|
"ตา!" แขกผู้มาเยือนคนแรกหันขวับไปมองเสียงเรียกของชายผู้แขกไม่ได้รับเชิญคนที่สอง แม้ปริตาจะไม่ได้แจ้งแก่ชายหนุ่มว่าตนจะมุ่งหน้าไปที่ใด อาศรก็เข้าใจได้ว่าสถานที่สำหรับคนห่างถิ่นอย่างเธอคงมีไม่กี่ที่ เมื่อตรวจสอบดูว่ามีทรัพย์สินใดของปราชญ์หทัยยังหลงเหลืออยู่บ้าง ก็เข้าใจได้ไม่ยากว่าเธอน่าจะมาที่คฤหาสน์หลังนี้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดสำหรับเขาคือการมาเยือนของกันตา ว่าที่คู่หมั้นสาวซึ่งกำลังจะหมั้นหมายกันในปลายปีนี้เอง กระทั่งคนสติสัมปชัญญะดีอย่างปริตาเองก็ยังอดตั้งตัวไม่ติดมิได้ แต่เธอก็คืนสู่ความสงบโดยเร็ว ยิ้มแก่คนทั้งสองซึ่งบัดนี้กำลังมองกันด้วยความฉงนทั้งคู่ "น่าอายจัง ฉันเรียกคนมาทำความสะอาดแล้วนะคะ เอาไว้วันหลังจะเชิญมาชมตอนที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วดีกว่าค่ะ" อาศรเดินเร็วๆ เลยกันตาไปจับมือปริตาไว้ มองทอดมายังร่างของกันตาที่ยังตั้งตัวไม่ทันกับการมาเยือนของคนสองคนที่ไม่คาดคิดว่าจะมาพบกันได้ แต่เธอก็เข้าใจความหมายของมือนั่นเป็นอย่างดี ปริตาขยับตัวอย่างอึดอัด ก่อนจะดึงมือออกภายในครั้งเดียว เธอจงใจเดินเลี่ยงไปสองสามก้าวเพื่อแสดงระยะห่าง "พวกคุณ..." กันตาพยายามจะพูดถึงความสัมพันธ์ แต่เสียงของเธอก็แห้งแล้งเกินกว่าจะสามารถ ได้แต่ขยับปากที่ไร้เสียงเล็ดลอดเพียงเท่านั้น "ผมว่าจะพาเธอไปด้วยกัน เพื่อไปหาคุณอยู่พอดีเลยครับ คุณกันตา" อาศรว่าเป็นการเป็นงาน "ผมมีคนรักอยู่แล้วครับ การแต่งงานกับคุณ...คงจะเป็นไปไม่ได้" กันตาหน้าซีดลง "เป็นไปได้สิคะ เพราะความสัมพันธ์พวกนั้นเป็นแค่ 'อดีต' " ปริตาเน้นเสียง ณ สองพยางค์สุดท้ายอย่างหนักแน่น "ฉันยินดีต้อนรับพวกคุณทั้งสองค่ะ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลาเหมาะเท่าไหร่ คุณอาศรคะ กลับไปกับว่าที่คู่หมั้นของคุณก่อนเถอะนะคะ" "ตา..." เธอหันหน้ามาเผชิญกับเขาตรงๆ ดวงตาสบดวงตา ความจริงจังเข้าสู้คำวิงวอน "เมื่อครู่คุณบอกว่าจะพาฉันไปพบเธอเพื่อยกเลิกพิธีงานหมั้น นั่นไม่ได้อยู่ในความสมัครใจของฉันเลยแม้แต่นิดเดียว คุณอาศรคะ กลับไปเถอะค่ะ" "แต่...!" "คุณกันตา!" ปริตาวิ่งเข้าหาร่างที่ฟุบล้มลง ณ ธรณีประตูด้วยความตกใจ เธอหันไปหาอาศรที่วิ่งตามมาติดๆ "คงจะแค่ตกใจมากเกินไป คุณพาเธอกลับไปส่งบ้าน แล้วไม่ต้องพูดเรื่องอะไรของเราทั้งนั้น" "แต่..." "อย่าเห็นแก่ตัวได้ไหม คุณอาศร!" ปริตาถลึงตาใส่เขา คราวนี้ชายหนุ่มจึงเข้าใจว่าเธอเริ่มมีน้ำโหขึ้นมาจริงๆ แล้ว อาศรบรรจงช้อนร่างว่าที่คู่หมั้นกลับขึ้นไปบนรถ คว้ายาดมจากมืออดีตคนรักไปอังใกล้จมูกเธอ เมื่อพิศดูใกล้กันแล้ว กันตาก็หาใช่คนขี้ริ้วขี้เหร่อะไรไม่ กลับกัน ด้วยเชื้อสายตระกูลเก่า เธอมีความสวยหวานแบบกุลสตรีไทยแท้ๆ อย่างที่หาได้ยากยิ่ง ความบอบบางของเธอปรากฎไปทั่วทั้งกายา แลดูน่าทะนุถนอมระคนน่าสงสารยิ่งนัก หากคิดว่าเธอต้องมาเจอเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ น่าเสียดายนัก เพราะเขามีใจดวงเดียวที่อุทิศเพื่อหญิงสาวคนแรกผู้ต้องมนตร์สิเหน่หาภายใต้ร่มเงาแห่งสถานนอกเมืองนั่นเสียแล้ว หาไม่ ความงามของเธอคงยวนใจเขาไม่ยากเย็นเลยทีเดียว เขาหันมาหาปริตา "พวกคุณรู้จักกันหรือ?" หญิงสาวเกือบจะส่ายหน้า ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก "เพื่อนเรียนสมัยประถมฯ แน่ะ ไม่รู้มาที่นี่ได้ยังไง" เมื่อกล่าวออกไปก็อดวิตกมิได้ หาใช่ว่าข่าวลือเรื่องความสัมพันธ์เกินฉันเพื่อนของเธอกับอาศรแพร่กระจายจนกันตาบุกมาหาเธอหรอกรึ กันตาลืมตาขึ้นมาช้าๆ เธอมองชายที่กำลังดูแลตนอยู่ แล้วเลื่อนไปยังหญิงสาวที่อยู่ใกล้กัน เห็นสีหน้าเจื่อนๆ ของหล่อน แล้วขยับมือยื่นไปหมายจะเอื้อมไปแตะ หากแต่หล่อนกลับถอยหนี คนที่จับมือเธอไว้กลับเป็นอาศร ผู้ซึ่งกำลังมีสีหน้าทุกข์ร้อนอยู่นั่นเอง ความวิตกของเขา ปริตาสามารถเข้าใจได้ เธอรู้สึกยินดีอย่างยิ่งที่เขาคงจะทราบแล้วว่าการกระทำบุ่มบ่ามของตนเองจะส่งผลเสียแก่ใครได้บ้าง กันตาหันมาหาอาศรช้าๆ พวกคุณ
ผมขอโทษ อาศรเอ่ย ผมแค่ไม่อยากปิดบังคุณ พวกคุณ
รักกัน? ปริตาชิงตัดบทริมฝีปากที่เกือบจะส่งผ่านคำพูดสำเร็จ เปล่าค่ะ นั่นแค่เรื่องในอดีต ไม่ใช่อดีต อาศรย้ำหนักแน่น เขาปล่อยมือกันตาช้าๆ ขอโทษด้วยนะครับ ตาเลิกกับผม เพราะการหมั้นของเราสองคน แต่เธอไม่ใช่อดีต ไม่เคยเป็นอดีตเลยสำหรับผม ความคิดของกันตาหมุนวนชวนให้วิงเวียนอีกครั้ง หากเธอยอมปล่อยมือตอนนี้ ปริตาคงจะสมรักกับอาศร ว่าที่คู่หมั้นของเธอ แต่เธอจะเหลืออะไรเล่า ตระกูลของเธอจะเหลือสิ่งใดเล่า เธอไม่มี แม้แต่โอกาสเดียว ไม่ว่า เรื่องอะไรก็ตาม เธอโอนอ่อนเสมอ แต่สำหรับเรื่องนี้เท่านั้นที่ความเจ็บช้ำของเธอประดังประเดเข้ามาเกินกว่าจะโน้มลงได้ เธอยันตัวขึ้นช้าๆ ยืนอย่างมั่นคง ประจันหน้ากับชายหนุ่ม ผู้ซึ่งบัดนี้กำลังมองเธอด้วยสายตาไม่เข้าใจ แล้วดิฉันล่ะคะ? คุณกันตา
เขาเรียกนามของเธออย่างจนปัญญา แล้วฉันจะได้อะไรจากการเสียสละให้คุณงั้นหรือ? ดวงตาของเธอจ้องมองลึกเข้าไป มันเต็มไปด้วยความเศร้าระคนเจ็บปวด เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่คุยกัน ฉันคงไม่มีสิทธิ์ยอมหรือไม่ยอมอะไรให้คุณ จริงไหม? คุณกำลังพูดถึงการแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักอยู่นะ! ฉันไม่มีวันได้แต่งงานกับคนที่ฉันรัก! การแต่งงานกับคุณคือทางออกของทุกคำตอบ คุณไม่เข้าใจหรือ! คุณกำลังใช้ทั้งชีวิตเพื่อสิ่งนี้นะ อาศรย้ำ เราต่างแลกเท่ากันทุกอย่างล่ะค่ะ กันตาเอ่ยหนักแน่น เธอหันไปหาปริตาโดยไม่ได้พูดอะไร แล้วจึงเดินกลับไปที่รถของตนเพื่อออกจากสถานการณ์อันน่ากระอักกระอ่วนนี้ ปริตามองรถของเธอ กันตาเปลี่ยนไปเยอะทีเดียว เธอกล่าวสั้นๆ ผม
ไม่คิดว่าเธอจะมีมุมแข็งๆ แบบนี้ด้วย ผู้หญิงมีทุกคนค่ะ เธอค้อน แม้ใจหนึ่งจะแอบแวบไปบ้างกับปฏิกิริยาของเพื่อนรักสมัยประถมศึกษา ซึ่งอยู่ข้างกันมาตลอด แต่ความห่างไกลห่างกันก็ช่วยบรรเทาความรู้สึกนั้นให้น้อยลงโขทีเดียว
"นึกว่าแกตายไปแล้วเสียอีก" คุณศจีทักลูกชายเพียงคนเดียวที่กลับบ้านมาครั้งแรกในรอบสามปี โดยมีกิตติกา ผู้เป็นน้องสาว เหลือบมองด้วยความอ่อนใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารเช้าต่อไป ปลายภพคือลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน เดิมที เขาควรจะสืบทอดกิจการในเครือของครอบครัวต่อจากผู้เป็นมารดา หากไม่เร้นกายหนีหน้าไปตั้งแต่มัธยมศึกษาปีที่หก คุณศจีเธอก็ใจเด็ดเกินร้อย เมื่อลูกไม่รักดีไม่ยอมมาสืบทอด เธอก็ไม่ตื๊อไปตาม ปลายภพที่มีเงินจากหุ้นในส่วนของตนจึงไม่เดือดร้อนกับการกระทำของมารดานัก "นึกยังไงถึงกลับบ้านมาคะ? แฟนเกย์ของพี่ภพเขายอมปล่อยกลับมาแล้วหรือ น้องคิดว่าจะได้เจอพี่ภพอีกทีก็ตอนรับขวัญลูกเสียอีก" ปลายภพเลิกคิ้ว "มีแฟนแล้วรึเรา? ไม่ส่งข่าวไปบอกบ้าง" กิตติกาค้อนขวับ ไม่ว่าอะไร นั่งรับประทานอาหารต่อไป หลังจากปลายภพหนีไป คนที่คอยแบกกิจการร่วมกับคุณศจีสองคนก็คือเธอ ตัวคุณศจีไม่เข้าประชุมเช้านี้ไม่เป็นไร แต่ตัวเธอหนีไม่ได้ จะให้เสียเวล่ำเวลาทักทายพี่ชายนานคงไม่ดี หลังเสร็จข้าวคำสุดท้าย หญิงสาวจะเดินปลิวลมหายไปหน้าประตูบ้าน ไม่ทันไรดีก็ได้ยินเสียงรถยนต์คู่ใจขับออกไปจนเงียบลงอีกครา "กินข้าวมาแล้วหรือยังล่ะ เรา" คุณศจีว่าเองก็ถอนหายใจเอง "กินแล้วสินะ ไม่งั้น ตาหนูนั่นคงไม่ยอมปล่อยกลับมาหรอก" ล่องลอยไม่รู้จักปลายภพ แต่แม่ของปลายภพรู้จักล่องลอย มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เธออุตส่าห์ชวนลูกชายตัวดีมานั่งรับประทานด้วยกัน แต่ฝ่ายนั้นกลับตอบปฏิเสธเพราะถูกคนในความดูแลยัดข้าวมาเสียเต็มที่ เพราะดีใจที่คิดว่าปลายภพมีเพื่อนให้คบหากันเสียที หลังจากคบฟ้าคบฝนต่างเพื่อนมานาน "เออ! แล้วคิดยังไงถึงกลับมาหาแม่ล่ะ? เกิดระลึกได้ว่าตัวเองมีครอบครัวรึไง?" "พอดีเจอคนที่ทำให้คิดถึงขึ้นมาน่ะครับ" ปลายภพนั่งลง "คุณแม่รู้จักกับครอบครัวปราชญ์หทัยเขาไม่ใช่หรือครับ?" คุณศจีไม่ต้องเสียเวลานึกก็นึกออก "คุณปาลิตาเธอเคยเป็นแขกบ้านเรานี่นะ แม่น่ะชอบนิสัยใจคอเธอดี ในวงสังคมก็มีไม่กี่คนหรอกที่จะจริงใจนับเป็นมิตรกันได้สักคน เอ้า ว่าไงล่ะ? เธอมีอะไรงั้นหรือ?" "พบเจอลูกสาวเธอด้วยครับ หน้าเหมือนแม่เปี๊ยบเลย" คุณศจีหัวเราะร่วน "ยัยหนูคนนั้นน่ะหรือ แม่ไม่ค่อยได้เจอแกเลย โตขนาดไหนแล้วล่ะนี่ เอ๊ะ นี่แกกลับเมืองไทยแล้วหรือ? กับคุณปาลิตานั่นน่ะหรือ? สงสัยเมืองไทยจะได้มีข่าวใหญ่ คุณปาลิตาเธอน่ะคนดี แต่ถือยศถืออย่าง ถือหน้าถือตา ถ้าเธอกลับมา แปลว่าต้องมีของดีไว้ตอกหน้าพวกใจต่ำปากจมโคลน" "จะกลับหรือเปล่า ผมก็ไม่ทราบครับ ผมเจอแต่ลูกสาวเธอ พอดีเห็นชื่อกับหน้าคุ้นๆ ไปนั่งนึกอยู่วันสองวันก็นึกออกว่าน่าจะเป็นลูกสาวคุณปาลิตาเธอ" คุณศจีคิดแล้วก็เกือบจะทอดถอนใจ ถ้าคุณปาลิตายังนิสัยเหมือนเดิมล่ะก็ รอหล่อนติดต่อมาเองจะดีกว่า ไม่รู้หล่อนกลับมาคราวนี้จะกลับมายังไง แต่หล่อนคงจะทราบว่าเธอยังเป็นมิตรที่พูดคุยได้เสมอ สมัยที่เกิดเรื่องใหม่ๆ ใครๆ ก็รู้ว่าคิดจะมาคุยซุบซิบหรือขุดคุ้ยหาเรื่องเสียๆ ของหล่อนนั้น อย่าได้มาเสียเวลากับคุณศจีทีเดียว เธอไม่มีปริปากอะไรออกมาสักคำ แต่แล้วคุณศจีก็เกิดระลึกขึ้นมาได้ ว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ยังหลักลอย ไม่มีสาวคนไหนจะให้มั่นได้สักที ถ้าเหมือนคุณปาลิตา ก็แปลว่าสวยน่ะสิ? ถ้าไม่รู้ทันมารดาก็อย่ามาเรียกว่าบุตรชายจอมขบถเลย ปลายภพดักทางอย่างรู้ทัน เห็นเธอกำลังมีติดพันกับคนรัก ไม่เหมาะจะแทรกนะครับ คนมาตรฐานสูงอย่างคุณปาลิตาเลือกคู่ครองให้ลูกสาวยังไง บอกมาหน่อยซิ คุณศจีหูผึ่ง ปลายภพนึกถึงเหตุการณ์ในสนามบิน ไม่รู้จะเริ่มอย่างไรให้ใกล้เคียงที่สุด ก็ลูกชายเจ้าสัวระลึกไงครับ คุณศจีเลิกคิ้วสูง สีหน้าใคร่รู้ ก็คนที่กำลังจะหมั้นนั่นล่ะครับ ต๊าย! เธอยกมือทาบอก ไม่ใช่วิสัยเธอเลยนะนี่ หรือจะวิสัยลูกสาวเธอ? ไม่ใช่ทั้งคู่ล่ะครับ ดูเหมือนจะเลิกราไปแล้ว แต่ฝ่ายชายยังตามตื๊อเธออยู่ เธอดูหนักแน่นดีนะครับ คงไม่โผล่ไปถามหาความรับผิดชอบในงานใครแน่ งั้นก็ดี คุณศจีถอนหายใจเฮือก ก่อนจะเหลือบมองบุตรชายอีกครา สนไหมล่ะ? เขายิ้มเรี่ยๆ อย่าดีกว่าครับ แกไม่มาสืบทอด ก็ผลิตคนสืบทอดทดแทนให้ฉันเสียสิ คุณศจีว่า น้องสาวเรานั่นก็ยังหาแฟนไม่ได้ นี่ตาภพ แกคงไม่ได้เป็นเกย์อย่างที่ยัยติกาว่าหรอกใช่ไหม? โอ๊ย ฉันละปวดหัว อุตส่าห์สร้างธุรกิจมาตั้งหลายพันล้าน แต่หาหลานสักคนยังไม่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ปลายภพกระเซ้าอยู่ในที ผมจะหาทางหาแฟนให้ติกาเอง แล้วแกล่ะ? ประเทศนี้ยังจดทะเบียนเพศเดียวกันไม่ได้นี่ครับ ตาภพ! คุณศจีอุทานเสียงสูงปรี๊ด ผมล้อเล่นหรอกครับ เราเคยมีสัมพันธ์แบบนั้นกันเมื่อไหร่ คุณศจีควักยาดมขึ้นอังจมูก โอย อย่าเชียวนะ อายุบรรลุนิติภาวะหรือยังเนี่ย แกจะเป็นเกย์เป็นตุ๊ดเป็นแต๋วก็เชิญเถอะ แต่ถ้ามีข่าวลงหน้าหนึ่งว่าลูกชายคุณศจีล่วงเกินทางเพศเยาวชนเมื่อไหร่ล่ะก็ ฉันตัดหางปล่อยวัดแกแน่ อย่าได้ริลองเชียว เมื่อเห็นท่าทางอ่อนระโหยโรยแรงของมารดา ปลายภพก็เริ่มคิดว่าเรื่องล้อเล่นของเขาคงจะสมจริงมากเกินควรเสียแล้ว
| Create Date : 24 พฤษภาคม 2559 |
|
2 comments |
| Last Update : 1 มิถุนายน 2559 2:02:23 น. |
| Counter : 752 Pageviews. |
|
 |
|
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ 
