ผู้แต่ง: นิมิต ศัลยาสำนักพิมพ์: มติชนพิมพ์ครั้งแรก ตุลาคม 2539ราคา 175 บาทโปรยปก: เรื่องนี้เป็นเรื่องของ แก้ว เจ้าหน้าที่แผนกสินเชื่อของธนาคารใหญ่แห่งหนึ่ง กับสามีชื่อ เทียน นักหนังสือพิมพ์ผู้ถือมั่นในอุดมการณ์ ความเปลี่ยนแปลงได้เกิดขึ้นแก่ชีวิตของเขาทั้งสองในวันที่ 6 ตุลาคม 2519 หลังจากวันนั้น-วันที่มีการฆ่านักศึกษาและประชาชนในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เทียน ก็จำต้องเดินทางไปสู่เขตป่าเขาเพียงลำพัง จนอีก 2 เดือนต่อมาแก้วจึงได้มีโอกาสตามผู้เป็นสามีไป.. ที่ค่ายบนเทือกเขาบรรทัด เธอได้พบกับบรรดา สหาย ผู้มาจากทุกสารทิศ ทุกแบบของปูมหลัง ลมพัดชายเขา เป็นบันทึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในค่าย คอมมิวนิสต์ แห่งนั้น เรื่องราวที่มีทั้งเสียงหัวเราะและน้ำตา...เรื่องย่อมากๆ:เหมือนในโปรยปกเลยค่ะmy feeling:สำหรับเรื่องนี้ จขบ.ตามอ่านตั้งแต่สมัยที่ลงเป็นตอนๆ ในมติชนรายสัปดาห์ พอรวมเล่มก็เลยไม่พลาดที่จะซื้อมาเก็บไว้ค่ะ เป็นเรื่องราวอีกด้านหนึ่งของคนที่หนีเข้าป่าอันเนื่องจากเหตุการณ์รุนแรงในเมื่อ 6 ตุลา 19 ไม่ใช่ทุกคนจะเข้าป่าเพราะอุดมการณ์ แต่มันเหมือนกระแสพาไปหรือความจำเป็นบางอย่างมากกว่า เธอจึงแตกต่างจาก สหาย คนอื่นๆ ด้วยความที่เล่าผ่านสายตาของผู้หญิง แต่ละบทจึงเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ใกล้ๆ ตัวที่อาจจะไม่ใช่สาระสำคัญของการไปอยู่ป่าในแบบผู้มีอุดมการณ์ทั้งหลาย แต่ทำให้เราพอจะนึกออกได้บ้างว่า พวกเขาอยู่กันยังไง เช่น อาหารการกิน ต้องออกไปทำไร่ไถ่นาเอง ทานข้าวหุงข้าวผสมมัน กับข้าวก็เป็นแกงมัน กินแล้วก็ตดกันใหญ่ล่ะสิคราวนี้ อ่านแล้วก็ฮาค่ะ หรืออย่างการที่นางเอกของเราชอบเอากล้วยไม้สวยๆ มาปลูกที่บ้านพัก ก็ยังมีคนเอาเรื่องไปนินทากัน และท้ายที่สุดก็มีการพูดถึงเรื่องนี้ในที่ประชุมด้วย!? คนที่ปลูกก็คิดว่าดอกไม้สวยสบายตา ในขณะที่คนอื่นค่อนว่าไม่มีประโยชน์ ปลูกไม้ที่ให้ผลกินได้ดีกว่าอีก (อ้าว ซะง้าน) ยังมีตอนสนุกๆ อีกหลายตอนค่ะ my rating: 4 คะแนน (เต็ม 5 คะแนนจ้า)