แดนซากุระ...ความทรงจำในวันเก่า

ชีวิตที่ยุ่งเหยิง วุ่นวาย จนทำให้คนเราทุกวันนี้ดูเหมือนแทบจะไม่ได้หยุดพักผ่อน ภารกิจที่วิ่งเข้ามาตลอดจนทำให้กายและใจเหนื่อยล้า...เราเองแทบอยากจะให้โลกหยุดหมุนชั่วระยะหนึ่ง ขอหยุดทุกอย่างให้ได้พักไม่มีการเคลื่อนไหว...ยิ่งช่วงนี้ใกล้ปีใหม่ ดูเหมือนอะไร ๆ จะเร่งรีบให้เสร็จ ๆ ก่อนหยุดเทศกาลส่งท้ายปีเก่า เฮ้อ! ช่างเหนื่อยเสียนี่กระไร....คริสมาสต์ปีนี้ เราเองก็วิ่งวุ่นกับการสะสางงานจนไม่มีเวลา ที่จะไปสังสรรค์กับเพื่อน ๆ กว่าจะกลับเข้าบ้าน ก็ทำเอาเราแทบลากขาเดินเข้าบ้าน....
....เสียงโทรศัพท์ดังเข้ามือถือในขณะที่เราแบกสัมภาระเข้าบ้าน เบอร์ที่ไม่รู้จัก กว่าจะรับสายเพราะของเต็มมือทำเอาเกือบจะรับไม่ทัน.....เสียงตามสายทำให้เรารู้สึกปิติยิ่งนัก คนรักในอดีต ที่วันนี้เรากลายเป็นเพื่อนรักกัน โทรมา......เค้ากับฉัน เราอยู่กันไกลเหลือเกิน ...... ในยามนี้เราส่งความรู้สึก ดี ๆ ให้กันผ่านทางสายโทยศัพท์ สืบเนื่องจาก 10 ปีที่แล้ว ......
.....ฉันและเขา เรารักกัน ฉลองปีใหม่ด้วยกันกับเพื่อน ๆ เค้าที่เปียโนบาร์ริมแม่น้ำที่คิวชู
.....บรรยากาศในร้านสุดแสนน่ารัก ร้านเล็กมาก มีแค่ 3-4 โต๊ะ วันนั้นมีลูกค้าประมาณ 8-9 คน รวมมาม่าซัง เจ้าของร้านกับนักเปียโนก็คงประมาณไม่เกิน 12 คน
......นักดนตรีบรรเลงเพลงสุดแสนโรแมนติก my way โดยมีเค้าเป็นผู้ร้องเพลงนี้มอบให้เรา
…..เราทุกคนในร้านพูดคุย ทักทายกัน ด้วยบรรยากาศเป็นกันเอง .....ค่ำคืนนั้นช่างมีความสุขเสียนี่กระไร
..... .และในคืนนี้ ผ่านมา 10 ปี เค้าและเพื่อนกลุ่มเดิม ไปฉลองที่นี่อีกครั้ง .... ในวันนี้ที่ไม่มีเราอยู่ที่นั่น เค้าโทรหา เราหยอกล้อกันสนุกสนาน และยังได้คุยกับเพื่อนเก่าของเค้า ทำให้เรามีความสุขเหลือเกินเมื่อย้อนนึกถึงวันเก่า ๆ ......เรา จบบทสนทนาด้วยคำว่าคิดถึงเหลือเกิน ที่มอบให้แก่กัน
.....เราคิดถึงเค้า และเชื่อว่าเค้าก็คิดถึงเราจริง ๆ.....ความรักระหว่างเรา แม้จะอยู่ไกลกัน ในวันนี้และวันไหน แต่ความทรงจำ ยังคงอยู่ในใจไม่ลืมเลือน......เราหายเหนื่อยแล้วล่ะสำหรับวันนี้ วันที่แสนดี มีความสุขจัง

Create Date : 27 ธันวาคม 2550		5 comments
Last Update : 27 ธันวาคม 2550 8:41:29 น.
Counter : 435 Pageviews.
Share Tweet