ไม่รู้ว่าคนอื่นเค้าตื่นเต้นกันขนาดนี้มั๊ย

จะได้มาถึงเมืองไทยเนี่ย

นี่ก็ออกจากบ้านที่ฟลอริดามาตั้งกะปลายเดือนที่แล้ว

ถ้าจำไม่ผิดมันซักอาทิตย์ได้แล้วมั๊งคะ

เดินทางไม่ถึงซักที

แพ็คกระเป๋าอยู่นั่นแหล่ะ

แพ็คทุกสามวันห้าวันกันเลยเชียว

นี่ก็เครื่องช้าไปเกือบชม.นะเนี่ย

ถึงได้มีเวลานั่งเอ้อละเหยลอยชายใช้อินเตอร์เน็ตฟรี

สนามบินที่เคแอลและสิงคโปร์เค้ามีให้ใช้ฟรี

แต่ไม่รู้ตอนนี้ที่สุวรรณภูมิบ้านเรามีให้ใช้ฟรีหรือยัง

เพราะว่าใช้สุวรรณภูมิครั้งสุดท้ายตอนกลางเดือนธค.

มันผ่านมาตั้งหลายเดือนแล้วนะ

เผื่อว่าเค้ามีนโยบายใหม่ช่วงต้นปี

เดี๋ยวเราก็ได้พิสูจน์แล้วหล่ะว่าฟรีหรือเปล่า

ปฏิบัติการลองของก็ยังคงทำหน้าที่กันต่อไป

เมื่อกี๊มีให้ลุ้นนิดหน่อยด้วยนะคะ

แบบว่าตรงสแกนกระเป๋าก่อนเข้าเกต

 เค้ามีการขยักกระเป๋าถอยหลังนิดหนึ่งด้วย

สงสัยว่าคงกะจะยึดกรรไกร เข็มเย็บผ้าและกรรไกรตัดเล็บ

แต่ว่าคงเห็นว่าเล็กนิดเดียวคงไม่อันตรายก็ไม่รู้

เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรเนอะ

รู้แต่ว่าตอนนี้กรรไกรและของมีคมเล็กๆน้อยๆพวกนั้น

ผ่านมาหลายด่าน หลายประเทศแล้ว

ตั้งแต่ฟลอริดา เท็กซัส นาริตะ สิงคโปร์ ลังกาวี เคแอล

เดี๋ยวจะได้ไปลองประเทศลาวหลังจากร่อนเร่ที่กทม. ๑ อาทิตย์

เราจะพากรรไกรไปเที่ยวเวียงจันทน์

ไปกินข้าวเหนียวกันต่อที่ลาว

อยากให้ถึงวันนั้นไวๆจัง อยากเห็นลาว

ตอนนี้เอาแค่สุวรรณภูมิของเรา

ให้ได้เห็นกทม.แดนสวรรค์ก่อนระกันเนอะ

เย้ เย้ นับนาทีรอกันปาาาาาาาาย