Bloggang.com : avatayos : Trip แรกในชีวิต...หัวหินที่ไม่ได้เหยียบทะเล (ตอนที่ 1)

Trip แรกในชีวิต...หัวหินที่ไม่ได้เหยียบทะเล (ตอนที่ 1)

สวัสดีปีใหม่ทุกท่านครับ

ขอให้มีความสุขความเจริญกันถ้วนหน้าครับ

สำหรับปีใหม่ปีนี้ ผมกับภรรยาอยากพาอินทัชไปเที่ยวทะเล เพราะนอกจากมีคอนโดอยู่ที่นั่นแล้ว หัวหินเป็นจุดมุ่งหมายที่ไม่ไกลเกินไปสำหรับเด็กแค่ 4 เดือนกว่าๆ

แต่ครั้นจะไปกันแค่ 3 คน พ่อแม่ลูก ก็คงไม่สนุกเท่ากับการฉลองปีใหม่กันทั้งครอบครัว เราจึงชวนอาม่า ป้าบี ลุงนพ และพี่แพลน ไปกันอีกครอบครัวหนึ่ง

รวมเป็น ผู้ใหญ่ 5 เด็ก 2

ทริปนี้เริ่มเดินทางวันที่ 1 มกราคม ตั้งแต่ตีห้ากว่าๆ โดยไปรับอาม่าและครอบครัวป้าบีกันที่บ้านก่อน แล้วจึงออกเดินทางยาวถึงเพชรบุรี ตอนประมาณ 8.35 น. กะว่าจะไปทานก๋วยเตี๋ยวพริก รสเด็ด หน้าวัดใหญ่ฯ กัน แต่ร้านนี้ เปิด 9.30น. เลยวิ่งไป Big C ซื้อของเข้าคอนโดกันก่อน แล้วค่อยไปที่ร้าน

มาถึงร้านนี้ ใครไม่เคยมาทานอาจอารมณ์เสีย เพราะเจ้าของเป็นศิลปินพอตัว มีวิธีการขายที่ไม่เหมือนใคร เขาจะจดจำคนที่เดินเข้าร้านแล้วเก็บเป็นคิวไว้ในสมอง

ลูกค้าไม่ต้องเรียกให้มารับออเดอร์เหมือนร้านอื่น แต่ต้องนั่งรอ รอ แล้วก็รอ ยิ่งคนเยอะยิ่งรอนาน จนคิดว่าเจ้าของร้านเขาลืมเราไปแล้ว ถึงจะเดินมารับออเดอร์

เมื่อรับออเดอร์ไปแล้ว เขาจะทำทีละโต๊ะ ตามคิวในหัวที่จำไว้

แต่ละวันจะมีจำนวนชามที่ขายได้กำหนดไว้ในสมอง หากครบแล้ว เขาก็จะไม่รับอีก เรียกว่า ไม่มีง้อลูกค้า

ส่วนความอร่อยนั้น ใครไปเพชรบุรี ต้องลองไปทานสักครั้ง

แต่สำหรับผม ทานหลายครั้งแล้ว ก็รู้สึกเฉยๆ มากขึ้น แต่หากได้มีโอกาสไปเมื่อไร ก็แวะทุกที

หลังจากทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จ หากขับรถต่อมาอีกนิดจะเจอแยกให้เลี้ยวขวา วิ่งตามทางไม่น่าเกิน 500 เมตร จะพบกับร้านขนมหวาน ลอดช่องที่ใช้น้ำตาลสดสุดๆ แบบเมืองเพชร

อร่อยมัน แบบความอ้วนถามหา

เป็นอีกร้านเช่นกันที่หากไปเมืองเพชร ต้องแวะให้ได้

รูปคอนโด ถ่ายแบบ HDR

หลังจากอิ่มมื้อเช้าปนเที่ยงเรียบร้อย เราก็วิ่งรถยาวไปหัวหินเลย เพราะต้องเอาข้าวของที่อัดไปเต็มรถ เก็บในคอนโดเสียก่อน ถึงคอนโดก็ตามธรรมเนียม ทำความสะอาดกันนิดหน่อย แล้วก็พักผ่อน

สำหรับอินทัชก็ได้อาบน้ำรอบแรก หลังจากอุ้มจากเตียงมาตั้งแต่ตีห้า หลับๆ ตื่นๆ มาตลอดทาง ไม่เห็นพ่อเลย พอได้อาบน้ำ ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สบายตัวแล้วก็หลับ

ส่วนผู้ใหญ่ก็นั่งดูโทรทัศน์บ้าง หลับบ้าง เป็นการพักผ่อนนอนรอมื้อเย็น ที่จะไปตะลุยกันอีก

หัวหินปีใหม่นี้ประหลาดกว่าทุกปี เป็นหัวหินที่หนาวเหน็บ ถึงขั้นที่ควรหยิบเสื้อหนาวมาใส่เดินริมทะเล

น้องแพลน หลานสุดซน วัยใกล้สามขวบเต็มที ลงไปเดินเล่นที่สวนด้านล่างคอนโด ขึ้นมาพูดให้ทุกคนฟังว่า

"โอ โห หนาวมากเลย"

ป้าบีตามมาสมทบ แล้วให้ข้อสรุปว่า ทริปนี้ อดเล่นทั้งทะเลหรือสระว่ายน้ำ เพราะหนาวและเย็นมาก ผมก็ได้มีโอกาสลงไปลองเดินถ่ายภาพเล่นๆ บอกได้คำเดียวว่า ลมแรงขนาดที่ กล้องตัวใหญ่หนัก 2 โลกว่าๆ ของผมยังขยับตามแรงลมได้

น้องแพลนเลยอดเล่นทรายกับทะเล ต้องมาเล่นทะเลเทียมแทน

ส่วนอินทัช ตอนแรกว่าจะถ่ายภาพทะเลเก็บไว้เป็นประวัติศาสตร์ของอินทัช กับการไปทะเลครั้งแรก ก็ต้องอดโดยปริยาย เพราะไม่น่าเสี่ยงกับลมแรงๆ

อินทัชเลยได้แต่อยู่ในห้อง ถ่ายรูปในห้องกับอาม่าและพ่อแม่แทน

ตอนเย็น หลังจากพักผ่อนกันเต็มที่แล้ว เราก็ออกไปหาอะไรทานที่ตัวเมืองปราณ

พอดีคอนโดของเราอยู่ที่เขาเต่า ใกล้เขตพระราชฐาน จึงใกล้ทั้งปราณและหัวหิน แต่หัวหินคนเยอะ อาหารแพงกว่าที่ควร (มาหัวหิน อยากประหยัดห้ามทานอาหารทะเลตามร้าน ให้ไปตลาดซื้อมาทำถูกกว่าเป็นเท่า)

หัวหินเป็นเมืองที่เจริญอย่างรวดเร็วในช่วง 4-5 ปีหลังนี้ ทำให้ร้านอาหารมากมายตั้งราคาแพงเกินความจริงค่อนข้างมาก ขนาดร้านธรรมดาๆ ติดริมทะเล ที่แต่ก่อนก็ขายไม่แพงเท่าไร แต่ระยะหลัง ปรับราคาตามร้านอื่นๆ จนแพงกันถ้วนหน้า

โดยส่วนตัวผมไม่ค่อยนิยมทานในหัวหินเท่าไร

จึงเดินทางไปทานกันที่ปากน้ำปราณ ราคาถูกลงหน่อย อร่อยเหมือนกัน

วันนี้เราแวะไปร้าน โอเอ็กซ์ วันขึ้นปีใหม่ ที่ร้านนี้กลับทำงานไม่เป็นระบบจน สั่งอาหารไป 5-6 อย่างมาแค่ 3 อย่าง

ปัญหาของร้านคือ บิลสั่งอาหารหาย จึงทำแล้วไม่รู้ว่าต้องไปส่งโต๊ะไหน ก็วางไว้จนอาหารเย็นหมด

แทนที่จะส่งเด็กมาถามทีละโต๊ะว่า ขาดอาหารอะไรบ้าง ก็ไม่ทำ จนต้องเดินไปตามเอง ก็ได้มาอีกอย่างเดียว สุดท้ายนั่งๆ รอๆ จนทนไม่ไหว เรียกเก็บเงินแล้วก็ไปแวะตลาดชุมชน ซื้อบะหมี่ ขนมปังสังขยา โรตี เข้าไปทานที่คอนโดแทน

แต่ด้วยความเหนื่อย เกือบทุกคนจึงเข้านอนกันแต่หัวค่ำ