มือของเรามันเล็กเกินกว่าที่จะช่วยทุกสิ่งที่เราสงสารได้
แค่เราทำให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้เราเสียใจภายหลัง
มันน่าจะดีที่สุดแล้วนะครับ
ไม่เกี่ยวอะไรหรอกครับ มั่วไปเรื่อย

คิดถึงจัง

ความรักของเธอ เสียงที่บอกชั้นว่าเธอห่วงใย
มือนั้นของเธอ ที่แตะหน้าผากชั้น วันที่ชั้นไม่สบาย
ทุกๆฉากทุกตอน ไม่เคยจางหาย แม้จะผ่านเนิ่นนานเท่าไร
และทุกฉากทุกตอนนั้นคอยตอกย้ำ
สิ่งที่ชั้นเป็นตั้งแต่เสียเธอไป
ฉันมันคนโง่เหนือใครๆ มีรักแท้อยู่ ดูแลไม่ได้ จะรู้ค่ามันก็สายเกินไป ปวดร้าวคิดอยากย้อนเรื่องราวแค่ไหน ได้แต่ฝัน
บอกหน่อยที่ไหนพอจะมีประตูให้ชั้นเดินไปคืนวันที่ชั้นมีเธออยู่ จะขอดูแลอีกครั้ง

ไม่มีอะไรครับ เห็นเพราะดี เลยมาแปะไว้
คิดถึงนะครับ