เรื่องแรกก็คือ มีคนคนหนึ่งที่มีลูกพี่สาวเป็นนักธุรกิจที่มีความสำเร็จที่ไทย จริงๆแล้วก็เป็นภูมิใจของเมืองเราด้วยล่ะ รวมถึงม.ด้วย แต่คนนี้ ไปไหนมาไหนก็มีแต่พูดว่า  พี่สาวฉันยังไงยังไง  หรือไม่ก็ ฉันเคยมาไทยหลายครั้งแล้ว พวกเธอไม่ต้องตื่นเต้น วันหลังยังมีให้ดูตั้งเยอะ

คือว่า เรามาจากท้องถิ่นค่ะ บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยสักเท่าไร แต่จริงๆแล้วไม่ต้องพูดบ่อยๆก็ได้นะคะ เราไม่ได้อยากฟังสักเท่าไร เพราะแค่การเรียนก็พอให้เราเครียดอยู่แล้ว แต่นี่ยังไม่พอ ยังต้องไปฟ้องอา ฟ้องลูกพี่สาว ว่า นักศึกษาที่มาด้วยกันไม่ช่วยเหลือเขา วางเขาไว้คนเดียว แม่เจ้า ไม่เคยมีใครไม่สนใจใครทั้งนั้น คนที่สนัทกันอยู่แล้วก็ต้องสนิทต่อไป เราไม่เคยรู้จักมาก่อนมาไทย ถ้าอยากคบเป็นเพื่อนมาคบดีๆก็ได้ ไม่ต้องไปฟ้องโน่นฟ้องนี่หรอก ยิ่งทำยังงี้น ยิ่งไม่ชอบอยู่ใกล้ ยังเอาพี่สาวมาอ้างว่าถ้าคบกับเขาเป็นเพื่อนจะแนะนำงานให้  ขอโทษนะคะ  คนเรารู้จักสู้เองค่ะ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาช่วยค่ะ

เรื่องที่สองก็คือ เรามาไทยแพ้กุ้ง แต่อยู่ที่บ้านไม่แพ้เลย เหตุใดที่ฉันมากินกุ้งไทยจะแพ้ ไม่เข้าใจ นี่ช่างแปลก ต่อไปหนึ่งเดือนต้องไม่กันกุ้งอย่างเด็ดขาด ไม่งั้น หน้าที่ไม่สวยอยู่แล้วยิ่งพัง