เสกสรรปั้นรัก (คิวปิดเชฟ) ทดลองอ่าน

เสกสรรปั้นรัก (คิวปิดเชฟ) (ทดลองอ่าน)
 

บทนำ

‘หญิงสาวผมยาวในชุดนอนผ้าเนื้อนิ่มสีขาวพลิ้วยืนคว้างอยู่ท่ามกลางหมอกขาวละเอียด ดวงตาคู่เรียวพยายามมองสำรวจไปรอบ ๆ หากไม่เห็นว่าสิ่งรอบตัวเป็นอย่างไรแน่ เหลียวไปทางไหนมีแต่สายขาวขุ่นเย็นชื้นปกคลุมอยู่ทั่ว เธอมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรไม่แน่ใจ และหลังจากยืนงงอยู่ชั่วขณะ เท้าของหญิงสาวเริ่มพาก้าวเดินไปตามเส้นทางที่เห็นเลือนรางเบื้องหน้าอย่างลังเลและไม่มั่นใจ อาศัยเสียงดนตรีท่วงทำนองสูงต่ำฟังไพเราะแปลกซึ่งแว่วกังวานมาจากที่ไหนสักแห่ง
เป็นเพื่อนกลบความหวาดหวั่นในหัวใจ

ทุกย่างก้าวเหยียบลงบนพื้นนุ่มจมเท้าราวกับผืนพรหนา...หญิงสาวก้มลงตั้งใจเพ่งมองจึงได้เห็นว่าตนกำลังยืนอยู่บนเส้นทางปูลาดด้วยกลีบดอกไม้ กลิ่นหอมอบอวลแทรกกำจายอยู่รอบตัว เป็นสถานที่แปลกจริง ๆ

เธอมาทำอะไรที่นี่...?

หญิงสาวย้ำถามในความคิด รู้สึกคล้ายกับมีอะไรสักอย่างทำให้เธอต้องก้าวเท้าต่อไปเรื่อย ๆ มีอะไรบางอย่างกระตุ้นให้เธอต้องติดตามค้นหา

ในช่วงที่สับสนกับความคิดอยู่นั้น จู่ ๆ แสงสีรุ้งได้ผ่านวูบเข้ามากระทบสายตา เกือบพร้อมกับเสียงหวีดของวัตถุแหวกอากาศดังขึ้นในฉับพลัน วัตถุหนึ่งกำลังพุ่งตรงมาที่เธออย่างรวดเร็ว!

หญิงสาวชะงักฝีเท้าลงยืนนิ่งเบิ่งมองรัศมีที่ปรากฏ กะทันหัน ณ เบื้องสูงอย่างตื่นตะลึง

ไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด เพราะเพียงเสี้ยววินาทีแห่งความตะลึงพรึงเพริดนั้น เธอสัมผัสถึงความกดดันบางอย่างเสียดแทงเข้าตรงหัวใจอย่างฉับพลันทันทีทันใด!!

หญิงสาวผวาพรวด ความเย็นยะเยือกแผ่ไปทั่วสรรพางค์กาย
ตัวสั่นเทิ้มจนต้องทรุดกายลงนั่งกองอยู่บนพื้นนุ่มของกลีบดอกไม้ ทรมานกับความหนาวยะเยือกอยู่ชั่วครู่ก่อนความหนาวเหน็บจะแปรเป็นอุ่นซ่านขึ้นทีละน้อย

ท่วงทำนองของเสียงดนตรีไพเราะเปลี่ยนแปลกไปจากตอนแรก มีเสียงระฆังดังก้องกังวานไปทั่ว แต่แล้ว...ฉับพลันนั้นเอง
เสียงระฆังพลันเปลี่ยนเป็นเสียงหวีดหวิวแทรกด้วยคลื่นความถี่สูงบางอย่างเป็นความถี่อันเกินกว่าโสตประสาทของมนุษย์จะได้ยินและเข้าใจได้ ทว่าประหลาดนักที่หญิงสาวกลับสามารถฟังเข้าใจในความหมายของเสียงสูง ๆ ต่ำ ๆ นั้นได้ในทุกคำ

มันเป็นกระแสเสียงทรงอำนาจ กำลังแสดงความโกรธกริ้วของอิสตรีผู้หนึ่ง!

‘บังอาจนัก! เจ้าพลาดได้ยังไงบาซาร์! ศรนี้เพื่อดาจาน่าเท่านั้น
แล้วนางมนุษย์ผู้นี้มาจากไหน เข้ามาถึงนาเลห์ได้ยังไง ไล่มันไปเดี๋ยวนี้!’

‘ได้โปรดอภัยให้ข้าด้วยท่านมหาเทวี นางคนนี้พลัดหลงเข้ามาขวางทางศรของข้าพอดี ข้าจะรีบหาทางแก้ไขทันที’

‘แน่นอน เจ้าต้องรีบแก้ไขโดยเร็วที่สุด ขัดขวางอย่าให้นางมนุษย์ผู้นี้ได้สมรักกับจาวาฮาร์หลานของข้าโดยเด็ดขาด
จะมีเพียงดาจาน่าเท่านั้นที่คู่ควรกับจาวาฮาร์ จงจำไว้...อย่าให้ผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่สองไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่มีที่ยืนอยู่ในนาเลห์อีกต่อไป!’

จากนั้น...ทุกสิ่งทุกอย่างกลับเลือนรางลง แล้ววูบวับหายไปจากภวังค์นิทราของหญิงสาวราวกับถูกปิดสวิตช์ในทันทีทันใด

บทที่ 1 ดวงคนไม่มีเนื้อคู่

“แน่นอนค่ะ ถึงบริษัทภครมตีของเราจะเพิ่งก่อตั้งได้ไม่นาน
แต่เรามีทีมงานผู้ให้คำปรึกษาส่วนตัวระดับมืออาชีพที่มีประสิทธิภาพสูง ดูได้จากสถิติผู้ใช้บริการและคู่แต่งงาน มีมากเกินสามร้อยคู่ภายในปีเดียว เนื่องจากเรามีการทำงานอย่างเป็นขั้นตอน ตั้งแต่การลงทะเบียนออนไลน์ผ่านเว็บไซต์ของเรา นัดวันสัมภาษณ์ทำแบบทดสอบให้เราได้รู้จักคุณ เพื่อทราบสเปคของคนที่คุณต้องการ และเมื่อเราเลือกคนที่น่าจะใช่สำหรับคุณได้แล้ว จากนั้นจะจัดนัดเดท เพื่อให้คุณทั้งสองได้มีโอกาสทำความรู้จักกันมากขึ้น ขั้นสุดท้ายคือการติดตามผล ช่วยในการพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขาหรือเธอต่อไป...แน่นอนค่ะ...ถึงบริษัทของเรา...”

เสียงหวานเจื้อยแจ้วลอยลมมากระทบหู
ทำให้ร่างสูงสง่าของผู้ที่ก้าวออกจากตัวบ้านและกำลังจะเดินเลยไปทางประตูรั้วอัลลอยด์ด้านหน้าต้องชะงักฝีเท้า พลางเหลียวไปมองยังมุมสวนหย่อมทางด้านหนึ่งของตัวโฮมออฟฟิศ เห็นเจ้าของเสียงกำลังนั่งอยู่บนชิงช้าสำเร็จรูปทำด้วยวัสดุไม้เทียม โครงหลังคาชิงช้าปกคลุมด้วยพันธุ์ไม้เลื้อยระย้าสวยงาม พื้นปูลาดด้วยหินธรรมชาติแผ่นใหญ่
แต่งรอบบริเวณด้วยพรรณไม้ดอกไม้ใบหลายชนิดอย่างลงตัว

ดวงหน้าคมเค้าโครงหน้าตาอย่างลูกผสมไปทางอิตาเลี่ยน ตาคมสีน้ำตาลอ่อน ผมหยักศรก ใบหน้ามีแนวหนวดเคราเขียวครึ้มจางๆ กำลังระบายรอยยิ้มในสีหน้า เมื่อเห็นหญิงสาวเจ้าของเสียงเจื้อยแจ้วแกว่งชิงช้าน้อย ๆ ในมือถือกระดาษปากกา สายตาไล่ตามตัวอักษรพร้อมกับอ่าน ดัง ๆ วนเวียนซ้ำอยู่หลายรอบอย่างต้องการให้จดจำ
“ไม่ต้องท่องทุกตัวอักษรอย่างนั้นก็ได้คุณ”
หญิงสาวหันขวับเมื่อได้ยินเสียงทุ้มห้าว สีหน้าคนทักประดับรอยยิ้มพราวแววตาปรากฏความขบขันไม่ปิดบัง
พอรู้ตัวว่ามีคนได้ยินในสิ่งที่ตัวเองท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง
วงหน้าที่ดูมุ่งมั่นตั้งอกตั้งใจชักจะเรื่อสีชมพูเก้อเขินไปทีเดียว
ความประหม่าเขินนั้นมาจากรู้สึกอายที่เผลออ้ำอึ้งตะลึงมองชายหนุ่มตรงหน้าแทบละสายตาไปไม่ได้เกือบอึดใจ เขาหล่อละลายใจขนาดนี้ผู้หญิงที่ไหนก็ต้องจ้องมอง จนเขากล่าวประโยคต่อไปนั่นแหละถึงได้รู้สึกตัว
“เชื่อผมเถอะ พอถึงเวลาต้องคุยกับลูกค้าจริง ๆ ไอ้ที่ท่อง ๆ ไว้ก็ลืมหมด”
“ฉัน เอ้อ...จิล...กลัวจะอธิบายไม่ถูกเวลาลูกค้าซักโน่นนี่น่ะค่ะ”
“จำแค่หลัก ๆ ก็พอครับ สิ่งที่คุณต้องทำคือพูดคุยซักถามลูกค้ามากกว่าให้เขามาถามเรา เราแค่พูดถึงที่มาของบริษัทสั้น ๆ เพื่อเสริมความมั่นใจในบริการแค่นั้นก็พอ”
“ขอบคุณที่ช่วยแนะนำค่ะ”
“แล้วนี่มาแต่เช้าเลยนะครับ”
ชายหนุ่มทักเพราะเวลาเริ่มงานคือเก้าโมงตรง แต่ตอนนี้เพิ่งจะแปดโมงครึ่ง
“วันนี้ทำงานวันแรก น่าจะมีงานที่ต้องศึกษาหลายเรื่องเลยรีบมาค่ะ”
ชายหนุ่มยิ้มกว้าง พูดล้อ ๆ “แสดงว่าที่มาเช้าเพราะวันนี้เริ่มทำงานวันแรก
ส่วนวันอื่นจะมาสายสินะ”
“เอ้อ...ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ”
หญิงสาวอึกอักรู้สึกเกร็งไปหมด ดูจากบุคลิก ลักษณะท่าทางสง่าผ่าเผย นอกจากคุณรามิลเจ้าของบริษัท แล้วผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นเจ้านายอีกคนตามที่ได้ทราบจากคุณรามิล เห็นเขายิ้มก็จริงแต่กลัวว่าจะโดนตำหนิว่าทำงานวันแรกก็จุ้นจ้านแอบนั่งชิงช้ารับลมเล่นในสวน
แทนที่จะเตรียมเริ่มต้นทำงานอยู่ที่โต๊ะประจำตำแหน่งอย่างที่พนักงานใหม่ควรทำ ข้างในมันเงียบนี่นา บรรยากาศที่ทำงานแบบโฮมออฟฟิศตกแต่งทันสมัย แต่นอกจากแม่บ้านที่มาเปิดประตูรับแล้วไม่เห็นมีใครสักคน
“ผมพูดเล่นหรอกน่า เห็นคุณมีความตั้งใจกระตือรือร้นน่ะดีแล้ว ตามสบายนะครับ จะนั่งเล่นอยู่แถวนี้ก่อนสักพักก็ได้ เข้าทำงานอย่าให้เกินเก้าโมงก็แล้วกัน อะไรไม่เข้าใจค่อย ๆ ศึกษาไป”
ร่างสูงผละจากไป แม่บ้านเปิดประรั้วรอไว้แล้วเขาขับรถออกไปได้เลย จิลรตีถึงกับผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอก

วันนี้เป็นวันแรกของการเริ่มต้นทำงานในบริษัท หญิงสาวเพิ่งเรียนจบปริญญาตรีทางวิทยาการคอมพิวเตอร์ หลังจากวิ่งหางานทำมาหลายบริษัทจนแทบท้อใจ  เพิ่งมีบริษัทจัดหาคู่นี่แหละที่รับเธอเข้าร่วมงาน ตอนแรกกะจะสมัครเผื่อไว้ เฉย ๆ
โดยคาดหวังงานในบริษัทใหญ่อีกแห่งหนึ่ง แต่ปรากฎว่าบริษัทนั้นเงียบหายไปเลย ขณะที่ภครมตีเรียกตัวมาสัมภาษณ์แล้วเธอก็ได้งานในเวลาต่อมา อาจไม่ตรงใจนักแต่ยังดีกว่าตกงานต่อไป
เท่าที่ฟังจากวันสัมภาษณ์ หน้าที่ของเธอคือประสานกับลูกค้าในเบื้องต้น คอยดูแลเว็บไซต์ลงข้อมูล เช็กและจัดตารางนัดร่วมกับยลนาถ ขณะที่ปานเทวีรับหน้าที่เรื่องการเงินและบัญชี ส่วนเทียนหอมเป็นเลขาของคุณรามิล ภีมเป็นเลขาของคุณเรนซี ส่วนแม่สื่อจะมีใครบ้างยังไม่เคยเห็น แต่รู้ว่ามีแม่สื่ออยู่หลายคน ทำงานลงพื้นที่ เป็นงานพาร์ตไทม์
ดูจากภายนอกบริษัทภครมตีหรือในอีกชื่อคือ อามอเร ไม่แน่ใจว่าเป็นภาษาอะไรแต่คุณรามิลบอกว่าหมายถึงคิวปิด
ไม่ได้เป็นบริษัทใหญ่โตมากนัก มีพนักงานประจำแค่ไม่กี่คนแต่มีพนักงานพาร์ตไทม์หลายคน แต่ถ้าพูดถึงฐานข้อมูลสมาชิกแล้ว เรียกว่าใหญ่ติดอันดับไม่แพ้บริษัทจัดหาคู่แนวหน้าทีเดียว ผู้ก่อตั้งคือสองพี่น้องรามิลและเรนซี อามอเร
พี่น้องคู่นี้มีนามสกุลอันมีความหมายถึงกามเทพ เจ้าแห่งความรัก รามิลก็แปลว่ากามเทพ มิหนำซ้ำยังมาจัดตั้งบริษัทจัดหาคู่อีกด้วย ประหลาดแท้!

วันนี้ยลนารถโทร.มาบอกว่าจะมาสาย เจ้านายไม่อยู่ทั้งคู่
ฝ่ายเลขาติดตามนายไปด้วยกันเหลือแต่หญิงสาวสองคนกับแม่บ้านอยู่โยงเฝ้าออฟฟิศ จิลรตีนั่งเท้าคางกับโต๊ะประจำตำแหน่ง ตามองปานเทวีเจ้าของร่างอวบแต่ได้สัดส่วนกำลังนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้บุหนังนุ่มอยู่อย่างสบายใจ ปากอิ่มเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่หยับ ๆ มือสองข้างชูขึ้นตรงหน้ากรีดนิ้วกางไว้ให้เล็บยาวที่เพิ่งจะทาสีแฟชั่นเสร็จจะได้แห้งสนิท พอรู้ตัวว่าถูกจับตามอง เจ้าหล่อนหันมาสะบัดเสียงถามวางมาดข่มน้องใหม่ทันที
“มองอะไรยะ ไม่เคยเห็นคนทาเล็บรึยังไง”
“ต้องเคยอยู่แล้วค่ะ แต่พี่ไม่กลัวเจ้านายว่าเอาหรือ”
นี่มันเวลาทำงานนะ ประโยคหลังต่อคำอยู่ในใจ
“ก็อย่าให้เห็นสิ ปกติคุณมิลคุณเรนชอบไปโน่นมานี่ไม่ค่อยอยู่หรอก”
พูดจบทำท่าห่อปากเป่าเล็บให้แห้งไว ๆ
“ว่าแต่ตัวเองเถอะ เล่นของอะไรบ้างหรือเปล่าเนี่ย”
พูดพลางส่งกระแสสายตาแบบไม่ค่อยเป็นมิตรข้ามโต๊ะ จิลรตีทำหน้างงไม่เข้าใจนัยคำพูดนั้น
“เล่นของอะไรคะพี่”
“จะบอกอะไรให้ก่อนหน้าที่เธอจะมาทำงานโทรศัพท์ดังกริ๊งกร๊างทุกวัน แล้วยังไง ตอนนี้สิสักกริ๊งยังไม่มีวี่แวว หน้าเว็บไซต์ก็เงียบกริบไม่มีงานเข้าเลย ฉันมาคิด ๆ ดูนะรู้สึกว่าเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เธอเริ่มมาทำงานนั่นแหละย่ะ”
คนพูดจีบปากกล่าวหา “สงสัยดวงเธอจะไม่ถูกกับงานคิวปิด”
อ้าว ไหงโทษกันอย่างนี้ล่ะคุณพี่ งานเข้าไม่เข้าไม่เห็นเกี่ยวกับดวงของเธอตรงไหน
จิลรตีคิดในใจอีกครั้งแล้วเกือบสะดุ้งเมื่อเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่โต้กลับมาราวกับล่วงรู้ความคิด
“จะบอกว่าไม่เกี่ยวกันไม่ได้ ดวงเธอมันขึ้นคานไร้คู่ออกอย่างนั้น
ไม่รู้คุณมิลรับเข้ามาได้ยังไง”
“เอ๊ะ...พี่เอาอะไรมาพูด มารู้อะไรเกี่ยวกับดวงคู่ของจิลไม่ทราบ” หญิงสาวทำเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง
“ฉันไม่รู้เธอเคยได้ยินหรือเปล่า
บริษัทบางแห่งจะเอาวันเดือนปีเกิดของคนที่มาสมัครงานไปตรวจดูว่าถูกโฉลกกับเจ้านายหรือเปล่า บางทีความสามารถดี ความรู้สูงแค่ไหน แต่ดวงข่มนายหรือเป็นอริกับเจ้านายเขาก็ไม่รับ”
“เพิ่งเคยได้ยิน มีอย่างนี้ด้วยหรือคะ...ถ้างั้นแสดงว่าคุณรามิลแอบเอาดวงจิลไปตรวจ?”

หญิงสาวเอ่ยถึงรามิลเพราะเขาเป็นคนสัมภาษณ์และตกลงรับเธอเข้าทำงานด้วยตัวเอง

“คุณมิลเขาไม่ยุ่งหรอก ฉันเองแหละเป็นคนตรวจดวงเธอ ถึงได้รู้ว่าเธอไม่มีดวงเนื้อคู่
ว้า...คนอะไรหน้าตาก็ดีหุ่นก็ดีไหงขึ้นคานได้”
ปานธิดาทำเสียงหมิ่น ๆ กราดสายตามองหญิงสาวผมยาวหยักศรกมัดรวบปล่อยเป็นพวงระย้าไว้ทางด้านหลัง สวมเสื้อยืดเกาะอกสีดำตัวในทับด้วยสูทเข้ารูปคอตั้งแขนยาวสีน้ำตาลอ่อนปลายแขนพับขึ้นชายเสื้อแยก ตัวเสื้อกระดุมหน้าติดกระเป๋าเฉียงเก๋ ๆ กางเกงยีนโทนสีฟ้าอ่อน
จิลรตีถูกมองด้วยสายตาดูถูกก็นึกขุ่นในใจ มันเรื่องอะไรเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่คนนี้มาหาว่าเธอจะต้องขึ้นคานในอนาคต
ถือวิสาสะมาผูกดวงคนอื่นเสียมารยาทจริง เธอเพิ่งอายุยี่สิบสามเท่านั้นเอง ชีวิตยังอีกยาวไกลมาหาว่าจะไม่มีเนื้อคู่ได้ยังไง คันปากยิบ ๆ คิดในใจแล้วเก็บไม่ได้ กำลังอ้าปากจะตอกกลับให้รู้ว่าเธออาจจะเซ่อซ่าซุ่มซ่ามไปบ้างในบางครั้ง
แต่อย่ามาคิดข่มกันเสียให้ยาก
คำพูดเตรียมรออยู่ตรงริมฝีปาก หากยังไม่ทันได้อ้าปากประคารม
พอดีมีเสียงกังวานจากโมบายตรงหน้าประตูดังขัดขึ้นเสียก่อน
ปานธิดารีบขยับตัวนั่งตรง สองสาวต่างวัยยุติการประฝีปากไว้ชั่วคราว
เหลียวไปมองตรงหน้าประตูเกือบพร้อมกัน บานประตูเปิดออกพร้อมการปรากฏกายของ
หญิงสาวแปลกหน้าผู้หนึ่ง จิลรตีเห็นเรือนร่างสูงระหงแต่งกายสะสวยภูมิฐาน ท่วงท่าสง่างามราวกับหญิงสูงศักดิ์แล้ว รู้สึกเหมือนกับตนเป็นเด็กกะโปโลไปในทันใด 


บทที่ 2 คงลืมหาคู่ให้ตัวเอง

“สวัสดีค่ะ..ภครมตียินดีต้อนรับค่ะ”
ปานธิดาเปลี่ยนมาดได้อย่างฉับไวลุกขึ้นกล่าวต้อนรับกระฉับกระเฉงพร้อมกับกล่าวเชื้อเชิญแขกให้นั่งที่โต๊ะรับแขกในส่วนรับแขกด้านหน้าของห้องโถงนั้น

ความจริงเป็นหน้าที่ของจิลรตีที่จะต้องเป็นคนพูดคุยและประสานงานกับลูกค้า ส่วนปานธิดาดูแลทางด้านการเงินและบัญชี แต่เนื่องจากการที่จิลรตียังไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อน รามิลจึงสั่งให้ปานธิดาและยลนาถช่วยเป็นพี่เลี้ยงเทรนงานให้ก่อน

ปานธิดานั้นนอกจากจะไม่ค่อยสอนงานแล้วเวลาสอนยังติด
สปีดคือพูดเร็วกว่าปกติฟังแทบไม่ทัน และยังทำเหมือนจะยึดครองตำแหน่งไปซะเฉย ๆ อย่างตอนนี้ แทนที่จะประสานงานร่วมกับจิลรตี น้องใหม่จะได้ฝึกงานไปด้วย เจ้าหล่อนกลับโปรยยิ้ม พูดจาเชื้อเชิญต้อนรับแขกคนแรกของวันอย่างเป็นกันเองอยู่คนเดียว ผิดจากท่าฮึ่ม ๆ เมื่อครู่ลิบลับ
“เชิญนั่งค่ะ ติดต่อเรื่องอะไร นัดไว้หรือเปล่าคะคุณ”
ผู้หญิงคนนี้สวยมาก...จิลรตีคิดและมองเพลิน ลืมเรื่องขุ่นอารมณ์เมื่อครู่ไปสนิท

หญิงสาวผู้นี้นอกจากจะมีบุคลิกดีมีสง่าแล้ว รูปร่างก็ได้สัดส่วน
ผมยาวตรงเป็นมันดำขลับ จมูกโด่ง ตาคมทอแววเป็นประกายหวาน ผิวขาวน้ำนม ไม่ค่อยเหมือนคนไทยนัก นึกสงสัยว่าคนสวยขนาดเกินหน้าเกินตานางงาม ทำไมถึงเดินเข้ามาในบริษัทจัดหาคู่ได้

“ไม่ได้นัดไว้ค่ะ ฉันชื่อกรองมาลินทร์ เรียกกรองก็ได้ค่ะ”
เสียงหวานเป็นกังวานไพเราะ เอื้อนเอ่ยออกมาเป็นประโยคแรก
ชื่อเพราะจัง จิลรตีคิดอีก นั่งมองตาแป๋วอยู่
“จะให้ช่วยอะไรคะ”
“ฉันอยากให้ทางคุณช่วยจัดวันนัดเดทให้”
เสียงหวานชะงักไป เมื่อกาหลงแม่บ้านประจำออฟฟิศประคองถาดแก้วน้ำผลไม้และของว่างมาเสิร์ฟอย่างรู้หน้าที่
พอแม่บ้านถอยห่างไปแล้ว ปานธิดาย้ำถามคล้ายให้มั่นใจ

“หมายถึงว่าคุณกรองต้องการให้เราจัดหาคู่นัดที่ถูกใจใช่มั้ยคะ”
“ความจริงฉันมีตัวบุคคลอยู่แล้ว ไม่ได้ต้องการคนอื่นค่ะ
แค่อยากให้พวกคุณช่วยจัดการเรื่องนัดแรกระหว่างเราเท่านั้น”
“อ้อ อย่างนั้นหรอกหรือคะ” สีหน้าของปานธิดาแสดงความประหลาดใจ “เดี๋ยวนะคะ ขอทำความเข้าใจจุดประสงค์ก่อน…คือคุณกรองต้องการให้ทางเราติดต่อกับเพื่อนชายของคุณ
และดูแลเรื่องจัดนัดเดทแรก ถูกต้องมั้ยคะ”
“ค่ะ ใช่”
“ฉันมีคำถามค่ะ” จิลรตียกมือเป็นเชิงขออนุญาตในการขัดจังหวะ
กรองมาลินทร์หันไปมองหญิงสาวผู้นั่งประจำอยู่ที่โต๊ะทำงานห่างออกไปไม่ไกล
“เชิญเลยค่ะ คุณ...”
“จิลรตีค่ะ”
“ชื่อเก๋จริง”
“ขอบคุณค่ะ คือจิลคิดว่าทำไมคุณกรองไม่คุยกับเพื่อนชายคนนั้นตรง ๆ จะไม่ง่ายกว่าหรือคะ”
“ปัญหาอยู่ที่ฉันรู้จักเขา แต่เขาไม่ได้รู้จักฉันน่ะสิคะ”
“อ้าว?” สองเสียงอุทานเกือบพร้อมกัน
“อย่างนี้นี่เอง ที่แท้คุณกรองแอบชอบเพื่อนชายโดยที่เขาไม่รู้ตัว” จิลรตีสรุป
“นั่นล่ะค่ะ ถูกต้อง”
ปานธิดาทำตาขึงใส่เพื่อนร่วมงานใหม่ ขณะที่กรองมาลินทร์ส่งยิ้มให้จิลรตีอย่างที่เธออยากจะพูดดัง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้ช่างมีรอยยิ้มที่สวยมีเสน่ห์ที่สุด
“พูดตรง ๆ กรณีของคุณกรองค่อนข้างแปลก
ปกติเราจะเลือกเฟ้นจากลูกค้าที่พิจารณาแล้วว่ามีความเหมาะสม และมีใจตรงกันต้องการนัดเดท ขณะที่คุณกำหนดตัวบุคคลเลย แต่ถ้าเกิดเขาชอบคนอื่นอยู่
"อือม์...เราคงต้องขออนุญาตตรวจสอบรายละเอียดของเพื่อนคุณก่อน”
“ถ้าหมายถึงผู้หญิงอื่น รับรองว่าเขาไม่มีแน่ค่ะ”
น้ำเสียงของกรองมาลินทร์ฟังมั่นใจมาก ปานธิดามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประเมินความคิด
“ถ้า...นะคะ...ถ้าเขามีตัวคนรักอยู่โดยที่คุณไม่ทราบมาก่อน
เราคงไม่สามารถช่วยนัดให้คุณได้ จำเป็นต้องปฏิเสธนะคะ
เพราะไม่ใช่นโยบายของบริษัทเรา”
“ฉันเข้าใจค่ะ”
“โอเคค่ะ งั้นขอรายละเอียดของเพื่อนที่คุณอยากจะนัดก่อน
จะได้ทราบข้อมูลเบื้องต้นไว้ขั้นหนึ่ง
จิลรตีหยิบแบบฟอร์มในตู้เอกสารให้คุณกรองกรอกรายละเอียดก่อนเร้ว”
แหม...ทำเสียงสูง เป็นมิตรสนิทขึ้นมาเชียว...จิลรตีย่นจมูก
แต่ก็ลุกขึ้นไปเปิดตู้หยิบแบบฟอร์มเดินมาส่งให้ กรองมาลินทร์
“ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวคนสวยนั่งกรอกข้อมูลไปเงียบ ๆ สักพักก็ส่งให้ปานธิดา ฝ่ายนั้นกวาดสายตาอ่านตรวจความเรียบร้อย
“เอ๊ะ ประวัติดูคุ้น ๆ อ้อ...คุณลืมกรอกชื่อนามสกุล เบอร์โทรศัพท์ของเพื่อนค่ะ ถ้าได้ที่อยู่ด้วยจะได้ติดต่อสะดวก”
กรองมาลินทร์ไม่ได้ยื่นมือไปรับแบบฟอร์มกลับไป
เธอตอบคำถามด้วยการเอ่ยชื่อชายหนุ่มคู่นัดด้วยน้ำเสียงรื่นหูและชัดเจน
“เขาชื่อเรนซีค่ะ เรนซี อามอเร”
“หา!!”
“ตายล่ะ นี่ล้อกันเล่นใช่หรือเปล่า?”
อีกครั้งที่สองเสียงผู้ร่วมงานอุทานเสียงหลงเกือบพร้อมกัน
“ยืนยันว่าไม่ได้ล้อเล่นเลยค่ะ”
ปานธิดาชักจะอ้ำอึ้งอึกอัก
“ว่ายังไงคะ คุณจะช่วยฉันได้หรือเปล่า ฉันคงไม่ได้เสียเวลามาเปล่า ๆ ใช่ไหม คุณเรนเป็นหุ้นส่วนในบริษัทจัดหาคู่ให้กับผู้คน แต่เขาคงลืมหาคู่ให้ตัวเอง”
ปานธิดาหัวเราะเฝื่อน ทำยังไงดีละเนี่ย..!

ทางฝ่ายเรนซีเสร็จธุระจากข้างนอกแล้ว พอกลับถึงบ้านกึ่งสำนักงานของเขา ขณะลงจากรถเพื่อเลื่อนประตูรั้วจะนำรถเข้าบ้าน ก็พบกับผู้หญิงร่างสูงเพรียวคนหนึ่งเข้า คงจะเป็นลูกค้า
“สวัสดีครับ”
ชายหนุ่มทักก่อนในฐานะที่เป็นเจ้าของบริษัทก็ต้องโอภาปราศรัยกับลูกค้าที่มาใช้บริการของบริษัทเป็นธรรมดา
“สวัสดีค่ะ”
“จะกลับแล้วหรือครับ”
“ค่ะ เสร็จธุระแล้ว”
หญิงสาวตอบระบายยิ้มน้อย ๆ แล้วเดินผ่าน ชายหนุ่มไปไม่พูดอะไรมากกวานั้น
พอพ้นบริเวณบ้าน รอยยิ้มขบขันของกรองมาลินทร์ก็ส่งประกายจนเกือบจะกลายเป็นหัวเราะ!
 

https://shorturl.asia/4mk1bt

Create Date : 12 มีนาคม 2567		0 comments
Last Update : 13 มีนาคม 2567 14:35:02 น.
Counter : 391 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet