♥♥ ฉันจะใช่คนที่คุณ มองอยู่ไหม ? ♥♥ จุดเริ่มต้นของเรื่องบังเอิญ ... ในสถานที่ ที่มีแต่ความวุ่นวาน คนเดินผ่านเป็นร้อย ... เป็นพัน ... เป็นหมื่นคน ... มันจะเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ ... หรือเพราะคนบนฟ้ากำหนดมากันแน่ ? ~*~*~*~*~*~*~*~*~ หลายๆ คน คงสงสัยว่าสถานที่ที่ว่านั้น คือที่ไหนกัน ? ... นั่นคือ ในงาน Event แห่งหนึ่ง จัดขึ้นที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิติ์ ในช่วงกลางเดือนมีนาคม 2553 ที่ผ่านมา ก่อนที่จะมางานนี้ มีการสลับสับเปลี่ยนคนกันวุ่นวายมาก มีหลายคนที่อยากจะมา แต่ใจอิ๋งเองไม่อยากมางานนี้เลย แต่ด้วยเพราะหน้าที่จึงจำเป็นต้องมา  เมื่อถึงวันงาน ... 18 มีนาคม 2553 ... ก็ยังคงสลับสับเปลี่ยนจนมาจบลงที่ ... บูธ Lenovo ... ผู้คนมากมาย เสียงโหวกเหวก โวยวาย ของการเตรียมงาน และเสียงโฟนของสาวๆพริตตี้ พอเริ่มจัดแจงลงระบบอะไรต่อมิอะไรลงตัว ... ก็นั่งพักเหนื่อยสักหน่อย ... ป่ะ ... หาย เหนื่อย แล้ว ... ภาระกิจต่อไป ....>>> ก็ได้เวลา ฝากเนื้อฝากตัวกับพี่ ๆ ในงานแล้ว เพื่อกระชับความสัมพันธ์กันหน่อย งานมีตั้ง 4 วัน เพื่อความสัมพันธ์อันดีกับทุกคน ก็ต้องทำหน้าตาเป็นมิตรไว้ก่อน แต่เอะ ! เดินเข้าๆ เดินออกบูธ ... นี้ก็หลายที ... ทำไมผู้ชายคนนี้มันขี้เก็กนักนะ ... บทสนทนา ... อิ๋ง : " สวัสดีค่ะพี่ ... ถ้ามียอดก็ส่งงานมาให้บ้างนะค่ะ " (พูดเชิงข้อร้อง) ผู้ชายขี้เก็ก : " อ่ะครับ ถ้ามีก็จะส่งให้นะครับ " (สไตล์เก็กเช่นเดิม) อิ๋ง : " ค่ะพี่ ขอบคุณนะค่ะ " ^^ ~*~*~*~*~*~*~*~*~ คิดในใจ ... ผู้ชายอะไร ... ขี้เก็กน่าดูหมั่นไส้จัง ... ไม่น่าทักเลยเรา ต่างก็แยกย้าย กันไปทำหน้าที่ของตัวเอง...เราก็ไปทำความรู้จักกับพี่ๆท่านอื่นต่อ ในช่วงที่เดินเข้าเดินออกที่บูธ ... ก็จะมีพี่ท่านอื่นอยู่แทนอิ๋งบ้าง ... หันไปทีไรเห็นพี่ผู้ชายคนนี้ เดินวนเวียนอยู่ใกล้ๆ โต๊ะที่เราทำงานทุกที งึมๆ พี่เขาจะให้เราช่วยอะไรไหมน๊า ... คงไม่มีอะไรหรอกคงแค่มาทักทายกันเฉยๆ ... วันแรกผ่านไปด้วยดี ... งานเรียบร้อยดี ... แต่ความเหนื่อยนี้สุดๆ ... 20:00 น.ได้เวลากลับบ้านแล้ว ... หลังจากเก็บของเสร็จ ก็เตรียมตัวกลับบ้านกัน มีพี่ๆ ที่เดินออกจากบูธนั้นด้วยกันประมาณ 4-5 คน ... แต่ ... เมื่อเดินคล้อยหลังออกจากบูธ ... ก็ได้ยินเสียงกล่าวทักตามหลังมาทันที ... บทสนทนา ... " กลับบ้านแล้วหรือครับ " (ต้นสียงเป็นของใครสักคนจากบูธที่เราเดินออกมา) พี่ ๆ ที่จะเดินกลับพร้อมกัน ต่างพร้อมใจกันหันควั๊บทันที แต่สายตาของต้นเสียงนั้น กลับมองจ้องตรงมาที่อิ๋ง พร้อมใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม รู้สึกงง ? นิดหน่อย ... อิ๋ง : " อ๋อค่ะ จะกลับแล้วค่ะ " ผู้ชายขี้เก็ก : " อืม กลับบ้านดีๆ นะครับ " (พร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก) ~*~*~*~*~*~*~*~*~ คิดในใจ ... ผู้ชายคนนี้อะไรเนี่ย เดินมาตั้งหลายคน ทักอยู่คนเดียว ได้แต่เก็บความสงสัยกลับบ้าน " นี่ตาขี้เก็กเมื่อตอนบ่ายแปลงร่างหรือไง ?... " วันที่ 2 ของงาน ... 19 มีนาคม 2553 ... เช้านี้ ... มาพร้อมกับหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ที่บูธ Lenovo เช่นเคย ... ผู้คนยังเข้ามาที่งานน้อยอยู่ ... ตามบูธต่างๆ ก็จัดเตรียมพร้อมโชว์ฝีมือกัน วันนี้ สมองปลอดโปร่งมาก ... ขอให้ทำงานราบรื่นเถอะ ... ไม่เอาเหมือนเมื่อวานแล้ว ขณะที่นั่งเตรียมงานอยู่นั้น ... สายตาก็เหลือบไปเห็น ... สายตาคู่หนึ่ง ที่จ้องมาทางนี้อยู่นาน ... เอ๋ ?? พี่ขี้เก็กนิหน่ามองมาทางเราป่าวน๊า ? (แอบคิดสงสัยในใจ) นั่น รอยยิ้ม คุ้นๆ แบบเมื่อวานเลย แต่ก็ยังคงไม่ทิ้งความขี้เก็กเช่นเดิม เอาน่าเขาจะยิ้มให้เราหรือเปล่าไม่รู้หละ มองมาทางนี้นิหน่า ยิ้มให้เลยแล้วกัน อิ๋งส่งรอยยิ้ม ตอบกลับในทันที เป็นการทักทายกันในเช้าวันใหม่ ... เวลาล่วงเลยเข้ามาช่วงบ่าย เริ่มเบื่อและง่วงนอน ... ผู้คนก็ยังดูบางตา ไม่คึกคัก พลันหันไปสบตา ผู้ชายขี้เก็กอีกรอบ ... ไม่รอช้าที่จะเปิดบทสนทนา ... บทสนทนา ... อิ๋ง : " เป็นไงค่ะพี่ วันนี้ได้ยอดเยอะแล้วหรือยัง ? " ( เปิดประเด็นทันที) ผู้ชายขี้เก็ก : " อ้อ ไม่เท่าไหร่หรอกครับ สู้ราคาคู่แข่งไม่ไหว " " อ่ะ พอดีพี่เป็นแค่ Messenger น่ะครับมาช่วยเขาส่งของ " (หน้านิ่งมาก) อิ๋ง : " ไม่ใช่มั้งค่ะพี่ ดูท่าทางพี่แล้ว ไม่น่าใช่อย่างที่พี่บอกแน่ " ผู้ชายขี้เก็ก : " จริงๆ ครับ เนี่ยเดี๋ยวพี่ก็จะไปส่งของที่อื่นต่อแล้ว " อิ๋ง : " เจออำแน่เลยเรา ฉันว่าฉั๊นมองคนไม่ผิดนะ " ผู้ชายขี้เก็กเริ่มเบี่ยงเบนประเด็นทันที สงสัยกลัวจับไต๋ได้ ผู้ชายขี้เก็ก : " น้องมาออกงานบ่อยไหมครับ ทำไมพี่ไม่เคยเห็นหน้าเลย " อิ๋ง : อ๋อ ครั้งแรกค่ะพี่ ... ไม่เคยออกมาช่วยงานแบบนี้หรอกค่ะ " ก็คุยกันเรื่องงาน แชร์ประสบการณ์กันไปมา ... และด้วยความที่อยากจะเปลี่ยนงานก็เลยทิ้งท้ายไว้ว่า ... อิ๋ง : " แล้วพี่มีงานที่ไหนแนะนำบ้างไหมค่ะ ถ้ามีก็ช่วยแนะนำอิ๋งด้วยนะค่ะ " ผู้ชายขี้เก็ก : " ครับ ได้ครับ " อิ๋ง : " แล้วพี่ทำงานอยู่แถวไหนหรอค่ะ " ผู้ชายขี้เก็ก : " พี่ทำอยู่แถวรังสิตครับ น้องหละครับ " อิ๋ง : " ฝั่งธนค่ะพี่ " ดันมีงานด่วนมาขัดจังหวะ การสนทนาของเรา ... เลยต้องขอตัวกลับไปทำงานก่อน ~*~*~*~*~*~*~*~*~ เฮ้อ ... อย่างน้อยๆ วันนี้ก็ได้รู้จักผู้ชายคนนึง ที่มองแล้วไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร แล้วก็ได้ให้คำแนะนำเรื่องการทำงานได้อย่างดีทีเดียว ... พอได้คุยกันมากขึ้น พี่เขาก็ไม่ น่าหมั่นไส้อย่างที่เราคิดหรอกนะเนี่ย ช่วงบ่ายแก่ๆ งานยุ่งมาก ยาวไปถึงเวลากลับบ้าน จนแทบไม่ได้กินข้าวเลย ... วันนี้ก็เป็นอีกวันที่แสนสาหัส ... กลับบ้านด้วยความมึนงง ... แล้วก็หิวจัด แต่วันนี้ ไม่มีเสียงทักทายจากพี่คนนั้นตอนจะกลับบ้าน ... คงจะงานยุ่งเหมือนกัน ดูเหมือนเรื่องราวจะเป็นเพียงแค่ คนที่เพิ่งรู้จักกันทั่วๆไป และบังเอิญมาเจอกันที่นี่เท่านั้น   แต่      คำพูดทักทาย .. สายตาคู่นั้นที่จ้องมอง .. เสียงหัวเราะที่เกิดขึ้น        จะใช่จุดเริ่มต้นของ ..พรหมลิขิต.. หรือไม่ ?   ..ยังคงเป็นคำถาม ที่ต้องการคำตอบ และต้องพิสูจน์กันต่อไป..   Create Date : 09 กรกฎาคม 2553 1 comments Last Update : 11 กรกฎาคม 2553 20:01:24 น. Counter : 2478 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะ.. เดือนนี้เป็นเดือนที่ดีดีของอ้อมแอ้มค่ะ เลยจะมาชวนทำสิ่งดีดีในชีวิตค่ะ ขอให้มีความสุข-ความเจริญตลอดไปนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 25 กรกฎาคม 2553 22:19:44 น.