วันเดินทาง

วันจันทร์ที่ 14 พฤษภาคม 2555 เวลา 07.00 น.

นัดพบกับอาจารย์ที่บริเวณชั้น 4 ประตูที่ 10 ของสนามบินสุวรรณภูมิ

สายการบินที่เราจะใช้บริการกันในวันนี้ก็คือ

China Eastern เที่ยวบินที่ MU724 ที่นั่งที่ 41A ได้ที่นั่งติดหน้าต่าง

เครื่องออกจากไทยเวลา 10.05 น. ถึงคุนหมิงเวลา13.10 น.

ใช้เวลาบินประมาณ 2 ชั่วโมง (อย่าลืมว่าคุนหมิงเวลาไวกว่าไทย 1 ชั่วโมงนะจ้ะ)

เดินทางมาถึงสนามบินเวลาประมาณ 06.30 น.

กว่าจะหาทางเข้าลานจอดรถเจอก็ต้องวนรถหน้าอาคารผู้โดยสารถึง 3 รอบฤกษ์ดีแต่เช้าเลยวันนี้ -0-"

เนื่องจากเรามาถึงก่อนเวลานัดจึงพาพ่อกับแม่ไปนั่งหม่ำข้าวกันที่บริเวณ Food ชั้น 1

พอ 7 โมงนิดๆ ถึงขึ้นมาที่ชั้น 4 ตรงประตูทางเข้าที่ 10

ตอนนี้ก็มีน้องๆบางส่วน รวมทั้งอาจารย์ 2 ท่าน ที่จะไปด้วยรออยู่แล้วรวมๆประมาณ 10 กว่าคน

ยังขาดอีกเกือบครึ่ง นี่ขนาดนั้นก่อนเวลาไว้นะเนี่ย วันแรกยังมากันสายซะ

กลุ่มสุดท้ายมาถึงสนามบินตอนเกือบจะ 9 โมงอยู่แล้ว เจริญค่ะความรับผิดชอบเต็มเปี่ยม

ตอนโหลดกระเป๋าขามาน้ำหนักกระเป๋าอยู่ที่ 20.7 Kg ไม่รู้ว่าขากลับจะเพิ่มมาอีกเท่าไหร่หุหุหุ

พอคณะมากันครบก็มีการถ่ายรูปหมู่กัน

จากนั้นก็ไป ตม.เพื่อตรวจพาสปอต เราเข้าไปนั่งรอขึ้นเครื่องประมาณ 30 นาทีก็ได้ขึ้นเครื่องบินสมใจ

เครื่องบินที่เราขึ้นเป็นลำไม่ใหญ่มาก มีที่นั่งแนวนอน 2 ฝั่ง ฝั่งละ 3 คน

ข้าน้อยไปนั่งกลับเจ้านิว และเจ้าแอน เป็นนักศึกษาการบินชั้นปีที่ 3 จาก ม.ใหญ่

เนื่องจากที่นั่งค่อนข้างแคบ(ทางเดินก็แคบ)เลยมีการสลับที่นั่งกันขึ้น

ให้เจ้านิวไปนั่งติดหน้าต่างแทนเจ้าแอนนั่งกลาง ตัวข้าน้อยนั่งริมทางเดิน

การขึ้นเครื่องครั้งนี้เป็นการบินครั้งแรกของตัวเอง ขอบอกว่าลุ้นระทึก น่าหวาดเสียวมากกก

ขนาดเครื่องเล่นในสวนสนุกยังไม่กล้าที่จะเล่น อาเมน...กว่าเครื่องจะนิ่งได้เล่นเอาหัวใจแทบวาย

ไม่รู้ว่าเครื่องบินลำอื่นจะเป็นเหมือนลำนี้ไหม ขอบอกว่าเครื่องมันสั่นมาก มือชื้นเหงื่อไปหมด

ของที่กินเข้าไปเมื่อเช้าเหมือนมันจะอยากออกมาทางเก่ายังไงก็ไม่รู้สิเหอะๆ มันลุ้นเกิ๊นนนน

พอเครื่องนิ่งจิตใจก็เริ่มจะสงบลง ถึงเริ่มพูดคุยกับน้องที่นั่งข้างๆบ้าง

แหมแต่พอเครื่องมันเลี้ยวนี่ดิ ทำเอาใจหายใจคว่ำอีก

คิดดีแล้วที่ไม่นั่งติดริมหน้าต่าง ไม่งั้นคงแย่กว่านี้แน่ๆเพราะไม่ค่อยชินกับความสูงเท่าไหร่นัก

พอสักพักแอร์เริ่มเดินมาเสริฟน้ำ เราก็หม่ำแต่น้ำเปล่าอย่างเดียว

เพราะรู้สภาพตัวเองดีว่ากระเพาะไม่ค่อยปรกติเหมือนคนอื่นเท่าใดนัก

จากนั้นคุณแอร์ที่เคารพก็มาเสริฟอาหารโดยพูดเป็นภาษาจีน โอ้วแม่เจ้า

ฟังออกคำเดียวจูโร่ว =หมู เลยสั่งอันนี้แหละ

แต่สงสัยสำเหนียงเราเพี้ยนแอร์เลยถามย้ำเป็นภาษาอังกฤษอีก ว่า Pork?

ขอบอกว่าตอนคุณแอร์เธอถามย้ำเนี่ยเธอทำลอยหน้าซังกะตายมาก

ประหนึ่งเหมือนโดนขู่บังคับให้มาขึ้นบินยังไงยังงั้นแถมยังไอรดศรีษะผู้โดยสารตลอดเวลา

ปรากฎว่าอาหารที่เราได้มานั้นตอนแรกเข้าใจเต็มที่เลยว่าคือสปาเก็ตตี้ ราดซอสอะไรสักอย่างที่ใส่หมูด้วย

พอตอนหลังมาคุยกับน้องๆถึงรู้ว่าจริงๆแล้วมันคือบะหมี่มันก็อร่อยดีเหมือนกันนะ

นั่งกันสักพักก็ถึงเวลาลุ้นระทึกกันอีกรอบ นั่นคือเวลาเครื่องลง

แหมถึงจะรู้สึกไม่แย่เท่าตอนเครื่องขึ้นแต่คะแนนความแย่ก็แตกต่างกันไม่มาก

ไม่รู้เราคิดไปเองหรือเปล่านะมีความรู้สึกเหมือนเครื่องปรับระดับการลงเป็นทอดๆ

เดี๋ยววืบเดี๋ยววืบ แต่ล้อแตะพื้นเบากว่าที่คาดไว้

ถ้าให้เลือกความรู้สึกระหว่างเครื่องขึ้นกับเครื่องลง >>>

ขอเลือกความรู้สึกตอนเครื่องลงอย่างไม่ลังเล

ก่อนเครื่องจะถึงคุนหมิง เราได้เข้าห้องน้ำบนเครื่องเรียบร้อยแล้ว

เพราะได้ยินชื่อเสียงห้องน้ำที่คุนหมิงมาพอสมควรว่ามีสภาพไม่ค่อยน่าเข้าเท่าไหร่

พอลงเครื่อง สายลมเย็นเย็นๆปะทะเข้าหน้าทำให้รู้สึกดีไม่น้อย

เป็นสภาพอากาศที่เย็นสบายไม่ถึงกับหนาวถือเป็นความประทับใจแรกที่มาถึงคุนหมิง

ก็มาขึ้นรถของทางสนามบิน ขอบอกว่าอัดกันเป็นปลากระป๋องเลยค่ะ

จากนั้นก็มาเข้าด่านตม. ของจีน ขอบอกว่าคุณตำรวจยืนเป๊ะมากเราก็ผ่านมาได้อย่างไม่มีปัญหา

แต่พี่ต้อมมีปัญหานิดหน่อย สงสัยเป็นเพราะชื่อติดยศทหารอยู่มั้ง

ผ่านจาก ตม.เราก็มารอรับกระเป๋า พระเจ้าช่วยกระเป๋าตรูขาเดี้ยงไป 1 ข้าง

ตั้งกับพื้นไม่ได้ ต้องวางพิงอย่างเดียว ดีนะที่ล้อไม่เจ๊งไปด้วย ไม่งั้นตรูแขนลากแน่ๆ

ทำไมเขาต้องทำรุนแรงกับกระเป๋าหนูด้วยง่ะ กระซิกๆ

ทางมหาวิทลัยยูนนานได้ส่งรถบัสมารับเราที่สนามบินพร้อมกับอาจารย์ 2 ท่าน

ปรากฎว่ากระเป๋าที่แต่ละคนขนมานั้นวางด้านล่างของรถบัสไม่หมดค่ะ

ต้องขนกระเป๋าบางส่วนขึ้นไปบนรถด้วย

ทำให้มีนักศึกษาบางส่วนขอย้ำว่าบางส่วนจริงๆ เลือกที่จะนั่งแท็กซี่ไป

เราเดินทางด้วยรถบัสกันประมาณครึ่งชั่วโมงก็มาถึงโรงแรมYundaHotel

เป็นโรงแรมของทางมหาวิทยาลัยที่ไว้ให้นักศึกษาต่างชาติพัก

เราต้องลงรถก่อนที่จะถึงโรงแรมเล็กน้อยเพราะรถบัสเข้ามาในถนนนี้ยากมาก

มันเป็นถนนเส้นไม่กว้างมากนัก แต่ 2 ข้างทางก็มีรถจอดเรียงรายกันเต็มไปหมด

มารยาทการขับรถของคนที่นี่เรียกได้ว่าหาคำว่าน้ำใจได้ยากมาก

อยากจอดให้คนขึ้นลงตรงไหนก็จอดเลยไม่พอใจอะไรก็บีบแตร

ถ้าวันไหนที่เราไม่ได้ยินเสียงแตรรถถือว่าแปลกเลยล่ะ

เราลากกระเป๋ากันมาจากจุดที่รถปล่อยเราลงรถประมาณไม่กี่ร้อยเมตร

เราก็มาถึงที่พัก ที่พักค่อนข้างจากสะดวกสบายมาก

มีแอร์ น้ำอุ่นอ่างอาบน้ำ ทีวี internet โต๊ะหนังสือพร้อมโคมไฟ ตู้แบบ Builtin นอนห้องละ 3 คน

แต่ที่ห้องนอนแค่2 คน เพราะเป็นเศษเกินของกลุ่ม ^0^"

อาจารย์หวังนัดเจอกันที่ลอบบี้ตอน5 โมงเย็น

ช่วงว่างเราเลยเปลี่ยนเสื้อผ้ากับจัดของเข้าตู้กัน

แต่จัดได้ไม่ทั้งหมดเพราะยังขาดไม้แขวนเสื้ออยู่

พอถึงเวลานัดอ.หวัง กับ อ.นา และเหล่าซืออีก 2 ท่าน ก็มาพาพวกเราไปหม่ำอาหารเย็น

อาหารแนะนำในวันนี้คือ"ก๋วยเตี๋ยวข้ามสะพาน" ร้านเก่าแก่ของย่านนี้

เราเดินทางโดยวิธีการเดินค่ะ ซึ่งเป็นที่นิยมกันมากในหมู่ชาวจีน

ใครว่าชาวจีนชอบปั่นจักรยานข้าน้อยขอเถียงเลย

ณ ตอนนี้เขาใช้จักรยานไฟฟ้าเสียงเงียบกริบกันแล้วขับทีไม่ได้ยินเสียงเครื่องกันหรอก

และที่สำคัญรถยนต์เยอะมาก รถยุโรปก็มี มาสด้า 6 ก็มีนะ เท่ห์ซะไม่มี

พอไปถึงที่ร้านก็ขึ้นไปที่ชั้น2 บรรยากาศนี่ โรงเตี๊ยมหนังจีนกำลังภายในชัดๆ

น้องที่ไปด้วยก็ถามหาสะพานกันใหญ่ เข้าใจว่าต้องข้ามสะพานไปกินกัน

จริงๆแล้วเขามีตำนานเล่ากันมาถึงที่มาของชื่อ"ก๋วยเตี๋ยวข้ามสะพาน"

ใครอยากรู้ก็ลองถามพี่Googleดูนะคะ

หน้าตาของก๋วยเตี๋ยวก็เป็นอยางที่เห็น ขอบอกว่าน้ำซุปร้อนมาก

น้ำซุปมีกลิ่นเฉพาะตัวที่ได้กลิ่นแล้วรู้เลยว่าต้องเลี่ยนชัวร์

เครื่องที่จะใส่ในน้ำซุปนั้นเขาแยกมาก็จะมี >>>

ไข่นกกระทาผักดอง ไก่ ผักลวก หมูกรอบชิ้นเล็กๆ

เส้นบะหมี่และสิ่งที่ไม่รู้จักอีก 2-3 อย่าง

เราต้องเททุกอย่างลงในน้ำซุปค่ะ รสชาติก็เลี่ยนหน่อยๆ

จริงๆชามนี้ถ้าลดความเลี่ยนกับกลิ่นของน้ำซุปลงอีกนิดจะอร่อยมากๆ

เมื่ออิ่มหนำสำราญกันดีแล้วเราก็พากันเดินกลับที่พัก

ก่อนจะเข้าโรงแรมก็แวะซื้อไก่ทอดคล้ายๆ KFCบ้านเรามากันคนละชุดกับพี่ต้อม

ชุดละ 12 หยวน จะได้ ไก่ป๊อบ แฮมเบอเกอ น้ำอัดลมที่แสนจะจืดชืดอีก 1 ขวด

หม่ำไก่ตบท้ายก่อนแยกย้ายกันพักผ่อน

เป็นอันจบกิจกรรมอันแสนจะยาวนานในวันแรกของการมาถึงที่นี่

Create Date : 20 พฤษภาคม 2555		0 comments
Last Update : 13 สิงหาคม 2555 10:24:58 น.
Counter : 840 Pageviews.
Share Tweet