สับสน..เครียด..เศร้า

สับสน..เครียด..เศร้า   สามคำที่ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่หายไปจากชีวิตตลอด 1 ปีที่ผ่านมา

สับสน..ที่ว่าฉันยังยืนอยู่บนโลกนี้ทำไม....

เครียด..ที่ต้องเผชิญหน้ากับโลกอันแท้จริงตามลำพังอีกครั้ง....

เศร้า..ที่ต้องเหงาเพียงคนเดียวกับอดีตที่ยากลบเลือน....

ปิดเทอมที่ผ่านมา ทุกครั้งกลับบ้าน แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกับทุกครั้ง

ปิดเทอมครั้งนี้กลับต้องอยุ่หอ เฮ้อ..อยุ่กับความรู้สึกที่เหมือนไม่เหลือใคร

จา 1 ปีแล้วสินะที่เรากับแม่ไม่ได้พูดกัน เพราะอาราย ??  ตัวเราเท่านั้นที่รู้

ทั้งๆๆที่เราไม่ควรจะทำ แต่สิ่งเหล่านั้นก็ไม่เคยลบเลือนในความรู้สึกเลย

ก็อย่างที่ใครๆเค้าพูด ความรู้สึกเมือเสียไปแล้ว มันยากที่จะกลับคืนมา

ไม่อยากเป็นคนมี ทิฐิ แต่กลัวใจตัวเองกลัวกลับไปแล้ว จะเกิดเหตุการณ์เดิมอีกๆ

ไม่อยากกลับไปแล้วต้องไปทะเลาะกับแม่ เพราะความระแวง เพราะความไม่เอาไหนของเราอีก

ทุกวันนี้ยังคงเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ยังคงมีน้ำตาอยู่ทุกครั้ง

ในวันที่เราเสียใจ วันที่เรามีความสุข ความทุกข์ ก็ไม่สามารถที่จะระบายให้ใครฟังได้

เหมือนตัวเองอยู่บนโลกใบนี้เพียงคนเดียว ผู้คนมากมายแต่กลับเหมือนอยู่คนเดียว

ก็ได้บอกกับตัวเอง “คงมีสักวันเราคงผ่านเรื่องเหล่านี้ไปได้”

Create Date : 27 มีนาคม 2552		2 comments
Last Update : 27 มีนาคม 2552 2:35:13 น.
Counter : 210 Pageviews.
Share Tweet