็นสิ่งที่ผมมอบให้คุณมาโดยตลอด

ทั้งๆที่รู้ว่า การที่จะไม่เกิดมาเพื่อผูกพันกันอีก หรือการเกิดมาเพื่อจะไม่ผูกพันกันอีกนั้น จะต้องทำอย่างไร บวกกับการปฏิบัติธรรมของผมที่ยิ่งก้าวหน้าขึ้นมาเป็นลำดับด้วยแล้ว กับการแค่เอ่ยวาจาขอสิ้นสุด ขอสิ้นภพ สิ้นชาติ กับคุณ มันไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป แค่ทำเดี๋ยวนี้ วันนี้ เวลานี้ อายุขัยของคุณก็จะสิ้นสุดลง ตามเหตุและผลของโลก ที่จะบันดาลให้มันเป็นไป แม้รู้ว่าที่ทำไปจะไม่ใช่กรรมใหม่ เป็นกรรมเก่าที่คุณจะต้องชดใช้ แต่ทำไม ผมไม่มีความต้องการที่จะเอ่ยคำ คำนั้นออกมาเลย แม้แต่น้อย

ผมจำได้แม่นว่า ในครั้งหนึ่งแห่งการเวียนว่ายในวัฏสงสารนี้ ในร่มโพธิ์ ร่มไทร ในผ้ากาสาวพัตร์ ที่ห่มคลุมกายผมอยู่ หญิงสาวรูปงามนางหนึ่ง ผู้ซึ่งมีความผิดหวังอย่างยิ่ง ในแง่มุมของการดำเนินชีวิตเยี่ยงสามัญชน ที่ไม่เคยได้รับความสมหวังจากใครๆ ได้เดินผ่านเข้ามาด้วยความเศร้าสร้อย เข้ามาสู่สายตา ที่จ้องมองไปด้วยความเมตตา ได้เอ่ยปากถามถึงความทุกข์ และสาเหตุแห่งทุกข์นั้น แต่หญิงสาวผู้นั้นไม่ยอมตอบ เหมือนว่าเรื่องราวที่กำลังจะกล่าว จะไม่สามารถปิดบังฐานะของตนเองไว้ได้ แม้เพียงเธอจะได้ถวายดอกไม้ที่ได้เด็ดมาจากข้างทางในเบื้องหลัง เพื่อถวายให้ไว้เป็นธรรมทาน ผมก็ได้แต่รับไว้แล้วก็ให้พร ผมเห็นคุณก้มลงกราบ และอฐิษฐาน แม้ไม่รู้ว่าอะไร แต่ด้วยความปรารถนาดี แม้นไม่เคยมีความผูกพัน ผมจึงได้กำหนดจิตอฐิษฐานให้ผมได้พาคุณไปสู่ฟากฝั่งแห่งการหลุดพ้น โดยมีผมเป็นเสมือนเรือจ้างที่จะพาคุณข้ามแม่น้ำแห่งการเวียนไหว้ตายเกิดนี้ไป ให้ได้ ความผูกพันจึงถือกำเนิดขึ้นในบัดนั้น มันก็เพียงแค่เวลา เพียงเท่านั้น

ด้วยจิตที่ตั้งมั่นที่เกือบเข้าสู่สภาวะ สุญญัง นั้นแม้มิได้ขยับปากออกเสียง ก็กลายเป็นวาจาสิทธิ์บังคับทิศทางแห่งโชคชะตาชีวิตของตนเอง ให้คอยเกิดมาเพื่อร่วมทุกข์ ร่วมสุข กับคุณทุกชาติไป ตั้งแต่วันนั้น มาถึงวันนี้ ไม่มีวันไหนที่ผมจะดีใจและ ปลื่มปิติมากมายเท่านี้ ที่ในขณะนี้ผมได้เห็นคุณเริ่มมีการพัฒนาไปในหนทางเดียวกันกับผม ผมรู้ว่าสักวันหนึ่งคุณจะต้องทำได้อย่างแน่นอน และผมก็ไม่เคยเสียดายเลย ที่ได้สะสมภพ สะสมชาติ เพื่อมารับใช้กิเลสแห่งความหวังดีนี้ เมื่อยุคแห่งพุทธธรรมนาย ได้จบสิ้นลงไปแล้ว ผมก็จะทำนายต่อไป ว่าอีกไม่เกิน 3 ครั้ง เท่านั้น ที่ผมจะต้องไป และคุณก็จะต้องอยู่ต่อไปโดยไม่มีผม เพื่อปฏิบัติหน้าที่นี้ให้สมบูรณ์ คุณเคยอฐิษฐานอะไรไว้กับผมในวันนั้น ชาตินี้คุณก็อฐิษฐานเช่นนั้นอีก และต่อไปนี้ อีกนับเพียงสองชาติ ก็จะไม่แตกต่างกัน ไม่ใช่หรือ

Create Date : 30 ตุลาคม 2549		5 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2549 23:44:40 น.
Counter : 572 Pageviews.
Share Tweet