Group Blog |
รีวิว นวนิยาย กนกลายโบตั๋น เวียงกุมกาม รอยจาร และสัตยาภพ  กนกลายโบตั๋น ผลงานของหม่อมหลวงศรีฟ้า ลดาวัลย์ เรื่องราวของวิภาดา หญิงสาวผู้มีเชื้อสายราชนิกุลชาวไทย ที่ตกหลุมรักวูซูหลิน พี่ชายลูกพี่ลูกน้องชาวจีน ในช่วงที่จีนกำลังคลั่งลัทธิคอมมิวนิสต์อย่างหนัก ผู้เขียนได้บรรยายให้มองเห็นภาพอดีตของคนไทยและจีน ช่วงปี ๒๕๑๘ -๒๕๒๕ ได้อย่างชัดเจนด้วยภาษาอันงดงาม พาให้มองเห็นวิภาดา หญิงสาวผู้มั่นใจในตนเองและหยิ่งในศักดิ์ศรี เธอทำทุกอย่างเพื่อความถูกต้อง ขณะที่ต้องต่อสู้เพื่อความรัก วูซูหลิน ชายหนุ่มผู้เป็นลูกชายคนโตของคุณหญิงริ้วทองและวูซูเหลียงนั้น เป็นชายหนุ่มชาวจีน ผู้ใสซื่อ ทว่า คงลักษณะของความเป็นชายในฝันทุกกระเบียดนิ้ว อ่านแล้วอินค่ะ เรื่องราวไม่โลดโผน แต่ก็โรแมนติก น่าประทับใจ เป็นคนที่ชอบอ่านงานเก่าค่ะ ไม่ว่าจะ รัก บู๊ พีเรียด หรือการเมืองก็อ่านหมด ชอบบรรยากาศแนวคิด ที่ไม่เน้นแค่ขายอย่างเดียว หากลุ่มลึกและงดงามด้วยวรรณศิลป์อย่างแท้จริง  เวียงกุมกาม ของบรมครูแห่งบรรณพิภพ..ทมยันตี ชอบงานเขียนที่แทรกความเป็นไทยเอาไว้ ชอบความน่ารักของพญามังรายและนางอั้ว ยิ่งตอนพบกันในป่านี่บรรยายได้น่ารักมากเลยค่ะ ส่วนฉากท้าย ๆ คือตอนพญามังรายพานางปายโคกลับเมือง แล้วต่อมานางอั้วบวชชี สะเทือนใจมากมาย ทมยันตีได้ขอดเอาความรู้สึกเจ็บปวดของผู้หญิงมาได้อย่างลึกซึ้ง รอยจาร โดย ปราณธร บ่อยครั้งที่ธันย์นึกสงสัยว่าเหตุใดทุกครั้งที่สายลมพัดโชยเอากลิ่นดอกการเวกมาเตะจมูก เขามักจะเห็น ...ได้ยินในสิ่งที่อยู่เหนือประสบการณ์ของคนทั่วไป กระทั่งพานพบเธอ แม้เพียงชั่วลมหายใจ หากธันย์ก็รู้ว่าเธอคนที่ส่วนลึกแห่งวิญญาณเขาร่ำร้องปรารถนามาแสนนาน เธอผู้มีรอยปานสลักรูปแหวนที่โคนนิ้วนางข้างซ้ายตั้งแต่เด็ก ดั่งมีใครสลักไว้แสดงความเป็นเจ้าของแต่หนหลัง....รอยจาร ชอบอ่านค่ะ ถึงแม้นางเอกจะปรากฏกายช้าไปหน่อย แต่ก็ประทับใจค่ะ เพราะชอบแนวนี้อยู่แล้ว ผู้เขียนผูกเรื่องได้ดีทีเดียว ใครชอบอ่านนวนิยายพีเรียด เรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่น่าติดตามทีเดียว  สัตยาภพ....เป็นรีวิวจากเฟซบุ๊ค ของคุณ สร้อยสรวง แสนสุรศิลป์ค่ะ "สัตยาภพ" เขียนขึ้นเพื่อเล่าขานถึงตำนานบ้านเกิดเมืองนอนซึ่ง "น้ำฟ้า" ภาคภูมิยิ่งนัก ในฐานะลูกแม่ระมิงค์คนหนึ่ง หากที่มากกว่านั้นคือความรู้สึกผูกพันอย่างลึกซึ้งต่อถิ่นเกิด จน "สัตยาภพ" ได้ปรากฏขึ้นอวดสายตานักอ่านในบรรณพิภพ ความรักของตัวละครในเรื่องอย่าง "ระมิงค์ - แสนเสมา" และ "เจ้าจันทร์แว่นฟ้า - เจ้าศรีธรรมา" อาจถูกลบเลือนไปด้วยวันเวลากว่า ๔๐๐ ปี และไร้ร่องรอยแม้แต่การจารึกเป็นตัวอักษร ด้วยเมืองทั้งเมืองกลับกลายเป็นพิภพใต้ดินที่สุดปัญญาจะค้นหาหลักฐานทางประวัติศาสตร์ คงเหลือเพียงรอยจำในตำนาน หากกาลเวลาอาจหาญพร่าผลาญวิญญาณรักอันมั่นคง..ฤๅแม้กระทั่งสัตยาธิษฐาน...ได้กระนั้นหรือ ระมิงค์ สาวงามผู้หลุดเข้าไปสู่ประตูกาลเวลาสู่เวียงกุมกามเมื่อปี ๒๑๐๑ ได้พบรักกับแม่ทัพใหญ่ แสนเสมา ผู้หาญกล้าสละชีพเพื่อพ่อเมืองเช่น เจ้าศรีธรรมา หากความรักมิได้ตายไปในสมรภูมิรบ ด้วยดวงวิญญาณที่มั่นคงของคนทั้งคู่พร้อมสัตยาสาบานที่มีต่อกัน เจ้าจันทร์แว่นฟ้า แม่เมืองผู้งามยิ่งกว่าใครในแผ่นดิน ตัดรักเจ้าศรีธรรมาด้วยน้ำมือองค์เอง เพราะความสูญเสียจากภัยริษยาของ เจ้าม่านเหมย รักสามเส้าที่ไม่ว่าจะภพใดชาติใดก็ยังมีให้เห็นมิได้ขาด ด้วยมนุษย์นั้นหลงมัวเมาอยู่แต่กิเลสไม่รู้จบรู้สิ้น คำตัดรักจากใจที่คับแค้น...และคำรักจริงจากใจอันคงมั่น อย่างใดเล่าจะอยู่เหนือกาลเวลาและชนะทุกสิ่ง หากที่ยิ่งใหญ่กว่าความรักของหญิง-ชายนั้น คือความรักในแผ่นดิน ยอมตายแต่อย่าหมายแผ่นดิน!! สัตยาภพได้ฉายภาพประวัติศาสตร์ครั้งเวียงกุมกามเคยรุ่งโรจน์ด้วยความรุ่งเรืองทางวัฒนธรรมของบ้านเมือง จนถึงวันที่ต้องพ่ายแพ้ต่อกองทัพอันเกรียงไกรของพระเจ้าบุเรงนอง จนแม้กระทั่งความล่มสลายของเวียงซึ่งเคยยิ่งใหญ่ วังเจ้าวังนาย บ้านเรือน ผู้คน หายวับ !! ชีวิตที่ยอมพลีเพื่อบ้านเมือง เลือดที่หลั่งรินลงทาแผ่นดินนั้น เพียงเพื่อรักษาเอกราชไว้เพื่อชนรุ่นหลัง...มิใช่หรือ ? บุญ กรรม ชะตาบันดาลได้ทุกสิ่ง หากยิ่งไปกว่านั้นมนุษย์นี่เองที่กำหนดชะตาอันเหนือกาลเวลา หลายครั้งที่จิตใจมนุษย์นั้นมีอำนาจเสียยิ่งกว่าอำนาจใดในโลกหล้า !! นอกเหนือจากความเป็นล้านนาที่ปรากฏในเนื้อเรื่องอย่างชัดเจนแล้ว ตำนาน ประวัติศาสตร์ อีกทั้งความรัก "น้ำฟ้า" ก็นำมาเล่าให้เราฟังอย่างค่อยเป็นค่อยไป หากแต่แจ่มชัด ชวนให้ค่อยเดินตามไปแม้ในความมืด ด้วยไม่รู้หนทางข้างหน้า แต่กระนั้น...ก็ยังมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ เจ้าศรีธรรมา เจ้าจันทร์แว่นฟ้า เจ้าม่านเหมย แสนเสมา ระมิงค์ พร้อมที่จะบอกเล่าเรื่องราวเหล่านั้นให้ท่านฟังใน...สัตยาภพ
|
ผู้หญิงเลือดเย็น
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ใครเล่นเฟซบุ๊คไปคุยกันได้ ในแฟนเพจ "บ้านน้ำฟ้า"นะคะ Friends Blog
Link |
||||||||||||
