ตัวอย่างเอามาเรียกน้ำย่อย ^^

เพียงถ้อยรำพัน:ปริมาตรหัวใจ^^

“น้ำ...”เสียงห้าวเอ่ยเรียกคนที่ยืนหันหลังให้ พลอยทำให้เธอหันหน้ามามองรอยยิ้มกระจ่างใสอย่างคนที่ไม่มีอะไรค้างคาใจทำให้คนที่มองแต่แรกพูดไม่ออกได้แต่อึกอักตัดสินไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าจะพูดหรือไม่พูดดีกับสิ่งที่ได้ยินมาได้ฟังมา “พี่ได้ยินมา...ว่า เอ่อ...น้ำ”

นีราพยักหน้ารับและยังคงยิ้มเช่นเดิม

“น้ำรักพี่ฟ้า”

“น้ำ” เธอหัวเราะกับท่าทางตกใจที่ทำอย่างไรก็ยังแก้ไม่หายไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม

“ถึงยังไงพี่ฟ้าก็ไม่เปลี่ยน” นีราว่าท่าทางเหมือนเมื่อตอนที่เธอแกล้งเขาได้

“น้ำก็เหมือนกันชอบแกล้งให้พี่ตกใจอยู่เรื่อย” รอยยิ้มสดใสจากชายหนุ่มเธอเพิ่งเห็น และนีรายิ้มรับ

“พี่ฟ้า...เคยคิดมั้ยคะว่าหัวใจคนเราเวลารักใครมันจะมากมายเท่าไหร่”

“เท่าฟ้ามั้ง” คนตัวสูงที่ทำอย่างไรเธอก็ยังเทียบไม่ได้เข้ามายืนเคียงข้างและยังมองมาด้วยสายตาเอ็นดูเช่นเดิม

“เหมือนที่พี่ฟ้ารักพี่รี” แทนคำตอบมีเพียงเสียงหัวใจและสีหน้าอิหลักอิเหลื่อ

“พี่ฟ้าคะ...หัวใจคนเรามันแปลกบางทีมันก็ยังจะดึงดันไม่ยอมรับความจริง”

“ยายน้ำ” คนที่โดนหักอกมาครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยผู้หญิงคนเดียวบอกอ่อยๆเมื่ออีกฝ่ายทำท่าคล้ายจะเทศนาเหมือนๆเคยก่อนจะปลอบใจในตอนท้ายที่เขาหงอยเหงาหมดแรง

“พี่ฟ้าเมื่อกี๊พี่ฟ้าบอกน้ำว่าถ้ารักใครสักคน มันคงมากเท่าฟ้า”

“บางทีมันก็เหมือนทั้งชีวิตนะน้ำ”

“กับพี่ฟ้าอาจจะเป็นอย่างนั้นเอาอย่างนี้นะคะน้ำมีอะไรจะเล่าให้พี่ฟ้าฟัง ตอนน้ำเรียน ม.ต้นน้ำรู้จักผู้ชายอยู่คน เขาเป็นเพื่อนพี่ชาย เป็นผู้ชายงี่เง่า” ผู้ชายงี่เง่าเริ่มยิ้มแหยเพราะรู้ตัวว่าโดนแน่

“แต่...เขายิ้มเก่ง แม้จะเป็นคนซุ่มซ่ามแต่ใครอยู่ใกล้ก็มีแต่ความสุข มีความรักมั่นคงกับผู้หญิงที่เขารักและแม้สุดท้ายผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้เลือกเขาแต่เขา...ยังเข้มแข็งและยิ้มได้เหมือนเคยๆ”

นีราสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคนซุ่มซ่ามอย่างจะจำ

“รักของเขายิ่งใหญ่เสมอ เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีที่สุดในสายตาของน้ำแต่น้ำอยากถาม...พี่ฟ้าเอาอะไรไปวัด”

ชายหนุ่มนิ่งไปเพราะไม่รู้จะตอบยังไงในชีวิตของเขาเมื่อได้รักก็ย่อมทุ่มสุดชีวิต ความรักของเขาไม่มีจำนวน ไม่มีแม้สิ่งใดจะมาวัดได้ว่ามันมากมายเท่าไหร่และแค่ไหน

“สำหรับน้ำนะคะพี่ฟ้า” หญิงสาวยิ้มหวานสดใสอย่างที่ไม่เคยจะยิ้มมานานแล้ว

“หัวใจของน้ำที่มันมีความรักมันเอาความรู้สึกและความผูกพันของน้ำที่มีต่อใครคนนั้นเป็นปริมาตรคอยชั่งวัดตักตวงจนมาถึงวันนี้น้ำถึงได้รู้ว่ามันมาก...มากเท่ากับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของน้ำ”

นัยน์ตาคมฉายแววฉงนเหมือนนึกไม่ถึงและได้แต่ยืนอึ้งเมื่อไม่เคยนึกมาก่อน

“น้ำรักพี่ฟ้า...รักมานานเท่ากับเวลาที่เรารู้จักกันและรักมากเท่ากับหัวใจดวงเล็กๆของคนๆหนึ่งจะรักใครได้ น้ำแค่อยากให้พี่ฟ้ารู้เท่านั้นเอง” 

“น้ำ” หญิงสาวค่อยก้าวห่างออกมาจากจุดที่ยืนอยู่มองเขายิ้มๆ

“น้ำไปนะคะพี่ฟ้า...น้ำอยากให้พี่ฟ้าเจอใครคนนั้นที่พี่ฟ้ารักจริงๆ
น้ำจะคอยมองเหมือนเดิมและอวยพรให้พี่ฟ้าได้เจอใครคนนั้นจริงๆ”

ชายหนุ่มยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมมองร่างเล็กของน้องสาวเพื่อนที่เป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งน้อง เป็นทั้ง...บางอย่างที่สำคัญ เป็นบางคนที่คอยปลอบใจเขาเป็นคนที่คอย...ตำหนิเขา และเป็นคนที่เขามักจะมองหาแล้วเจอเสมอ

แต่ความสับสนทำให้พูดไม่ออก ตัดสินใจทำอะไรไม่ถูกได้ยืนนิ่งมองแผ่นหลังที่ค่อยห่างออกไป

พร้อมกับบางสิ่งบางอย่างที่เหมือนกำลังจะหายไปจากใจ...

ส่วนพรุ่งนี้จะเอาตัวอย่างบางส่วนของพี่ป๊อกมาลองเสียงนะจร้าาาาาาาาาอิๆ

Create Date : 30 ตุลาคม 2555		0 comments
Last Update : 30 ตุลาคม 2555 15:11:47 น.
Counter : 1222 Pageviews.
Share Tweet