Bloggang.com : คนธรรมดาที่ยังต้องกินต้องใช้ - หวังเล็กๆในใจว่า...โบนัส

หวังเล็กๆในใจว่า...โบนัส

ช่วงปลายปีแบบนี้ งานมันก้อจะยุ่งวุ่นวายหน่อยๆ ออกแนวเยอะเลยด้วยซ้ำ นอกจากเรื่องงานแล้ว มีอีกอย่างที่ใครหลายคนกำลังตั้งหน้า ตั้งตารอ ..... รอผู้เหรอ? .... ไม่ใช่จ่ะ!
โบนัส สาวโรงงานบางโรง ได้ครั้งเดียว บางโรงได้สองครั้ง หมายถึง โบนัส อะนะ ส่วนเรื่องอื่น มีได้บ้างเสียบ้างไม่เคยขาด ฮ่าๆๆๆ ที่นี่เราได้สองครั้ง ครั้งแรกกลางปีแทบไม่รู้สึกว่าได้ น้อยกว่าจิ๋มมด ก้อโบนัสกลางปีนั่นแหล่ะ ทีนี้ ความหวังเลยมาอยู่ที่ปลายปี จะมีเงินซื้อทองใส่กลับบ้านกะเขาบ้าง แต่ยิ่งใกล้ก้อยิ่งหนาว ไม่ใช่เพราะความกดอากาศต่ำจากจีนตอนไต้นะ แต่เป็นแรงกดดันจากอีพวกหัวหน้านี่แหล่ะ ขาดทุนบ้าง งานขายได้น้อยบ้าง เศรษฐกิจไม่ดี นุ่นนี่ กูจะได้บ้อน้อ โบหนอก โบนัสนี่
ที่ตามมาติดๆกันเลยก้อใบเตือน คือเราปกครองกันแบบนี้ ใครทำดีเขาเฉยๆนะ ใครพลาดมาเขาแจกใบเตือน อย่าคิดว่าไม่สำคัญนะ โดนไปสักใบหนึ่งละก้อ สิ้นปีไม่มีค่ารถกลับบ้านแน่ ช่วงนี้ฝ่ายต่างๆโดยเฉพาะบุคคล จะเร่งจ่ายใบเตือนอย่างหนักเมือนมันกลัวว่าใบเตือนจะบูด เราจะได้ยินข่าว คนนั้น คนนี้ โดนใบเตือนทุกวัน บางเรื่องก้อทำกันมาเป็นปี เป็นชาติ นึกว่าที่นี่ไม่เคร่งประเพณี เขียนกฎไว้ขู่เฉยๆ ที่ไหนได้ดีออก วันดีคืนดีผิดซ่ะงั้น โดนกันไป
ที่ต้องจับตามองอีกอย่าคือ ตั๋วรถทัวร์กลับบ้าน เปิดจองล่วงหน้าสองเดือน อิหอยหลอด โรงงานมึงก้อไม่ออกประฏิทินปีใหม่ให้สักที จะจองก้อไม่กล้าไม่รู้แม่ท่านจะหยุดวันไหนเปิดวันไหน นี่นะ รถทัวร์เพิ่งเปิดจองไม่ถึง สิบวัน กูโทร.ไปที่ไหนก้อเต็มเอี๊ยด สงสัยกูต้องธุดงค์ไป ทำไงได้ไม่มีรถกลับ อิคนไหน ใครมีวาสนาได้ผัวดี มีกระบะขับก้อดีไป ไม่ต้องลุ้นระทึก จะมีหรือไม่มีรถกลับ ลุ้นแค่ว่าจะได้โบนัสมาเติมน้ำมันมั้ย ถึงตรงนี้ขอเล่าหน่อย เคยมีครั้งหนึ่งต้องไปนอนหมอชิต ไปสองคนกะอีคุณเพื่อน ตกลงกะนางแล้วว่าไม่กลับบ้านเพราะไม่มีตั๋วรถ แต่พอหมดเบียร์สักสี่ห้าขวดเท่านั้นแหล่ะ รู้ตัวอีกที มันลากกูมานอนอยู่หมอชิตละ มาหาตั๋วเอาดาบหน้า นั่งรอ นอนรอ จนหายเมา กว่าจะได้รถเสริมกลับบ้าน เบาะหลังสุดนั่งตัวตรงเป็นหุ่นขี้ผึ้งเลยมรึง นั่งไปสิบกว่าชั่วโมง กว่าจะไปถึงสถานีขนส่งเชียราย รวมเวลาหนึ่งวัน กับหนึ่งคืน เน่าในเลยตัวกู ตอนนั้นเลยถือโอกาส อยู่กินข้าวฟรีบ้านมัน อีกสองสามวันมั้ง ให้มันพาเที่ยวก่อน ค่อยเข้าบ้าน ฮ่าๆๆๆ